[ZAKOŃCZONE] W_objęciach_Chrysalis: Ratunek dla Arctic Wind (by Michalinek)

[Michalinek]

-A nic, tylko przyszedłem uratować pewną klacz i nie miałem zamiaru przeszkadzać, ale twoje sługi mnie zaatakowały - powiedziałem do Chrysalis z obojętną miną

[Nightmare]

- To widzę. Radzę ci się wynosić, chyba, że chcesz, abyście oboje cierpeli.

[Michalinek]

Wyniose się ale tylko z nią - pokazałem na Wind - nie po to przeszedłem taki szmat drogi żeby teraz samemu do domu wrócić. I mówiąc cierpienia miałaś na myśli zadawanie bólu? Tak się składa, że od małego nie czuje bólu. Cały poraniony, we własnej krwi a mnie to nie ruszało.

[Nightmare]

- Cierpienia fizyczne... Nie interesują mnie. - zaśmiała się, a jej magia chwyciła Wind.

[Michalinek]

Ha, i tutaj bierze udział moja druga cecha. Zawsze się uśmiecham. Jak będziesz ją torturować na mojej twarzy i tak będzie uśmiech. Jedyną satysfakcją dla ciebie będą jej krzyki, chyba, że straci przytomność. Mimo, iż nawet teraz kazdy normalny kuc miałby wsciekły wyraz twarzy, ja jestem uśmiechnięty. Zadawaj jej ból, a ja mimo wsciekłości i smutku w mojej głowie, na twarzy będę miał uśmiech - powiedziałem do Chrysalis

[Nightmare]

- Nie obchodzi mnie ból. Zobacz. - wokół nieruchomej Arctic zaczął tworzyć się kokon. Patrzyła na ciebie z przerażeniem w oczach

[Michalinek]

To też mnie nie ruszy. Jak chcesz mnie też w taki kokon wsadź. Proszę bardzo, i tak się uśmiecham. Tak czy siak będę ją kochać. Podmieniec czy nie, kocham ją. Zresztą rasistom nie jestem. Sam kiedyś chciałem być podmieńcem -powiedziałem do Chrysalis

[Nightmare]

- Wciąż nie o to chodzi. - kokon zamknął się, a Arctic próbowała coś ci powiedzieć, lecz jej słowa były zagłuszane przez ściany kokonu.

[Michalinek]

To o co? - spytałem Chrysalis - Zgniecienie jej?

[Nightmare]

- Jeśli kokon zostanie spalony, istota wewnątrz również. - trąciła jeden z drżących kryształów, a szmaragdy pod tobą ponownie cie uziemiły.

[Michalinek]

Masz zamiar ją spalić? Niech to szlag... Spal mnie ale wypuść ją. Proszę... mamo () - mówiąc to z po raz pierwszy w życiu miałem poważną minę, ale wewnątrz śmiałem się

[Nightmare]

- Czemuż to niby mam ją wypuścić? - zapytała, wyraźnie rozkoszując się przerażeniem klaczy, która powoli zapadała w letarg. Szmaragdy pod tobą cię puściły.

(branoc!)

[Michalinek]

(Branoc)

Daj mi chociaż umrzeć razem z nią. Chce tylko tego. Ewentualnie uciec z razem z nią, ale to drugie jest raczej niemożliwe. Jeśli nie umrę teraz popełnie samobójstwo. Proste - powiedziałem w stronę Chrysalis nie zauważając, że szmaragdy mnie puściły

[Nightmare]

Nagle, coś się stało. Przez okno wpadła jakaś hołota i napadła na Podmieńce.

- Dalej! - krzyknął jakiś kuc. Wszystkie były pegazami, a kilku rozpoznałeś z tego pamiętnego przedstawienia, które miało być ostatnie w życiu Arctic. (to z dzieciństwa)

[Michalinek]

Co wy tu do jasnego siana robicie? A tak na serio to dzięki za pomoc - powiedziałem do pegazów i pomogłem im szarżując na wroga (bym się nie domyślił, że to przedstawienie z dzieciństwa)

[Nightmare]

- Tylko w razie czego, to miała być kryjówka przed glinami - powiedział jeden.

[Michalinek]

Achaaaaa... Ścigają was gliny - spytałem ich jednocześnie walcząc z podmieńcami

[Nightmare]

- Można tak to ująć.

Chrysalis otoczyła się tarczą, a w jej ślady poszły Podmieńce. Kucyki zaprzestały ataku. Wszyscy patrzyli na siebie nawzajem, obmyślając, kto postawi pierwszy krok.

[Michalinek]

No, trzeba uwolnić Arctic! - pobiegłem do kokonu w którym znajdowała się Arctic Wind

[Nightmare]

Jakiś kuc rozciął go z boku nożem, a Arctic wypadła na ziemię, pokryta mazią z kokonu.

[Michalinek]

Właź mi na plecy i wszyscy stąd spadamy! - krzyknołem

[Nightmare]

Wind nie ruszała się, ale oddychała. Tymczasem kuce znowu zaczęły bitwę.

[Michalinek]

Ej, spadamy stąd! - krzyknołem do kucy i położyłem Arctic na swoim grzbiecie po czym szybko poleciałem w stronę wyjścia (ale leciałem tak, żeby Wind nie spadła)

[Nightmare]

Kuce dały ci czas, a po chwili byłeś w ogrodach Chrysalis.

[Michalinek]

Wynoście sieę stamtąd! - krzyknołem w stronę pałacu i poleciałem w stronę kryształowych gór