Huragan [Z][Adventure]

[Argon39]

Cóż, publikuję tu swój trochę łabędzi śpiew, czyli opowiadanie o OCku mym, a przy okazji postawiłem sobie za cel domknąć pewną sprawę z serialu. Co ważne, nie spodziewajcie się czegokolwiek z sezonu 4+ bo tutaj nie znajdziecie, nie ma Starlihgt. Miłej lektury moich wypocin XD.

Opis:
Do Cloudsdele zbliża się kataklizm jakiego nawet najstarsi mieszkańcy nie pamiętają. Losy mieszkańców spoczywają w kopytkach małej grupki pegazów. Czy Lighinght Dust znajdzie w sobie siłę wznieść się po nad swój gniew? Czy Rainbow Dash poświęci szanse uratowania miasta w pojedynkę? Czy kuc z dalekiej północy znajdzie drogę do swojego szczęścia? Trzy kuce o silne osobowości, będą musiały współpracować, aby ocalić to na czym im najbardziej zależy, lecz czy dadzą radę?


Rozdział I:  https://docs.google.com/document/d/1QDQvmw_CPZn3041CkYgZRrWcdmCbY5KPqz1Kn_MB-yY/edit?usp=sharing
Rozdział II: https://docs.google.com/document/d/1GBZnNfHZKaA6jfDhLfLtuSRO0zT9J0DuqAm0RnVVs78/edit?usp=sharing
Rozdział III: https://docs.google.com/document/d/108BD1_7I9uE7fLR8TJMVjRRTMhtBeeo2KKuhRw8dajo/edit?usp=sharing
Epilog:      https://docs.google.com/document/d/1wtxxFjbotksgAD7Tx-R3abzsJB9D8aGHc3z23xi2qZs/edit?usp=sharing

Edytowano Wrzesień 29, 2018 przez Argon39
Dodanie opisu

[Nightbringer]

gdyby dolar to widział powiedział by "brak tagów czas na poprawę dwa dni" czy jakoś tak

[Dolar84]

Brak tagów w tym obowiązkowych. Czas na poprawę - 2 dni.

 

PS: Czytajcie regulamin działu przed publikacją!

[Argon39]

Cóż dodane, w sumie na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie bardzo widziałem, jak technicznie to ma wyglądać, (i w okienku tag, przypisałem tag).

[Argon39]

W sumie tak z ciekawości zapytam, czy w sumie ktoś czyta te moje...."dzieło"? W sumie nie spodziewam się odpowiedzi, ale jakby ktoś był na tyle miły.

[Xelacient]

Ogólnie uważam, że fanfikowi przydałby się tag "slice of life", fanfik ma wiele wątków obyczajowych, i tytułowy huragan jest tylko jednym z nich i też nie pojawia sie od razu. Dlatego czytelnicy szukający wartkiej akcji łatwo mogą się zrazić. Ogólnie sam fanfik jako porządny twów zawierający wszystko co fanfik mieć powinien. Jest trochę postaci i elementów z serialu, jest trochę oryginalnych elementów i wszystko połączone z zgrabną całość. Jak ktoś lubi klimaty serialu to ten fanfik też będzie mu pasował.

 

 

  Odkryj ukrytą treść

 

Mój główny zarzut tyczy sie tego, że to miał być fanfik nastawiony na akcję, a wyszła bardziej obyczajówka. Co prawda mi to nie przeszkadza, ale warto poprawnie opisywać "zawartość" fanfika. Tytułowemu huraganowi poświęcony jest tylko trzeci rozdział (i to też nie cały). Bardziej trafnym opisem byłyby dzieje rodziny Blizzarda. Bo to w sumie relacje rodzinne, a zwłaszcza te na linii dziadek-ojciec-syn są najważniejszym czynnikiem rzutującym na wszystkie inne wydarzenia.

Światotworzenie jest minimalne, ale całkiem przyjemne, ot parę oryginalnych lokacji, które harmonijnie komponują się z resztą kanonu. Do tego parę magicznych artefaktów, bardzo podobał mi się patent z pokonaniem cyklonu, poprzez jego schłodzenie "esencją lodowego demona", za to bardzo nie podobało mi się łatwe i pozbawione konsekwencji przywołanie widigoes, za pomocą jakiegoś magicznego kamienia. Mityczne i demoniczne byty sprowadzone do bardzo pośledniej roli.

 

Co do postaci to na pewno jest różnorodnie, co prawda taki Blizzard i Lighting Dust są dla mnie zbyt impulsywni i zbyt szybko wpadali ze skrajności w skrajność, ale muszę przyznać, że ta ich cała "bezmyślność" miała jakieś podstawy fabularne. Łatwiej mi sympatyzować z Frozen Swordem (nawet jeśli w swoim uporze jest równie przegięty, tyle, że w drugą stronę). Jednak najbardziej podoba mi się kreacja Twilight, a zwłaszcza ten fragment gdy za pomocą książkowej wiedzy, próbuje pomóc Blizzardowi w jego "problemach z przyjaźnią", i co najlepsze ma rację. Główny bohatter, Blizzard również wiele zyskuje przez bycie swoistym przeciwieństwem Twilight, ze swoją prostotą bezpośredniością oraz przekręcaniem zwrotów i słów.

Co do samej akcji, jest ona jak rzeka, raz płynie szybciej, raz wolniej,  miejscami się rozlewając, a czasami szybko przepływając. Wątek przyjaciół Blizzarda jest szeroko rozpisany, po czym znika, by powrócić na sam koniec (gdy już jest po wszystkim), za to takie przywołanie i pokonanie Windigoes jest właściwie streszczone. Za to z pewnością na plus jest motyw Rainbow Dash, której na sucho uchodzą różne przekręty, a później zgrywa bohatera. Co dodatkowo usprawiedliwia gniew Blizzarda i Lighting Dust.

Zagadką pozostaje dla mnie tylko to jak Frozen Sword od przywódcy rebelii został doradcą Księżniczki Celestii, ciekawa historia, która została tylko zasugerowana, mimo iż zasługiwałaby na rozwinięcie.

 

 

Toteż tak, dobry fanfik (jeśli to debiut to bardzo dobry) w klimatach serialu. Trzeba mieć tylko mieć na uwadze, że wbrew tagom historia jest opowiedziana nieśpiesznym tempem.

Edytowano Luty 27, 2020 przez Xelacient

[Argon39]

W sumie @Xelacient dzięki za opinię, po prawdzie w tym roku pojawiła się myśl, aby przepisać fanfik na nowo, bo jakoś tak po roku pisania różnych, nie tylko fanfików, (mam na koncie nawet chyba całkiem udaną nowelę), dostrzegam pewne słabości tegoż utworu, pewne rzeczy napisałbym inaczej, pewne wątki po prostu wyrzuciłbym, bo zabijają tempo, inne dodałbym, lub stworzył na nowo. Stety/niestety mój "cykl wydawniczy", (czyli czym w jakiej kolejności się będę zajmował), raczej przewiduje renowacje tego fanfika pod koniec roku. No, a co do rebelii, to w sumie miał być z tego inny fanfik, bo z początku planowałem sagę rodzinną, w postaci trylogii, czyli młodość dziadka, ojca, i Blizzarda.

[Dolar84]

Rozdział I przeczytany.

 

Beware the spoilers!

 

Jak wiadomo, by przyciągnąć czytelnika, opowiadanie trzeba umieć sprzedać i tu od startu było z tym nieźle. Tytuł i tagi wraz z opisem budzą zainteresowanie od początku. Następnie zagłębiamy się w tekst i dostajemy porcję wręcz przesadnie plastycznych opisów. Tak właśnie - przesadnie, i mówię to ja, wielki fan rozbudowanego przedstawiania świata przedstawionego (powtórzenie w pełni zamierzone). Po takim szoku przeszedłem dalej, mając nadzieję, iż coś dobrego z tego wyniknie i zobaczę jakieś urozmaicenie. Kolejne strony pod tym względem nie zawiodły - dialog na dialogu i dialogiem pogania. Odnajdujemy się w niewielkiej mieścinie za kołem podbiegunowym, poznajemy kilku bohaterów, mamy wśród nich oczywiście nadambitnego pegaza oraz kilka sensowniejszych postaci, jak również epizodycznego nietopokuca (gratuluję, kolejna wersja nazwy tej rasy). Ogólnie rzecz biorąc scena, choć nieco chaotyczna jest przyjemna w odbiorze, chociaż Blizzarda to nie polubiłem, oj nie. W tak zwanym międzyczasie przenosimy się również do Canterlot, gdzie małą rólkę ma Pani Słońca i jeden z jej poddanych, wyglądający na ważnego Frozen Sword.

 

Dalsza część fabuły prowadzi nas do Wonderbolts, gdzie chaos w pisaniu jest już absolutnie nie do ogarnięcia i trzeba się mocno zastanawiać o co w kolejnych akapitach chodzi. Tu ktoś traci pozycję, tu ją odzyskuje, podejmowany jest milion decyzji na sekundę, a postaci zachowują się jak słabo zaprogramowane NPC. Szczególnie szkoda, Frozen Sworda, który w swojej pierwszej scenie wypadł dobrze - tutaj zmarnowano całe pierwsze wrażenie.

 

W końcu następuję kulminacja rozdziału czyli Marenton, wielki wyścig skrzydlatych taboretów. Tutaj zauważam gigantyczną inspirację wyścigami kolarskimi. Słownictwo, sposób prowadzenia narracji, no autentycznie czułem się jakbym oglądał Tour de Pologne. Co ciekawe, mimo iż nie jestem fanem tegoż sportu, to opis czytało się zaskakująco pozytywnie, od początku do końca czuło się napięcie tego wydarzenia. 

 

Całość kończy się gigantycznym opierdolem, zranionymi uczuciami a także pewną dawką gróźb karalnych. Nienajgorszy prognostyk na kolejne rozdziały.

 

O treści pisałem, a jak tam forma? Tragicznie. Błędów jest mnóstwo, a stylistyka i budowa zdań leży i już nawet nie kwiczy a kona w boleściach. O ile na początku nie było z tym tak źle, to już po paru stronach entuzjazm i chęć szybkiego pisania zastąpiły pisanie przemyślane. A przynajmniej takie wrażenie odniosłem. A szkoda, szkoda bo opowiadanie ma w sobie potencjał i przy pomocy jednego czy dwóch korektorów mogłoby być naprawdę dobre. Niestety, dopóki forma nie zostanie naprawione, to przyjemność z czytania niemalże nie istnie, zalecam więc złapanie kogoś, kto by pomógł wszelkie niedociągnięcia (a jest ich sporo) naprostować i wygładzić. Używając w razie potrzeby ognia i halabardy. Ocena cząstkowa: Mierny plus.