inka2001

- Odrywać?! O co chodzi? - Teraz już nic nie rozumiała. O co chodziło Orange?

- Chodzi o... pomoc. - Zająknęłam się. Ostatnia szansa. Powiedzieć czy nie?

- Jakiś strażnik mnie przestraszył i ciągle myślę że może się mścić. - Powiedziałam szybko. Strach mnie zżerał. Ciekawa byłam czy pomoże mi.

Chodzi o to, że jest tak zmęczona, że nie dosłyszała.

----------------------------------------------------

- Powiedziałaś tak! Nie wywiniesz się! - Krzyknęła o mało nie zmieniając się w wilka.

- Wcale nie jest tak. Słyszałam jak mówiła " coś nie tegez". Wyśmiała mnie! - Powiedziała.

- Ojej. Wy się chyba pogodziliście. - Powiedziała i uśmiechnęła.

- " Coś nie tegez"! To jest słowo które powiedziałaś. A, ponieważ słyszałam je już przy innej przegranej, mam cię na oku! - Krzyknęła z poważną miną.

Rzuciłam się i wyplątałam z łańcuchów. Kopnęłam jednego z jednorożców i wybiegłam z pomieszczenia.

- Mówiłam ci już. Powiedziałaś coś nie tegez! - Krzyknęła do orange.

< Jej ale jestem zła :o>

- To co słyszałaś! - Krzyknęłam nie słysząc własnych myśli.

- To mamy się bić, tak? - Spytała trochę zdziwiona. Znowu miała walczyć z tym czymś.

- Powiedziałaś coś nie tegez! Co za wredota. - Powiedziała ze złością.

- nie zgrywaj miłej. - Powiedziała do dearme. Co ona sobie myśli?

- Mi się to nie podoba. Niech Orange nie mówi do mnie takich słów! - Powiedziała zmęczona.

- Coś nie tegez? Co to miało znaczyć?! - Spytała rozwścieczona.

- Jaki ogier? - Spytała i skrzywiła się. Byłą cała zlana potem. Teraz miała łaty. Piasek i czarna sierść je tworzyły.

Ruffian śniło się, że wraca do domu.

- O, idzie Ruffian pogromczyni buraków.

- Nie umie wygrać z pegazem.

- Co za żółw.

- Poprawka, to ślimak.

- Ruff, jak mogłaś, jesteś boginią toru.

- Teraz to bogini amorów.

Ruff zerwała się.

- Nieprawda! Skończcie!

Ruff leżała okurzona. Była cała w piasku. Pod oczami było jeszcze widać ślady łez.

- Jestem zmęczo... na. - Powiedziała i zemdlała. Pot lał się z niej.

Popatrzyła do juk. Rzeczywiście była tam karma.

- To co, idziemy? - Zwróciła się do podmieńca.

- Zawsze i wszędzie. - Zacięcie ruszyła. Równo ze Śmiercią biegła.

- Zabawny jesteś wiesz? Ale przyjaciele mnie zostawią. Właściwie już to zrobili. - Ruszyła kłusem. Potem przeszła w galop.

Jestem Pinkusia.

- Idziesz? - Spytała grzebiąc kopytem w ziemi.

< My z Jacobem jeszcze biegniemy.>

- Nie mogę. Wyśmieją mnie. - Powiedziała i wzięła chusteczke. Wysmarkała się w nią.

- Musimy go dokończyć. Muszę. Jestem boginią toru. - Powiedziała i ruszyła kłusem.

- Dzięki. - Powiedziała i otarła łzy.

- Muszę dokończyć ostatni wyścig. - Powiedziała.

- Chodz! - Krzyknęła do Śmierci.