Horse_Wars: Niewolnicy (by PiekielneCiastko)

[Ohmowe Ciastko]

Założyłem na siebie pancerz, po czym wziąłem juki. Zapakowałem do nich pancerz dla Kate, blaster najbliższy temu z znaczka Kate i trochę amunicji do niego. Po krótkim namyśle włożyłem jeszcze jeden mały blasterek dla źrebaka, niewielki karabin szturmowy z wbudowanym celownikiem optycznym(miałem nadzieję, że będzie dobrze się sprawować na dystans) oraz coś, co wyglądało jak armata wśród blasterów dla siebie. Zacząłem się przyglądać mieczom.

[Nightmare]

Kiedy dotknąłeś rękojeści czerwonego miecza, zapłonął. Na regale był podpis "Magiczne Miecze firmy Change_Your_Sword". Była tam cała gama kolorów.

[Ohmowe Ciastko]

Szukałem jakiś informacji. Chciałem wiedzieć czy miecze wytrzymają konfrontację z mieczem świetlnym.

[Nightmare]

Nic tam takiego nie było. Wszystko, co o nich napisano można było streścić w "Te miecze zostały zaczarowane przez najlepsze jednorożce w galaktyce i każdy posiada odrębną umiejętność".

[Ohmowe Ciastko]

Postanowiłem uwierzyć w te jednorożce. Ale nie całkowicie. Zacząłem się obładowywać mieczami jak wół. W razie walki z sithem miałem zamiar użyć taktyki: szybciej ty zemdlejesz z zmęczenia niż mi się miecze skończą. Oczywiście tylko wtedy, gdy jednak nie wytrzymają konfrontacji z ostrzem miecza świetlnego.

[Nightmare]

Każdy miał swoją pochwę. Jak dotknąłeś niebieskiego, przez jego ostrze przeszły wyładowania elektryczne. Po chwili półka z mieczami ziała pustką, a ty uginałeś się pod ciężarem łupów.

[Ohmowe Ciastko]

Odłożyłem juki w jakimś charakterystycznym miejscu i poszedłem dalej przeszukiwać ruiny.

[Nightmare]

Prócz zbrojowni nie było więcej miejsc godnych okradania, jeśli można to tak nazwać.

[Ohmowe Ciastko]

Żałowałem, że nigdzie nie było jakiegoś środka transportu.

Zacząłem szukać jakieś blachy i sznurów. Wolałem ciągnąć "łupy" niż nieść je na plecach.

[Nightmare]

Wszędzie były oderwane dachy, więc wybór był duży. Gorzej ze sznurem. W końcu odnalazłeś metalową linę w zbrojowni.

[Ohmowe Ciastko]

Położyłem te materiały obok bagaży. Wyciągnąłem czerwony miecz i przebiłem nim dwie dziury w blasze. Po chwili miałem już prowizoryczny środek transportu dla bagaży, którego nazwy za nic nie mogłem sobie przypomnieć. Ale to mnie zbytnio nie interesowało. Załadowałem bagaż na blachę i zacząłem ciągnąć ją w stronę drzewa, na którym zostawiłem Kate. Miałem nadzieję, że będzie miała wystarczająco wiele zdrowego rozsądku by tam wrócić.

[Nightmare]

Po kilku godzinach byłeś już przy drzewie, ale narodził się problem. Jak wtachać te "zakupy" na górę?

[Ohmowe Ciastko]

-Kate!-krzyczałem z nadzieją, że mnie słyszy.

[Nightmare]

Z góry zleciał gryf z klaczą na grzbiecie.

- Chciałeś coś?

[Ohmowe Ciastko]

- Czy mogłabyś to przypilnować? Chciałbym pójść po trochę owoców, a boję się to zostawić.

Zabrałem się do wypakowywania "armaty". Fakty były takie: ja nie mam już zbytnio siły na cokolwiek, a nikt pewnie nie zamierza spać na ziemi i pilnować ekwipunku. Chciałem znaleźć złote owoce, zjeść ich tyle ile może dorosły ogier i momencie gdy cukier zacznie działać teleportować wszystko na drzewo.

[Nightmare]

Niedaleko obaczyłeś krzak złotych owoców. Kate zeszła z gryfa i usiadła obok przedmiotów. Zleciały do niej małe gryfiątka.

[Ohmowe Ciastko]

-Przypilnuj by niczego nie dotknęły. Raczej nie chcemy by się rodzic zdenerwował-powiedziałem podchodząc do krzaczka. Zerwałem kilka owoców.

-Ile maksymalnie mogę ich zjeść? Tak żeby jutro w miarę normalnie żyć?- zapytałem się po dojściu do Kate lewitując sporą kupkę owoców. Kilka rzuciłem gryfom.

[Nightmare]

- Prawdę mówiąc, około pięciu. - Kate odgoniła maluchy od broni. Rodzic położył się obok nich.

[Ohmowe Ciastko]

Szybko zjadłem pięć owoców. Zacząłem czekać na znajome uczucie, które pojawia się u mnie po zjedzeniu dużej ilości cukru. Powoli zbierałem magię.

[Nightmare]

Uczucie szybko się pojawiło, a Kate powoli gryzła swój owoc.

- Wiesz, że mogłeś to przywiązać do niego i polecieć bez jedzenia? - pokazała gryfa.

[Ohmowe Ciastko]

-Kiedyś miałem zwierzątko. Mówili mi, że to bardzo spokojny gatunek, że zdrowy i dobrze odżywiany nigdy nie zaatakował najgorszego kuca. I wiesz co? Pogryzł mnie. Po prostu wolę nie ryzykować.

Podzieliłem bagaże na kilka niewielkich kupek i zacząłem je teleportować. Blastery i amunicję w pierwszej kolejności, potem resztę.

[Nightmare]

Kate wsiadła na gryfa. Kiedy skończyłeś, wciągnęła cię i polecieliście na górę. Źrebak siedział na kupce z liści i jadł różowego owocka.

[Ohmowe Ciastko]

-Nadal nic nie mówisz?-zapytałem się źrebaka. Powoli zacząłem się przygotowywać do snu.

[Nightmare]

- Jak ma mówić? Te parszywe Podmieńce wycięły mu język! - Kate przytuliła malucha i dała mu drugiego owocka.

[Ohmowe Ciastko]

-Przepraszam, nie wiedziałem- zrobiło mi się żal źrebaka. Oraz jeszcze bardziej chciałem pokonać te podmieńce. Lecz coraz bardziej schodziłem na myśli o zabiciu ich. Uspokoiłem się. Bez emocji,pomyślałem.

-Więcej już nie pociągnę. Idę spać.

Położyłem się i poszedłem spać.