wiej007

-Cóż, wydajemi sie że najciekawsza biblioteka jest w cześci cienia.

Zmarszczyłem brwi. Miałem wrażenie że te kości są lewe. Podeszłem bliżej stołu

-Przepraszam ale muszę sprawdzić te kości.- powiedziałem chwytając je.

-Sam jesteś tajemnicą czasami więc się domyśl.

-A jak myślisz? -powiedziałam z uśmiechem przytulając się do Shadowa- W jakiej części miasta biblioteka może skrywać największe tajemnice?

Nadal uważnie przypatrywałem się kościom. Coś mi w nich nie grało.

-A nie wiem, jest tu może jakaś biblioteka? Chętnie bym coś sobie poczytała.

-Tak powinno być... a teraz chodźmy 

-Wiesz że jeszcze go nie rzuciłam? -po chwili spróbowałam rzucić owe zaklęcie 

Nie wiedząc dlaczego coś mi tu nie grało. Zacząłem uważniej przyglądać się tym kościom.

-Cóż mogę użyć magii iluzji byśmy byli niewidzialni ale nie mogę obiecać że to się uda. -po chwili skupiłam się i próbowałam wyczarować nam wszystkim niewidzialność.

-Chyba coś w tym stylu... pytanie brzmi... Co w nim jest?-powiedziałam lekko zaniepokojona.

Pomyślałem "Dobra kareta" byłem ciekaw co się stanie dalej.

-No mam na dzieję. Nadal nie przywykłam do wielkich zmian.- powiedziałam z uśmiechem

-Oj nie dąsaj się... -powiedziałem przytulając ją- To jest jak lot dla pegaza czy magia dla jednorożca. Tego się nie zapomina. A jeśli zapomniałaś to chętnie ci przypomnę jak się strzela. Co ty na to?

Postanowiłam teraz trochę iść ostrożniej. Nie wiedziałam czy Ignis nie jest tuż za rogiem.

Ponownie przyglądałem się pojedynkowi Rainbow.

Ponieważ nie miałem co robić postanowiłem popatrzeć jak gra Rainbow.

-Jak myślisz Shadow? Tym razem będziemy już mieli spokój? -powiedziałam pijąc lawę.

-No zobaczymy-powiedziałem z uśmiechem, ja nigdy nie odmawiałem wyzwania. Po chwili poszłem gdzieś się przejść.

-Ja gram do końca Rainbow... nie wielu graczy pokonało Łupieżcę w normalnej grze. Jeszcze mniej podczas turnieju.- powiedziałem z uśmiechem.

-Dojdź do finału... wygrasz jedną książkę, Wygraj ze mną... a wygrasz dwie- powiedziałem z uśmiechem.

-Widziałem...-powiedziałem z uśmiechem- Ale do finału jeszcze daleko. Pokonaj wszystkich a zagrasz z Łupieżcą. A zainteresowała cię jakaś nagroda?

-Ok- powiedziałam zadowolona idąc za bratem.

(to uczucie przyjść do szkoły na 7:45... czekać 45 min... tylko po to by się dowiedzieć że lekcje masz dopiero o 10:20)

-Z tego co widzę co ty chyba też jesteś fanatyczką broni dystansowej.- powiedziałem z uśmiechem- To wspaniałe uczucie kiedy wystrzelony przez ciebie pocisk niszczy wszystko i wszystkich na swej drodze... prawa?

-A nie wiem, ty decyduj. Ty zawsze wiesz gdzie najlepiej było iść.