Lightning Energy

Leon podszedł do Maddie i pokręcił głową jakby chciał powiedzieć, że źle się zachowuję w stosunku do tej małej.

Leon obserwował wszystko obok. Cały czas trzymał rękę na rękojeści miecza na wszelki wypadek. Jednak oblicze miał spokojne i pogodne.

Leon wszedł powoli i cicho do środka. Zaczął posuwać się przy ścianie. Nie był głupi, wiedział, że w ten sposób nikt go nie zaskoczy. Przy okazji naciągnął koszulkę na nos, dla większego bezpieczeństwa.

Leonard ruszył za krasnolud, przy okazji coś pisząc w swojej książce.

Leon tylko się uśmiechnął, jak to miał w zwyczaju. Zawsze lubił tak wchodzić.

Leon wykonał fikołka w powietrzu i wylądował obok grupy z tradycyjnym uśmiechem na ustach.

Leon przyglądał się znajomym przez chwilę, a później odwrócił wzrok.Wyciągnął jakąś małą książeczkę i zaczął w niej coś pisać.

Leon wyciągnął swoje jojo i zaczął nim robić sztuczki. Był w tym naprawdę niezły, bo ćwiczył od dawna.

Do sali wskoczył w salcie chłopak o wyglądzie osiemnastolatka. Na twarzy miał szeroki uśmiech, poplamiony lekko czerwoną cieczą.

Imię i nazwisko: Leonard Greemwolf

Wiek: 400 lat

Rasa: Wilkołak

Wygląd: Czarne włosy, brązowe oczy, nieco chudy, wysoki

Charakter: Entuzjasta, nie umie usiedzieć w miejscu, bo ma ADHD, przyjacielski

Broń: Miecz, zęby

Ulubione zajęcia: Parkour, walka z wampirami, sporty ekstremalne

Wszedłem do klasy i usiadłem na swoim miejscu. Wyciągnąłem piłeczki do żonglowania i zacząłem żonglować, by zabić jakoś czas.

Teleportowałem się z domu i pojechałem na motorze do szkoły. Miałem nadzieję, że w poznam jakiś przyjaciół. Stałem se oparty o ścianę ze swoim tradycyjnym uśmieszkiem.

Zmieniłem gitarę z powrotem w wisiorek i teleportowałem się do domu. Położyłem się spać i szybko zasnąłem.

Zmieniłem wisiorek w gitarę i zacząłem grać energiczną muzyczkę. Cień za to wystukiwał mi rytm. Zastanawiałem się, czy spotkam innych "niezwykłych" ludzi. Fajnie by było. Mógłbym z kimś pogadać, bo przebywanie jedynie w towarzystwie swojego cienia bywa nudne.

Zmieniłem swój motor w wisiorek i ruszyłem z cieniem przed siebie. Zauważyłem niedaleko jakąś parkę. Nie słyszałem dokładnie, o czym mówią, ale nie interesowało mnie to szczególnie.

-Hej, wiesz, czym różni się teściowa od buldoga?- spytałem Cienia.

-Czym?

-Szminką na ustach.

-Haha, niezłe. Zawsze wiesz, jak mnie rozśmieszyć.

-Bo jesteśmy jednym, tyle, ja jestem to jaśniejszą stroną, hehe.

Jechałem sobie na swoim motorze jak zwykle wydurniając się i gadając ze swoim cieniem siedzącym z tyłu. Lubiłem jeździć sobie w te i wewte od czasu do czasu. Zatrzymałem się przy jakimś budynku i zaparkowałem.

-Hahaha, ale jazda była- powiedziałem rozemocjonowany.

-No bomba prawdziwa, ja muszę jeszcze raz- odpowiedział Cień. Zacząłem się bawić magicznymi iskierkami i opowiadając kawały z Cieniem.

Imię i nazwisko: Will Macrill

Wiek: 15

Rasa: Czarodziej

Wygląd: Wysoki, blondyn, zielone oczy, bardzo chudy

Charakter: Szalony, wiecznie zadowolony optymista, który nigdy się nie nudzi ani smuci, niezwykle szurnięty, ale pozytywnie zakręcony

Pochodzenie: Francja

Ciekawostki: Jego cień został ożywiony i rozmawia z nim, gdy w pobliżu nie ma zwykłych ludzi.

[można prosić o jakiś krótki opis obecnej sytuacji? chce wiedzieć jak mogę zacząć]

[można się jeszcze zapisać do gry?]

Całkiem ciekawie się zapowiada. Mitologia według mnie to ciekawy pomysł na crossover z Mlp. Wrzucaj jak najprędzej kolejny rozdział.

Oczy znów zmieniły kolor, a mutant spojrzał się z czystym szaleństwem. Powiedział dziwnym głosem:

-Nie... można... pomóc. Nie... można... przypomnieć. Blokada... zabrania.

Oczy Flame'a na chwilę zrobiły się niebieskie. Zaczął cicho mamrotać:

-Ona...  nie żyje... dlaczego ja musiałem...?... on... zapłaci...- po tym oczy znów stały się czerwone, a mutant zaczął maniakalnie się śmiać.

Wspomnienia się rozmywać jeszcze bardziej, a później szumieć jak zepsuty telewizor. Można było usłyszeć strzępki zdań:

-Lepiej... gdyby... nie narodził...

-Dlaczego...?

-... nie twoja wina...

-Mam... dość...

Umysł Flame'a

W umyśle mutanta panował spory porządek. Wspomnienia były posegregowane w kolejności od starych do nowych. Lecz te sprzed laboratorium były zamazane, obok był znak o treści "zaklinam was na wszystkie świętości, nie dobierajcie się do tych wspomnień".

Próbowałem sobie przypomnieć coś o rodzicach. Jednak im bardziej o tym myślałem, tym gorzej było z moją psychiką. Widziałem bliżej nieokreślone kształty.

-Kss, kss, wszystko faluje i się rozmywa, nagrzewa i ochładza, pfff ha ha- na twarzy miałem kompletny obłęd.

Nie zwróciłem uwagi na pytanie. Bawiłem się jedynie iskierkami ognia na mojej dłoni. Na twarzy miałem tylko obłąkany uśmiech i puste spojrzenie.