Matalos

Nie blokuje, ten atak z góry to była zmyłka. Zasłoniłeś się bronią i wtedy dostałeś kopa w brzuch. Zwijasz się i widzisz, jak Drake stoi nad tobą i uśmiecha się złośliwie.

W komunikatorze słyszysz słowa otuchy, jakie kierują do siebie żołnierze, zawołania bojowe i niekiedy, nieprzyjemne krzyki bólu. Ostrzał zza osłonowy jest w miarę bezpieczny, ale jego skuteczność można kwestionować. zdaje ci się, ze słyszysz stukot butów Groxów niedaleko pierwszej linii umocnień. Gdyby twoi ludzie mieli jakiegoś obserwatora, który podwawałby im przybliżoną obecność Grox'ów...

Twilight podnosi wzrok i widząc śpiącego pegaza uśmiecha się. - Tak, to Rainbow Dash, nasz kucyk odpowiedzialny za pogodę. Straszny leń i narcyz, ale naprawdę, ta klacz osiąga niesamowite prędkości. I wzrok cię nie myli, ma tęczową grzywę. Przez chwilę milczy, potem mówi: - To jak Nightwing, chcesz odwiedzić butik madame Rairty? To moja przyjaciółka i byłaby na mnie wściekła, gdybym ciebie nie przedstawiła. Jeśli chcesz, to możemy odwiedzić jeszcze Fluttershy, ale droga do niej jest o wiele dłuższa...

- Taaa, jest, a czego chcesz? - pyta smok znudzonym tonem. Widząc kwiaty które trzymasz, patrzy się na ciebie i mróczy coś pod nosem. Następnie zamyka drzwi i słyszysz, jak ktoś wbiega po schodach na górę. Następnie jest jakaś szamotanina na górze, i koleny raz ktoś zbiega z góry. Drzwi otwierają się i widzisz Twilight. Uśmiecha się do ciebie i mówi: - O h-hej - lekko się jąka, ale brzmi to nawet urokliwie. - C-co cię tu s-sprowadza?

Drake zablokował pierwszy cios, i widząc, że chcesz wykonać obrót i zaatakować z dołu, odkoczył do tyłu. Twój cios przeciął powietrze, a Drake bierze zamach, szykując atak z góry.

Wchodzisz na targ. Podchodzisz do kremowej klaczy, o czerwonych włosach, z różą jako Cutie Markiem. Zamawasz u niej kwiaty, nie zwracasz szczególnej uwagi na ich typ. Ta z uśmiechem odcina bukiet storczyków, i pyta się przy okazji: - Czy to dla kogoś specjalnego? Nie musisz odpowiadać - dodaje po chwili z uśmiechem. Bierzesz kwiaty i idziesz pod dom Twilight. Drzewo w którym mieszka, to dąb, ale prawdopodobnie rozrośnięty magicznie, bo żadne inne drzewo nie mogłoby tak bardzo urosnąć. Podchodzisz do drzwi i pukasz delikatnie. Słyszysz, jak ktoś schodzi po schodach, a następnie drzwi otwiera ci... smok. Ale maleńki, nie jeden z tych, co niekiedy widywałeś podczas wędrówki. Ma łuski koloru fioletowego, a jego grzebień są jadowicie zielone. Patrzy się na ciebie nie mniej zielonymi oczami i mówi: - Czego chcesz?

- Jeszcze się pytasz? - śmieje się Drake, przywołując swój miecz. - Zaczynaj, dam ci trochę przewagi - mówi ze złośliwym uśmiechem przyjmując pozycję bojową.

Treść tej wiadomości jest tajemnicza „Nie interesuj się tą sprawą, dobrze ci radzę. Lepiej poczuj klimat zwykłego życia, tutaj w Ponyville.” I tyle. Żadnych wskazówek, podpisu, nic. Idzie wieczór.

Zbiegasz po schodach w dół. Słyszysz eksplozje, krzyki rannych i wystrzały z blastera. Gdy dobiegasz do stanowisk strzeleckich widzisz, że taktyka ataku podziemnego Grox´ów sprawdza się. Twoi ludzie kryją się chcąc uniknąć ostrzału piechoty, przez co nie mogą prowadzić skutecznego ostrzału na wojska pancerne, które nieustannie zbliżają się w waszą stronę. Waszą jedyną nadzieją jest dopilnować aby drzwi do kaplicy pozostały zamknięte, dopóki mechy nie zakończą swego zadania.

- Jasne, że możemy wyjść - odpowiada, ale po chwili dodaje z miną znawcy - ale na twoim miejscu nie liczyłabym, że uda ci się uciec. Pinkie znajdzie cię i zaprowadzi na imprezę. Wychodzicie na ulice Ponyville. W południe miasteczko ma swój specyficzny urok. Kucyki kucyki siedzą w pracy, albo w domach, chcąc uniknąć upałów, więc tylko ty i Twilight przechadzacie się ulicami. Wędrujecie ulicami i słuchasz głosu klaczy, przedstawiającej najważniejsze budowle w Ponyville. Gdy mijacie Kącik Cukru, do twoich uszu dobiega ciche chrapanie. Spoglądasz w niebo i widzisz, że na jednej z chmur leży niebieski pegaz o tęczowej grzywie. Z tej perspektywy nie jesteś w stanie stwierdzić czy to klacz, czy ogier. Twilight zdaje się nie przejmować pegazem.

Schodzisz drogą ze wzgórza, zamyślony nad tym co się działo, gdy nagle podlatuje do ciebie szara klacz pegaza. Ma zeza rozbieżnego, przz co masz wrażene, że chce iść w dwie strony jednoczesnie. Przekżywia głowę, chcąc zobaczyć cię chociaż jednym, zółtym okiem i mówi: - Masz wiadomość - następnie zostawia ci kopertę pod kopytami i odlatuje, lecąc dziwacznym zygzakiem.

- Tutaj mechy - słyszysz w słuchawce - właśnie zbliżamy się do pozycji artylerii, niedługo zaatakujemy. Bez odbioru. Tymczasem czujesz lekkie drżenie ziemi. Powoli staje się ono coraz mocniejsze. Nagle spod ziemi za siłami zwiadu wyjeżdżają opancerzone transportery. Groxowie musieli wykożystać stare kanaly do przerzucenia wojsk, i teraz widzisz, jak z pięć drużyn rusza na bramę głowną. Pojazdy zwiadu natopmiast otwierają ogień, do żołnierzy ukrytych wewnątz kaplicy.

- Do Akrów? - pyta się zdziwiona. - Da mi pan chwilę, to sprawdzę - mówi to a następnie pochyla się do jakiejś szuflady. Grzebie w tamtych papierach i po chwili wyjmuje jakiś notes. - Niestety, ale nie było żadnych wezwań tam. Czy chce pan czegoś jeszcze?

- Zrozumiano, już wybieramy się na przechadzkę - słyszysz w radiu głos dowódzcy mechów. Z swojej pozycji widzisz jak te maszyny do zdań specjalnych przemierzają zrujnowaną dzielnicę, starając się pozostać niezauważone. Tymczasem pojazdy opancerzone Groxów, są w zsaięgu strzału. Jednak twoi ludzie czekają cierpliwie, pozostając w ukryciu. Maszyny podjeżdżają niemal pod samo wyjście, ale nie otwierają ognia. Zamiast tego, ustawiają się przodem ku wam, tworząc pewien rodzaj pancrnego muru. Widzisz też pozostałe pojazdy pancerne, zmierzające w waszą stronę.

Wziąłeś ciepłą kąpiel, czując jak twoje mięśnie rozluźniają się, a ciebie obejmuje przyjemne uczucie rozleniwienia. Po chwili wychodzisz, wycierasz się, starając uniknąć zranień, które nie wyglądają już tak strasznie. Podchodzisz to apteczki i kożystając z magii, owijasz się bandażami. Nie jest to profesjonalna robota, ale jak na twoje umiejętności, jest to spore osiągnięcie. Zakładasz swój podziórawiony płaszcz i wychodzisz na miasto. Jest południe, kucyki krążą między uliczkami, niosąc różne rzeczy, rozmawaiją między sobą, albo kupują coś na targu. Ty jednak zmierzasz w kierunku szpitala. To malowniczy budynek, położony na szczycie wzgórka, otoczony drzewami. Przechodzisz przez drzwi i widzisz, jakąś klacz za ladą. Patrzy na ciebie znudznym wzrokiem i pyta: - Czego pan chce? - słyszysz, ze jest zmęczona i chyba niedługo kończy się jej zmiana, bo z utęsknieniem spogląda na zegar.

- Oczywiście głuptasku, niby jak miałabym wejść inaczej? - odpowiada Pinkie, wyraźnie rozbawiona. - Przestań być takim smutasem Nightwing, trzeba się bawić!!! - niemal krzyczy ci prosto do ucha. - Powinieneś wziąć kieduś udział w jakiejś imprezie... - Nagle podskakuje niemal do sufitu. - Mam pomysł!!! Zrobie ci hiper duper, super mega zabawną imprezę - po czym wybiega przez drzwi, otwierając je w biegu. Twilight patrzy się przez chwilę za nią, a potem mówi: - Masz jakieś dwie godziny.

- Domek jest niczyj i po prostu pomyślałam, że mógłyś w nim zamieszkać - mówi Twilight. - To może rozejrzysz się w nim, a ja w tym czasie zajmę się... swoimi sprawami? - mówi i szybko odchodzi. Ty przez chwilę patrzysz jak odbiega i wkraczasz do swojego domu. Wewnątrz panuje półmrok, ale nie przejmujesz się tym. Widzisz, to co powinieneś. Jesteś w przedpokoju, połączoym z salonem. Domek jest piętrowy, na piętrze jest pewnie sypialnia. Na parterze masz kuchnię (nawet jest trochę jedzenia), salon z kanapą, fotelm i jakąś szafą. Wchodzisz, na druge piętro. Tak jak podejrzewałeś, jest tu łóżko, metalowa misa, kran na wodę i balia do kąpieli. W rogu widzisz apteczkę i pierwsze co przychodzi ci do głowy "Może powinienem podziękować temu doktorowi, co mnie wczoraj opatrzył..."

Odwracasz się i widzisz parę niebieskich oczu wpatrzonych w ciebie. Reagujesz instynktownie i chwytasz właścicielkę (rozpoznaszesz, że to ona) tych ślepi, i rzucasz ją na ziemię. Normalnie każdy kucyk po czymś takim, leżałby na ziemi, biorąc oddech. Jednak różowa klacz po prostu odbiła się od podłogi. Wydawało ci się, że słyszałeś dźwięk sprężyn, ale może to było tylko złudzenie. Tymczasem twilight Sparkle stała oszołomoina. Po chwili otrząsnęła się i powiedziała: - Pinkie? Co ty tu robisz? Jak się dostałaś do wewnątrz? - następnie patrzy się na ciebie i mówi - Przepraszam za nią, ale Pinkie po prostu jest sobą. Pewnie zobaczyła, jak wchodzisz do miasta i chciała się po prostu przywitać, prawda? - spytała się Pinkie. Tymczasem różowa klacz była zajęta oglądaniem półek. Gdy usłyszała pytanie Twilight, podskoczyła do niej i zaczęła mówić: - No raczej.... nowy kucyk w Ponyville, to musiałam go przywitać. A nie ma nic lepszego, niż kominkowe powitanie - mówiąc to, wchodzi na chwilę do kominka, a nstępnie wyskakuje z niego śpiewając: - Witaj w Ponyville, miłego dnia życzyć ci chcę. Zostaw smutki i troski swe, bo Pinkie bawić się chce, więc... - i tutaj przerywa. - No nie mogę dokończyć piosenki, bo nie wiem, jak się nazywasz. To... jak ci na imię? - mówi zwracając się do ciebie.

Ja też się wpiszę. LE ME Zagram we wszystko co mam.

Och, ty umiesz używać magii? - pyta się zadziwiona. Ale natychmiast dodaje - Oczywiście, zaraz b-będziemy w t-tamtym domku. - nie mogłeś nie usłyszeć jej jąknięć. Idziecie przez uliczki małego, urokliwego miasteczka, jakim jest Ponyville. Dla ciebie, kuca który nie dośwadczył nigdy niczego miłego, widok spokojnych, uśmiechniętych kucyków zadziwia. Widzisz, jak niektórzy kiwają ci głową, życzą miłego dnia, albo nawet uściskują ci kopyto, mówiąc "Witam nowego w Ponyville". Nie rozumiesz tego, ale czujesz przyjemne uczucie, gdzieś w glębi. Tymczasem Twilight zaprowadza cię pod drzwi jakiegoś domu. Wskazuje na wielkie drzewo rosnące niedaleko, z drzwiami, oknami a nawet balkonem, wystającym z korony, i mówi: - Tam mieszkam, więc jakgdybyś chciał mnie kiedyś odwiedzić, to śmiało, przychodź.

- W porząsiu, chłopaku, to był mój obowiązek - odpowiada szczerze. - Wiesz, może znalazłoby się coś, w czym mógłbyś mi pomóc, ale przyjdź jutro, bo to nie jest pewne - odpowiada zadowolona. Pozostałe kucyki zdołały już spakować swoje rzeczy i teraz odchodzą, każda w swoją stronę. Twiligt prowadzi cię do Ponyville. Po dordze zadaje ci pytanie: - Co znaczą te tatuaże na twoich skrzydłach? - mówi patrząc się na czerwone ślady farby, wystające spod bandaży.

Lata szkolenia wzięły górę. twoi żołnierze, bez zbędnych pytań zaczęli znosić działa ppanc i ustawiać je w najlepszy możliwy sposób. Ale zdatnych do działania jest tylko sześć, a drużyna pancerna Groxów to około 14 maszyn. Są jeszcze mechy, ale ich zostało tylko dziewieć, z czego jeden ma uszkodzone systemy celowania. Broń przeciwpancerna, nie licząc dział, to tylko cztery wyrzutnie, reszta ma granaty. Widzisz już przez lornetkę, pierwsze lekkie maszyny. To pewnie zwiad, chcą ustalić z kim walczyć. Linus, również obserwujący wroga przez lornetkę, pyta się: - Sir, rozwalić ich teraz, czy nie ujawniać się z działami?

- Hmm, w sumie, to znam pewne miejsce, niedaleko mojej bibloiteki. Ja zwykle spędzam czas między książkami, ale mogłbyś - glośno przełyka ślinę, ale dalej mowi spokojnie - mnie odwiedzać, jeśli chciałbyś, oczywiście - dodaje natychmiast. Widzisz, że piknik się kończy. Pinkie w niepojęty sposób pakuje wszustko, łącznie z brudnymi talerzami do koszyka, w ciągu kilku minut. Widzisz, jak Rainbow Dash odlatuje i czujesz lekke ukłucie zazdrości. Pozostałe klaczki też zbierają się i tylko Twilight siedzi obok ciebie, czekając na odpowiedź.

- Sir, statki będą tutaj za półgodziny - odpowiada Henius, gdy kończy rozmowę z dowództwem. - Jednak zwiad dostrzega zbliżające się siły wroga. Przynajmniej z trzy drużyny pancerne, z wsparciem artylerii. Flota trochę ich uszkodziła, ale nie możemy liczuć na nich na razie. Są związani walką z Groxami. Przez chwilę panuje milczenie, gdy żołnierze analizują informacje. Linus podchodzi do ciebie i pyta się, niemal równocześnie z dowódzcą mechów: - Sir, co robimy?

Fluttershy wydaje się być zmartwiona tym, że odchodzisz, ale nic nie mówi. Jedyną jej reakcją, na twoją zmianę miejsca jest cichy pisk. Gdy siedziałeś pod drzewem i kończyłeś jeść, obok ciebie usiadła Twilight Sparkle. Przez chwilę milczała, a potem powiedziała: - Czemu siedzisz tak tutaj sam, pod tym drzewem? Wstydzisz się?