Mephisto The Undying

Thorvald uśmiechnął się chytrze i spowolnił upływ czasu tak bardzo że przeciwnik osiągnął wręcz ślimaczę tempo, przeszedł za niego i popchnął go. Po chwili czas wrócił do normy a przeciwnik był wytrącony z równowagi. - Wciąż jesteś pewny że dasz mi radę? - zapytał. - I tak można popatrzeć. Ale raczej nie będziesz patrzeć wystarczająco szybko. - stwierdził.

- To raczej tylko wrażenie. - powiedział. - I nie walczę magią. - dodał. - Nie mam na to czasu. - powiedział uśmiechając się chytrze. - No ale atakuj, chcę zobaczyć czy dasz radę mnie trafić. - dodał.

- Broń jest dla słabeuszy. - powiedział przybierając pozę do walki. - Dawaj. - zachęcił.

- Cóż, przyda się rozruszać kości... - stwierdził rozciągając się. - Mogę spróbować. - powiedział.

Thorvald kręcił się po obozie przy okazji nakręcając zegarek. Wyglądał jakby kogoś lub czegoś szukał. Chociaż może to tylko wrażenie. Rozglądał się na wszystkie strony.

- Wiecie. Ja w sumie idę spać. - powiedział wstając. - Do jutra. - powiedział i poszedł do swojego pokoju, położył się w łóżku i zasnął.

Nie możesz grać kucykiem. Tylko ludzie.

- Ja też mam pewność. - powiedział odsuwajac lekko głowę.

- Mhm. Jak chcesz możesz sprawdzić czy teraz nie śpisz. - powiedział odwracając się.

- A co ci się śniło? - zapytał zalewając kawę.

- Całkiem dobrze. A tobię? - zapytał.

White obudził się. Przetarł oczy i cicho zszedł na dół. - Dzień dobry. - powiedział do Gravity i poszedł zrobić kawę.

White po krótkiej chwili również zasnął.

- I tak raczej zbyt znani nie jesteśmy. - stwierdził. Wychylił się przez okno. - Kocham Cat! - krzyknął. Wrócił na miejsce. - Ok. - powiedział i zakręcił butelką. Zatrzymała się przed Tori. - Hm... co by tu... już wiem, zrób to samo co ja. I nie imię chłopaka. - uśmiechnął się złowieszczo.

- Nawet o tym nie myśl. - powiedział. Podszedł do okna. - Ekchem ekchem. - powiedział otwierając okno. - Której z was imię wykrzyczeć? - zapytał.

((Chyba każdy poza mną ))

(( Danatem chyba lepiej to odmieniać. Cóż, to imię ma jak widzę kilka[set] niedociągnięć))

- To może ty. - powiedział do Cat również siadając na ziemi.

- No ja zagram. - powiedział.

- Butelka? - zaproponował wchodząc za Cat do pokoju.

- Ta mogę iść. - powiedział i odłożył książkę. Wstał z łóżka.

((Co to na boga ma znaczyć? dr[u/ó]gi )) Danate podniósł się do siadu, sam się dziwił że nie może zasnąć. Wyciągnął książkę z plecaka i zaczął czytać.

((O chłopię to tak chamsko widać że to skopiowałeś...)) - Śmierć nie jest początkiem. - pomyślał otwierając oczy. Zamrugał kilka razy. - To żem sobie pospał... - mruknął pod nosem.

- Ja w też. - powiedział i uśmiechnął się.

- Co? - zapytał i spojrzał na nią.