Verlax

Dobry! Postanowiłem zrobić jedną z rzeczy, które ostatnio bardzo rzadko robię, to jest napisać coś po polsku. Ot, tak dla odmiany. Przed wami remake mojego starego angielskiego fanfika, Pierwszy i Jedyny z Equestrii. Opowiadanie to jest oparte o najlepszą serię jaka dotychczas powstała w świecie Warhammer 40.000, czyli “Duchy Gaunta” ze sławetnym Pierwszym i Jedynym z Tanith. Akcja dzieje się w mrocznych wiekach 41. tysiąclecia i możecie się spodziewać scen batalistycznych, realistycznych scen walki oraz typowej dla tego uniwersum niesamowitości. No i oczywiście tony pojęć, które mogą sprawiać problemy. Dlatego też poza zwykłymi rozdziałami specjalnie dla czytelników nie rozumiejących zbytnio tego uniwersum stworzyłem Lexicanum, słowniczek pojęć. Prolog Rozdział I Rozdział II Rozdział III Rozdział IV Lexicanum Chciałbym gorąco podziękować Gandzii za korektę oraz pomoc z ogarnianiem pojęć z WH40k oraz Dolarowi84, że był na tyle miły by pomóc ogarnąć to opowiadanie przed publikacją. Miłego czytania i mam nadzieję, że się wam spodoba.

Definitywnie i bezdyskusyjnie odpadam. Nie, nie i jeszcze raz nie. Szkoda, bo myślałem o wzięciu udział w tej edycji, ale widać zrządzenie losu dało jakże wspaniały tag. Jestem jednak już całkowicie przekonany, że najbliższa następna edycja będzie znacznie pod względem wymagań fajniejsza.

Dobra! Tak więc opublikowałem z 7 nowych rozdziałów, w tym całkowicie rozpisałem prolog od nowa, dodałem kilka poprawek oraz zacząłem zrywać z tłumaczeniem Pilipiuka, a wróciłem do rozszerzania wątków i tworzenia dodatkowego kontentu. Próbowałem również publikacji do EQD, no i trochę nie wypaliło. Za to, dość nieźle podskoczyły mi statystyki. Nie powiem, byłoby mi bardzo miło gdyby ktoś raczył skomentować to dzieło. Następny rozdział przy dobrych wiatrach może za miesiąc, tym bardziej, że pracuje nad serią ambitnych projektów. Pozdrawiam Verlax

Jeden błąd na samym starcie tylko : Nie jest potwierdzone, że księgę tą napisał waćpan Fredro. Tak naprawdę, większość przypisuje autorstwo Frendrze tylko ze względu na jego popularność. Równie dobrze mógłby to być Włodzimierz Zagórski bądź Tadeusz Boy-Żeleński.

Gratuluję zwycięzcom. Nie brałem udziału, ale chyba się skuszę przy najbliższej edycji. Przejrzałem pobieżnie teksty i muszę przyznać, żeście się panowie bardzo postarali.

Przyznaję, to jedno z najlepiej napisanych opowiadań jakie kiedykolwiek zdarzyło mi się czytać, a definitywnie najlepsze w języku polskim. Czekam z niecierpliwością na więcej. Jeśli chodzi o wady, to zdarzyło mi się już je wypowiedzieć, Dolar już wie o czym mówię. Jednak znając talent waści Autora, możemy liczyć już tylko na jeszcze wspanialsze rozdziały w przyszłości.

Miałem napisać coś ambitnego, ale uznałem, że w sumie ta recenzja podsumowuje wszystko : W skrócie, Shogun 2 jest niemalże pod każdym względem lepszy. Jedynymi prawdziwymi ulepszeniami jest mechanizm z "tradycjami" przy rozbudowie armii oraz kilka fajnych aspektów graficzno-desigerskich przy mapach oraz zarządzaniu miastami. Wszystko inne, leży, kwiczy i błaga o dobicie. Nawet zakładając, że gra będzie patchowana to jest jedno wielkie bagno nie wykorzystanego potencjału. Ehh.

Dziękuję bardzo za opinię. Mam tylko jedno, dość w sumie istotne pytanie. W jakim języku czytałeś Downfall?

Jako autor tego dzieła, podejrzewam, że przyjąłeś biedne założenia. Pierwsza rzecz która mi się rzuciła na oczy, to cytat powyżej. Generalnie, uwielbiam każdą formę krytyki, ale powiedz mi, gdzie w ogóle zostało napisane, że to w ogóle fanfik o Nightmare Moon? Powiem ci coś jeszcze, oryginalnie, fanfik na stronie FimFiction nie miał mieć tagu Nightmare Moon, jednak z przyczyn marketingowych go tam zostawiłem. Generalnie, czuję tu bardziej fanboyizm jednej postaci, niż rzeczową krytykę. Zresztą, z jednej strony gratulujesz mi oryginalności, a z drugiej krytykujesz mnie za nie zastosowanie największej możliwej tandety w tym motywie. Darowałem sobie styl starego nowoangielskiego, gdyż gdybym go zastosował, nie ma szans byś to w ogóle przeczytał. I nie że nie potrafię, mógłbym to napisać w staromowie. Tylko wyjaśnij mi, jaki jest tego sens? Innymi mówiąc, darowałem sobie ten styl z troską o zdrowie psychiczne moich czytelników, a nie dlatego, że nie potrafię. Zresztą, jeśli za staromowę uważasz "Thou" "Thee" czy "Thy" za esencję tego języka, rozczaruję cię, to jest zupełnie, zupełnie co innego. I mówię to jako osoba, która od czasu do czasu przeczyta coś w tym języku, w oryginale. To samo. Z jednej strony, gratulujesz mi oryginalności, z drugiej krytykujesz mnie za brak typowej dla tego gatunku tandety. Czyż nie ironiczne jest, że Luna chciałaby by "dzień potrwał dłużej?" Swoją drogą, jeśli uważasz, że to coś przypominało monolog Hamleta, to bardzo ci dziękuję za komplement. Bez ironii to mówię. Jeśli uważasz, że udało mi się osiągnąć na tyle wielką głębię w rozmyślaniam egzystencjalnych co u dzieł Shakespeara, dla mnie jest to gigantyczna pochwała. Bardzo ci za to dziękuję. W każdym razie, bardzo ci dziękuję za racjonalną krytykę od serca, uwagi zostały przyjęte i na przyszłość będę pamiętać. Jak dotychczas, nikt nie jeszcze nie odkrył sekretnej wiadomości ukrytej w tekście oraz dwóch nawiązaniach, które właściwie powinny od razu wyjaśnić dlaczego tekst wygląda jak wygląda. Jeśli nikt ich nie odkryje, to wam je opublikuję. Pozdrawiam - Verlax

Dodam od siebie, że o ile część elementów opowiadania może delikatnie wyprowadzić z równowagi, o tyle ogólna treść i niemalże lekcja pokazywana przez ten fanfik jest bardzo celna. No i poza tym, bardzo ładnym językiem napisane, definitywnie polecam.