Po prostu Tomek

Słodycze.

Astrofizyka.

Alchemia.

- Wiem, że cierpisz. I chcę ci pomóc. - rzekł Grim Cognizance. Nie dosłyszał przeprosin. Nie chciał wysłuchiwać płaczliwych skarg, ale Animal Heart wzbudziła jego sympatię. Swoim zachowaniem poruszyła struny jego serca nietknięte od dziesięciu lat. Zacisnął usta. Nie mógł się rozklejać i rozczulać nad sobą. A już na pewno nie przy jednorożcach. - Zejdziesz z drzewa i porozmawiamy? - spytał życzliwym, lekko ochrypniętym głosem.

A to nie miały być czasem polskie słowa? Ałtaj.

Ban bo wolę Metro.

- Nie mów tak. I ja mam przyjaciela, gdzieś tam... - powiedział ogier ponuro. Wciąż patrzył na pegazicę na drzewie. - Może go już nawet zabito. Po to też tu jestem. By chronić jego i dom. Bo to jedyne co mi zostało. Odszedł odrobinę od drzewa, dając Animal trochę prywatności. Podniósł z ziemi miecz, oczyścił i schował. Nie spuścił jednak wzroku, który wyglądał... życzliwie?

Nacht der Untoten. Zombie łatwiej ubić. Alkohol czy herbata?

Wszyscy razem udaliśmy się więc do kryształowego pałacu, który jeśli dobrze pamiętałem był w centrum miasta. Starałem się nie rzucać w oczy, zwyczajnie przejść sobie ulicami. Przed wyjściem oczywiście opłaciłem pokój i śniadanie, spakowałem rzeczy i sprawdziłem, czy Dust dobrze się czuje.

Mauritius.

Ban bo gry są złe, zniszczą cię!

Grim, gdy wszyscy poszli już spać czujnie obserwował Rebona spod przymkniętych powiek. Nie ufał mu. Gdy usłyszał krzyk Animal, zerwał się na równe nogi i odrobinę niezdarnie wyjął miecz z pochwy. Nie miał jeszcze wprawy w walce. Okazało się, że klaczy tylko coś się przyśniło. Miecza nie schował, dając baczenie na Rebona i jego ostrze. Bez słowa popatrzył na płaczącą pegazicę. Nie zajmując się resztą podszedł do drzewa rzucając broń. - Co ci się śniło, że tak rozpaczasz? - spytał nieco delikatniejszym tonem, tchnącym spokojem i chęcią pomocy. Tak zwracał się kiedyś do chorej matki.

Rozalia.

Deser.

Ban bo gramatyka!

Changelings everywhere! Zapakowali cię w kokon. Odebrałem Mane 6 Elementy Harmonii.

Glut.

Na polanie wyrosła już całkiem spora kupka drewna. Grim Cognizance postanowił rozpalić ognisko. - Niech będzie, zawieszenie broni. - powiedział do Rebona z paskudnym grymasem. Postanowił na razie już nie rozpętywać żadnych awantur, choć jego zaufanie do jednorożców leciało na łeb, na szyję. Nie podobała mu się magia, o alchemii niewiele słyszał. Lecz patrząc na przybysza miało się pewność, że to zajęcie jest tyle samo warte. - Przespać się, zebrać siły i co kto chce ze sprzętu. Potem ruszamy szukać reszty i wyjść z tej puszczy. - rozkazał.

Przewróciłem oczami. Podziękowałem dostawcy, po czym pierwszą miskę podałem Dustowi, a do drugiej sam się zabrałem. W mig spałaszowałem całą owsiankę. Dawno już nie jadłem nic prócz grzybów i jabłek, no i może sucharów. Poczekałem aż pozostała dwójka posili się. - Zbierajcie się. Idziemy na audiencję. - powiedziałem raźniejszym tonem. Wiadomo, że kuc najedzony to kuc wesoły. No, prawie wesoły bo wydarzenia ostatnich dni raczej nie dadzą o sobie zapomnieć. Sprawdziłem zawartość juków, nóż oraz łańcuch i sakiewkę, po czym ubrałem się i założyłem torby. Byłem gotów.

Porzuciłem zamiar zrobienia śniadania z tych składników. Zamiast tego postanowiłem zamówić hotelowe. Trochę poczekamy, ale się najemy czymś normalnym. - Wcale nie taki dobry. Pomyślałem sobie o źrebaku. Ciekawe jak mu się wiedzie. Rozstaliśmy się w niefortunnych okolicznościach, ale trafł do domu cały i zdrowy. Byłem z siebie poniekąd dumny.

Obudziłem ich szturchając lekko kopytem. - No już, wstawać. Trzeba coś zjeść i szykować się do wyjazdu! Po czym poszedłem naszykować śniadanie dla wszystkich.

W dużym skrócie mówi o zainteresowaniach.

Witaj. Przedstawię ci teraz pewien problem. Na podstawie faktu, że rozwaliłaś swojego czasu pół miasta, potrafiłabyś udowodnić mi, że magia to jednak nie tylko chaos i śmierć?

Orwell.

Scary Maze Game. Takie rzeczy na mnie nie działają. Lizak czy lody?