SebastianRichCountryOwner

I pomyśleć, że w trakcie tego odcinka Twilight Sparke zdążyła doprowadzić do tragedii, poszkodowania (patrz: Moon Dancer).

Znałem już wcześniej tą informację. Ale tak czy siak to dobra wiadomość. Już i tak zdążyłem sobie zaspoilerować niektóre istotne informacje z nadchodzących odcinków, więc tym bardziej chcę je obejrzeć po polsku.

Po czym poznać, że się lubi/kocha dziewczynę/kobietę? Gdy się lubi słuchać jej jojczenia W myśl zasady: "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie". Gdy jest to dla Ciebie tylko zrzędząca baba, to uciekaj od niej, gdzie pieprz rośnie

Osobiście wolę "Porwanie Baltazara Gąbki" i parę innych polskich kreskówek. Nie wiem, czemu zawsze ludzie wymieniają ten duet. Chyba z lenistwa od myślenia. Nie wiem czemu, ale najfajniejsze postaci żeńskie są też właśnie w kreskówkach. Nie szukając daleko, nasze głównie bohaterki z Mane 6. Np. Rainbow Dash, to taki ideał zadziornej dziewczyny Zarówno w wersji kucykowej, a i ludzkiej. Oczywiście lubię też dziewczyny te, które są wokół mnie, ale w pewnym sensie, nie będą nigdy tak fajne i pociągające, jak kreskówkowe laski z charyzmą A zresztą, jakieś byle romanse nie są mi w głowie Pociągające w kreskówkowych laskach, że są tak wyraziste i nieosiągalne, abstrakcyjne

No właśnie! W ogóle przed pojawieniem się Bronies, w ogóle jakoś odnoszę wrażenie, że nie było nigdy wcześniej tego typu zgrupowań wielbicieli kreskówki, a przynajmniej na taką skalę. Odnoszę wrażenie, że "My Little Pony: Przyjaźń to magia" przyczyniło się do pewnej rewolucji kulturowej. No bo na przykład nie słyszałem o spotkaniach dorosłych wielbicieli kreskówki "Fineasz i Ferb". Ludzie, którzy myślą, że kreskówki są głupie, po prostu nie mają z nimi do czynienia. Śmieszy mnie to zdziwienie, że kreskówki mogą być fajne. Post z dnia 9 grudnia 2015 roku: Szczerze, ja mam tak samo

Na szczęście mam też inne zainteresowania, choć głównie mieszczą się w ramach geografia i słuchanie muzyki. Z tym piciem piwa, to rzeczywiście był dość zły przykład, ale chodziło mi generalnie o to, że ludzie wolą używki od oglądania kreskówek, choć jedno z drugim może się łączyć. I że dorosły facet woli rozrywki, typu mecz, często z piwem w ręku.

W moim pokoju nie znalazł byś niczego, co sugerowało by moje zainteresowanie kreskówkami Daleko mi do wielbiciela zbierajacego gadżety. Po prostu lubię oglądać kreskówki i raczej się z tym nie afiszuję. Jak mówiłem, mam bogaty świat wewnętrzny. Życie bez kreskówek by było szalenie smutne.

A może powiesz, co ty sądzisz o dorosłych lubiących kreskówki?

Biorąc pod uwagę, jakie mamy czasy, mam wrażenie, że takie zainteresowania będą co raz rzadziej postrzegane, jako coś dziwnego. Era internetu, zmiany społeczne, sprzyjają co raz bardziej takiemu postrzeganiu świata. Zwłaszcza, że internety się rozwijają. Może kiedyś wchodzenie do świata takiej kreskówki będzie możliwe i postrzegane jako normalne wśród dorosłych Mi bardzo podobają się filmiki z serii "My Little Pony in Real Life", czyli takie, w których kucyki z serialu są w realnym świecie ludzi. Bardzo lubię to oglądać i bardzo chcę, aby coś takiego było możliwe. Bardzo fajnie się to ogląda

Namiętnie oglądałem kreskówki w czasach dzieciństwa. Jeny, jak ja pomyślę, ile tego oglądałem, to aż sam nie mogę się sobie nadziwićI jednocześnie miałem czas na mnóstwo innych rzeczy. Może kiedyś umiałem lepiej gospodarować czasem I gdy tak powoli stawałem się co raz starszy, to zauważyłem, że moja miłość do kreskówek nie słabła, choć oglądanie ich było z wiekiem co raz bardziej krępujące. Nie oglądam ich aż tak namiętnie, ale nadal jakoś nie mogę żyć bez kreskówek i lubię te nowe różne pozycje np. "Dofus - skarby Keruba", choć dużo częściej jak kiedyś, oddzielam ziarna od plew, czy oglądam to, co mi się podoba, a to co nie, to nie ruszam. Szczerze lubię w sobie tą miłość do świata kreskówkowego i zapewne do końca życia będę darzył sympatią postaci kreskówkowe. Mam nadzieję, że jako staruszek też będę lubił np. Rarity czy Rainbow Dash Cóż, z rodziny, to chyba tylko ja taki jestem, bo nie zauważyłem takich upodobań u braci, ani tym bardziej u rodziców. To pewno wynika też z mojej introwertycznej natury, bo mam bogaty, wewnętrzny świat. Tych warunków nie spełniam. To już bardziej wynika z mojego charakteru, jakoś nie poszukuję partnerki życiowej na siłę

Jakie jest wasze postrzeganie takich osób? I nie chodzi o osoby oglądające tylko "MLP: Przyjaźń to magia", ale lubiący zarówno te stare kreskówki, jak i te nowsze. I też nie chodzi mi też od razu o jakiś wręcz maniaków mających wielki stos zabawek i fapujących do późna nocy w internecie do postaci Mam na myśli osoby, które lubią sobie każdego dnia włączyć chociaż jeden odcinek jakiejkolwiek kreskówki, przy której na przykład relaksuje się po ciężkim dniu w robocie. Jak postrzegacie osoby, które pasjonują się tym i codzienne myślą o postaciach z kreskówkach, nie mówię, że całą dobę, ale dużą część dnia. Jak dziewczyny postrzegały by osobnika, który po dniu roboty, zamiast włączyć wiadomości, odpala sobie odcinek "The Littlest Pet Shop", zamiast np. pić piwko czy oglądać mecz. Czy chciałybyście mieć do czynienia z takim mężczyzną? Nie ukrywam, że w dużej mierze ten opis pasuje do mnie

Tak jak każda z klaczy, jest ładna na swój sposób. Jakoś nawet bardzo ją lubię, oryginalny dość wygląd, wesoły charakter i głos Małgorzaty Boratyńskiej sprawiają, że tą postać epizodyczną wyjątkowo dobrze wspominam. Widziałem na YouTube nawet filmik jest całym udziałem w serialu i to było całkiem przyjemne pół minuty.

Celestionizm i Lunizm

Starlight, przeoczyłaś moje pytanie. Jak byście przyjęli człowieka do waszej osady? Wszakże nie ma znaczka i nie jest kucykiem, więc siłą rzeczy się wyróżnia. Czy ktoś taki mógłby być częścią waszej Idylii?

W złotym wieku wyprzedzała, a na ogół nigdy nie ustepowala w poziomie rozwoju, zwłaszcza w najbardziej znaczącym, ostatnim półwieczu, by raz na zawsze utwierdzic wszystkich w przekonaniu, że Polska to bogaty kraj Zachodu.

To znaczy, ze wszystkie narodowości by były kucykami ziemskimi.

Ponoć mają zacząć emitować odcinki 24 grudnia.

Przyznaję, że miałem do czynienia z serialem "Ever after high" i dość przyjemnie mi się go oglądało. Już z samą koncepcją trafia do mnie bardziej, niż "Monster High".

Czy śmieszą Cię te filmiki?

Namacalne odniesienie w innym Hasbrowym serialu:

Ja miałem bezstresowe wychowanie i jakoś wyszedłem na ludzi

No cóż, ja już miałem te 13 i więcej lat za czasów istnienia tych kreskówek. W momencie, gdy pojawił się "Klan na drzewie", już nie mógłbym być agentem tego klanu, bo już byłem nastolatkiem Ale i tak to było moje dzieciństwo Za mojego dzieciństwa faktycznie nie było smartfonów, ani Facebooka, ale bezstresowe wychowanie już od dawna funkcjonowało.

Te kreskówki, które wymieniłeś, czyli "Kryptonim: Klan na drzewie", czy "Dom dla zmyślonych...", to nie są aż tak dawne czasy. Przynajmniej ja to tak odbieram.

Jest jeszcze powód, dla którego najwygodniej byłoby by być jednorożcem. One posługują się rogiem, gdy chcą robić poręczne rzeczy. Inne typy kucyków, z wyjątkiem alicornów tego nie potrafią. A na pewno tak jest dużo wygodniej, np. przy jedzeniu lub chwytaniu rzeczy.

W zasadzie nie umiem wyjaśnić, dlaczego. Ma to związek z tym, że Celestia jest nielubiana, bo uważana jest za nudny ideał, a Luna jest kochana często ze współczucia, jako ta pokrzywdzona. Przeglądając to forum ten fenomen w niektórych komentarzach jest lepiej wyjaśniony. I śmieszy mnie to, że proporcje są z miażdżącą przewagą dla Luny, a Celestia, która jako postać jest właśnie dla mnie idealna, ale w taki dobry sposób, czyli, że ma klasę, a jednocześnie dystans, pozwoli sobie od czasu do czasu na dowcip, nie ma wielu wielbicieli i często jest obwiniana o wygnanie Luny.