Sakitta

Władca Pierścieni to świetny świat, ale książka jest napisana w lekko mówiąc nieinteresujący sposób. Ot.

Myślę, że kwestia podejścia. Jest to dla mnie dość nowe pojęcie i nie wiem, czy ktoś je dotąd badał, ale zakładam tezę, że jeżeli dany utwór uznaje się za arcydzieło, takie stawiamy mu wymagania, przez co nasza ocena zostaje zaniżona przez wytykane przez nas błędy, podczas gdy nie dostrzegamy zalet; natomiast kiedy od czegoś nie oczekujemy zbyt wiele, każdy plus jest dla nas prezentem, przez co utwór zyskuje. WP zacząłem z pozytywnym nastawieniem, by dostrzec, że nie jest to coś w moim stylu....

stylu. Rzuciłem trylogię na pół roku, po czym do niej wróciłem z negatywnym nastawieniem. O Luno, jakże wtedy mnie wkręciła! Tę samą zasadę ujrzałem także w niezliczonych innych produkcjach, w tym w MLP, które miałem za durną i słabą bajkę dla pederastów, dopóki jej nie doświadczyłem.