Elizabeth Eden

Aurora odnalazła kota. Delikatnie go pogłaskała i powiedziała cichutko -Idź do Lisy... jest w salonie. Napewno się pogodzicie. Jej jest bardzo przykro. Później będziesz mogła wyjść do ogrodu. Patrzyła się na nią takim spojrzeniem że można było powiedzieć że widzi jej duszę.

Aurora zatrzymała się. -Napewno się dogadają - rzuciła. A później popatzryła na dziewczynę -Susan jest jednym z ochroniarzy - powiedziałą i wbiegła po schodach na górę jakby to co powiedziała było najzwyklejszą rzeczą na świecie.

-To nie do mnie tylko do Jasona. On tu rządzi jeśli chodzi o ochronę - powiedziała z uśmiechem. -Nie wiem gdzie teraz jest ale możesz go poszukać. A teraz przepraszam - rzuciła Katariinie spojrzenie w stylu ,,Pilnuj-By-Nic-Nie-Ukradła'' i wyszła z kuchni.Ufała ludziom, była wyrozumiała, tolerowała każde stworzenie które ją nie atakowało, ale nie chciała by coś stało się z jej i tak małym dobytkiem. Swoje kroki skierowała na poszukiwanie Candy.

Oh oczywiście. A na jakim stanowsku chcesz pracować? - dodała już spokojniej popijając herbatę i zapraszając kobiety by usiadły.

Kobieta zamrugała. -Ale.... u mnie pracuje dużo ludzi. Nie mam funduszy. Nie mam miejsca na dobudówkę nowej sypialni... - powiedziała lekko speszona. -Oh tak napije się.. -powiedziała do córki. - Paniom tez zrób.

-Tak? Zapytała patrząc z zainteresowaniem na Katariinę

-Zgoda -powiedziała spokojnie Aurora patrząc na umytego kota. Kłócił się z córką... Podeszła pod drzwi i narzuciła kilka prostych zaklęć uniemożliwiających zwierzętom przejście. Ale ludziom już tak. Po chwili wróciła do kotka. Pogłaskała go i powiedziała. -Jak będziesz grzeczna przez 2 godziny to wyjdziesz. - później mrugnęła pocieszająco do Lisy i weszła do kuchni.

ORTOGRAFIA!!!!!

Aurora weszła do kuchni. Z góry dobiegały podejrzany krzyki.... Lisa kąpie Candy. W kuchni zobaczyła lokaja przez chwilę stała zamurowana perspektywą tego że ktoś tak wcześnie wstaje a potem powiedziała: -Zrób śniadanie - I wyszła zmierzając do łazienki by wspomóc swoje dziecko. Zamknięte. -Alohomora - wyszeptała Kiedy weszła zobaczyła ubłoconego kota. -Matko Boska.... Nie wypuszcze jej stąd dopóki nie będzie czysta i pachnąca. Stanęła w drzwiach niczym strażnik obserwując zmagania córki.

Mam 122 powiadomienia. Zaraz zabieram sie za czytanie stron tymczasem.... DZIEŃ (nie będę czekać wieczności.....) Aurora wstała, przeciągnęła się i zadzwoniła dzwoneczkiem na lokaja ubrała się a następnie zeszła do kuchni.

Pawlex już jesteś XD Nie chciałam tracić na ciebie metrów kwadratowych XD Edit: Dobra zlitowałam się XD

Ok.... uznajmy że osoby kóre nie napisały są w MIEŚCIE!!! W hotelu, na imprezie. Gdziekolwiek. Night Time!!! Aurora popatrzyła na krajobraz za oknem. Ściemniało się. Powoli zeszła do kuchni. Zrobiła sobie lekką kolację i poszła do łóżka. Liczyła na kolorowe sny.... DZIEŃ BĘDZIE GDY WSZYSCY OPISZĄ JAK POSZLI SPAĆ... INNYMI SŁOWY, DZIEŃ NASTĄPI JAK WSZYSCY ZASNĄ BĄDŹ DADZĄ DŁUGI OPIS SWOJEGO NOCNEGO ŻYCIA [WAMPIRY LUB INNE]

Stojąc na wejściu Aurora zrezygnowała. Jest panią domu. Nie może sobie tak po prostu wyjść. Przemaszerowała do swojego pokoju i padła na łóżko.

Kobieta siedziała w kuchni radując się błogim napojem. Po chwili zdecydowała się przejść nad jedyne bezpieczne miejsce w lesie które znała. Jezioro. (Imprezo nadchodzę!)

[Walony wampir ze strychu gdześ spieprzył ale wróci.. czuję to w powietrzu]

Aurora nagle się przebudziła. Zaskoczona tym że zasnęla, poderwała się i pobiegła do domu. Weszła do kuchni i zrobiła sobię kawę.... [Noc i następny dzień będzie kiedy WSZYSCY coś choć RAZ napiszą]

Aurora przez chwilę patrzyła na Katariinę a później wyszła. Poszła za dom do ogrodu i położyła się na leżaku. Zasnęła.....

-Chyba był głodny - powiedziała w drzwiach patrząc na Katariine. - No ale to ty się znasz na wampirach, nie ja - usmiechnnęła się ciepło.

Aurora zeszła do kuchni i uśmiechnęła się do siedzącej tam Katariiny. -Witaj... coś cię trapi? - zapytała i podeszła do komody. Po chwili zastanowienia dodała. -Wiesz... dzisiaj na podwórku prawie zeżarł mnie jakiś wampir co niby mieszka na strychu i myślałam że dla bezpieczeństwa nauczę córkę Patronusa. Wampiry są niebezpieczne... nie to co ty - dodała po chwili - tobie ufam - powiedziała z uśmiechem i zrobiwszy sobie kanapakę wyszła do ogrodu.

Hedwiga oczyściła piórka z sadzy. Co się stało? Powoli zaczęła wznosić się w powietrze i rozglądać dookoła. Popatrzyła się na towarzyszy ze znudzoną miną i zaczęła krążyć nad głową podmieńca.

Aurora otworzyła drzwi pokoju córki z tacką w ręku. Podeszła do jej łóżka i położyła kanapki i herbatę na rogu łóżka. Popatrzyła się na kota i powiedziała: -Powiadom mnie jak się obudzi.

Aurora uśmiechnęła się na widok leżącej córki. Pogłaskała kota pokazując mu że panuje nad sytuacją a później Podeszła do Lisanny i wzięła ją na ręce a potem zaniosła do jej pokoju i położyła na łóżku. Pocałowała ją w czoło i wyszeptała: -Jestem z ciebie bardzo dumna. Teraz sobie odpocznij bo jesteś bardzo wyczerpana. Nawet ja nie wyczarowałam patronusa za pierwszym razem - uśmiechnęła się, wyjęła swoją różdżkę z ręki córki i zeszła na dół. Przygotowała kanapki i herbatę które na tacce zaniosła do pokoju córki. (Sorry za takie edity, ale jak sie nagle wylogowują :o)

-Bardzo dobrze - pochwaliła ją matka - Ale myślę że powinnaś nauczyć się czegoś poważniejszego. Jest wiele zaklęć obronnych.Naprzykład na wampiry - powiedziała akcentując ostanie słowo. [Postanowiłam że skoro nie ma tu dementorów zaklęcie Patronusa będzie na wampiry ^^] -Zaklęcie Patronusa - powiedziała wesoło i odebrała dziewczynie różdżkę. Musisz pomyśleć o czymś szczęśliwym. Czymś BARDZO szczęśliwym. Musisz też się skupić. - Zaczęła tłumaczyć a po chwili zamknęła oczy i głośno i wyraźnie wypowiedziała słowa: -Expecto Patronum - Z jej różdżki wystrzeliła srebna sarna która zaczęła krążyć po pokoju a po chwili znikła. -Teraz wydaje się niegroźna, ale wampir by się jej wystraszył - powiedziała z satysfakcją. Podała córce różdżkę. -Masz spróbuj - zachęciła