Magus

Siedziałem właśnie w kuchni gdy nagle usłyszałem krzyk Elizabeth. Powoli wyszedłem z kuchni. -Tak jestem. Dzisiaj nigdzie nie wychodziłem. Taki dzień odpoczynku sobie zrobiłem. A jak tobie minął dzień?

Powoli podniosłem się z łóżka. Wziąłem szybki prysznic ubrałem się i chwilę potrenowałem. Poszedłem sprawdzić czy u konia wszystko w porządku, po czym wróciłem do domu. Dzisiaj nie miałem ochoty ruszać do miasta. Chciałem w końcu trochę odpocząć no cóż czasem i mi się to zdarza. W międzyczasie postanowiłem zrobić coś dobrego do jedzenia.

Elizabeth stwierdziła że mam wolne. Chyba woli sama iść do pracy niż jechać na koniu. Przewróciłem się na drugi bok i dalej poszedłem spać.

-Spróbuj się uspokoić i skup się. Powiedz o co dokładnie ci chodzi

Powoli przerwałem to co zobaczyłem mi wystarczyło. Teraz już wiedziałem że rodzina Flame'a nawet jak żyje na nie pomoże. Trzeba więc pomóc chociaż Królowej odzyskać rodzinę. Ona ma szanse na szczęśliwe życie z rodziną.

Postanowiłem sprawdzić dokładnie te zamazane wspomnienia i zobaczyć co Flame tam ukrywa.

Spróbowałem się skupić by pomóc Flame wydostać dawne wspomnienia. Zacząłem zaglądać do jego głowy używając swojej mocy.

Dziwne nie opowiedział. Czyżby naukowcy całkiem rozwalili mu umysł? -Powiedz czy oni zrobili coś z tobą? Grzebali w twojej głowie?

Nieźle naukowcy uczyli mnie kiedyś państw, stolic i miast do Londynu kawał drogi. Ale obiecałem jej pomóc i zrobię to za wszelką cenę. -Jeszcze nie wiem jak Królowo ale dostaniemy się do Londynu i znajdziemy twoją mamę. Spojrzałem na Flame. -Coś nie tak? Co chciałeś powiedzieć?

-Tak ja zrobię wszystko byś do niej wróciła. Wiesz gdzie ona może być?

-Przykro mi. Czyli najprawdopodobniej tylko Królowa ma jeszcze rodzinę. Gdyby Królowa wróciła do domu. To może jej mama pomogła by nam przerwać to co się tam dzieje. Gdyby zobaczyła co zrobili z jej córką

-Czyli jak na razie niewiele szczęścia mamy. Ma ktoś z was jakąś rodzinę? Zanim was zabrali. Bo nie wszystkich nas wychodowali

-I co jest tam coś ciekawego?

Popatrzyłem na wyposażenie śmigłowca -Niewiele tego mamy. Ale cóż może się to do czegoś przyda. Niestety mamy tylko dwa spadochrony. Gdyby stało się coś poważnego może być problem

-Najbezpieczniej będzie odlecieć jak najdalej i porzucić wkrótce ten śmigłowiec i się oddalić zanim jakimś cudem go namierzą

Skończyłem kąpiel. Po czym poszedłem się przebrać i położyć spać. Poszedłem do sypialni. Chwilę przyglądałem się łóżku. Cóż Elizabeth wyglądała dosyć ciekawie położyłem się obok. Po czym powoli zasnąłem.

Siedziałem myśląc o obecnej sytuacji. Ten zamachowiec, którego spotkałem mnie zaskoczył. Kto normalny używa miecza w dzisiejszych czasach do takiej roboty? Ale ta jego szybkość. Gdzie on się tego nauczył? Wciąż zastanawiałem się też nad tymi stworzeniami, które na nas czekają. Wszystkie obecne problemy przy tym, co się może wkrótce stać wydają się takie błahe no nic. Na dodatek wkrótce będę ojcem. Czy dobrze wypadnę w tej roli? Elizabeth chce oddać dzieci do rodziców. Ale chyba tak będzie lepiej. Oboje wciąż mamy sporo na głowie. W końcu wstałem i poszedłem się umyć.

-Niema za co. Tak jeszcze chwilę posiedzę. Później dołączę spać.

-Tak uczyłem. Nawet za dużo. Mama chciała żebym został chirurgiem. No cóż w pewnym stopniu spełniłem jej marzenie. Niestety moi pacjenci są jacyś słabowici nie potrafią dożyć do końca operacji. Powiedziałem i napiłem się herbaty.

-Wyobrażasz mnie sobie w różowym kitlu? Nic dziwnego teraz jesz za trzech. Powiedziałem pijąc herbatę.

Popatrzyłem z uśmichem -Tak wiele gospodyń robi takie rzeczy jak ja po godzinach. Różowy fartuszek z pewnością by mi pasował

Pokiwałem głową. Po czym pokroiłem chleb. Położyłem na niego ser ogórki i sałatę. Następnie pokroiłem ciasto i zrobiłem herbatę. Wszystko powoli położyłem na stole. Po czym zapukałem do gabinetu Elizabeth. -Kolacja gotowa