Szeregowa WW

- Przynajmniej ty jedyny masz chęci... - powiedziała i uśmiechnęła się do Syda.

- Syd? To ty to zrobiłeś? - zapytała zaciekawiona. - Jeśli tak do cudownie...

- Bez serca dla natury... - mruknęła.

- Biedne drzewo... - mruknęła i popatrzyła na nie ze smutkiem.

- Kto do cholery zrobił to temu biednemu drzewu? - zapytała wskakując na miejsce gdzie wcześniej siedział Thorvald.

[Tak się kończy jak się ogląda Doctora zamiast siedzieć w sesjach: 42 powiadomienia ] Cat wszystko przeminęło bardzo szybko. Po zajęciach wróciła do pokoju z uśmiechem na twarzy. Zamiast odrabiać lekcje robiła wszystko inne byleby nie to.

- Aaa... Już rozumiem. - powiedziała i uśmiechnęła się szeroko. - Powiedz jej że miło mi poznać i że fajnie że podobają jej sie moje włosy.

- Miło poznać. Jestem Eleanor, córka Artemidy. - powiedziała z uśmiechem, ale popatrzyła na Syda. - Że kto tak mówi?

- Kto? - zapytała nieco zmieszana.

- A tam... - mruknęła i machnęła na to ręką. - Lubię być w towarzystwie.

- Thorval i taki jeden Vergil co się zmył. - powiedziała.

- Jaki milusi jesteś. - powiedziała i uśmiechnęła się do Syda.

- Oj wybaczcie... Zamyśliłam się. Jestem Eleanor. Córka Artemidy. - powiedziała do obecnych.

Lorence w odpowiedzi tylko prychnęła i wyszła.

- Uuu! Ktoś trenuje. - powiedziała gdy zobaczyła dwóch walczących chłopaków. - Można popatrzeć? - zapytała z uśmiechem.

Lorence wróciła jeszcze na chwilę. - A po co ci to? - zapytała.

- Ha-ha. Śmieszne. - mruknęła i przewróciła oczami. - Ja się zmywam. Pa. - powiedziała i wyszła z budynku.

Lorence weszła do pokoju wzięła wszystkie rzeczy które tam zostawiła i podała chłopakowi nóż. - Masz.

- Mam. Właśnie po niego szłam bo został w pokoju z jakimiś drobiazgami. - powiedziała.

- W porządku. - powiedziała. - Ale następnym razem uważaj co mówisz. Mnie łatwo zdenerwować. [Jeśli czcionka będzie przekrzywiona to mówi ta druga jaźń. Od teraz.]

Lorence zapomniała kilku rzeczy z opuszczonej szkoły. Postanowiła wrócić tam na chwilę. Gdy była już na miejscu usłyszał wołanie Vergila i wbiegła do budynku. - Ja jestem. - powiedziała stojąc za nim.

Eleanor krążyła po obozie od tak. Nudziło jej się i jak zwykle podziwiała okoliczną naturę, chociaż chyba każdy cal tego miejsca znała na pamięć.

- No to dobranoc. - powiedziała i wyrzuciła Andrewa z pokoju. Po chwili sama się położyła i zasnęła.

- Mam pewność kochanie. - powiedziała, położyła mu kopytko na policzku i pocałowała go.

- Że to wszystko co się zdarzyło to był tylko sen. - mruknęła smętnie.