Wizio

- Ta... wielkie dzięki za pomoc - myślałem zirytowany idąc w stronę wyjścia z Butiku. - Dzięki - rzuciłem jeszcze krótko zanim wyszedłem z pomieszczenia, a następnie skierowałem się w stronę drzwi wyjściowych.

- Cóż... pokaż jej swojego liska, a na pewno wróci do swojej formy, a może nawet lepiej - powiedziała Rainbow z drobnym uśmiechem na twarzy. - Ja zaraz przyjdę - powiedziała Pinkie do wszystkich wychodząc z budynku.

Coś takiego by CHYBA pasowało. Ja tam specjalistą nie jestem.

- To nie ma sensu... wy chcecie ograniczyć mi moją... wolność i swobodę... Jeśli cenicie fakt, iż podobno was uratowałem to powinnyście to zrozumieć i dać mi wolne kopyto... Proszę was...

- Trzecia opcja wiąże się z przytrzymaniem mnie tu siłą i ewentualnym związaniu? Jeśli tak to sobie darujcie. Każdy ma prawo do własnych decyzji, a ja swoją właśnie podjąłem.

- I co? - zapytała Pinkie, która dopiero co otrząsnęła się ze swoich przemyśleń. - Spaliły się? A może nie? A może tak? A może i to i to? - zadawała błyskawicznie pytania przez co większości nie dało się zrozumieć.

< > Jedni tańczyli, drudzy patrzyli na was z uśmieszkami, a inni po prostu rozmawiali lub zajadali się słodkościami, które Pinkie upiekła. Impreza zapowiadała się wspaniale. *** Po kilku godzinach impreza powoli się kończyła. Na niebie dopiero zachodziło słońce ustępując miejsca księżycowi. Kucyki również powoli zaczęły opuszczać budynek, a nim się obejrzałeś zostałeś tylko ty, Pinkie, jej przyjaciółki oraz Lyra i jeszcze jedna klacz o kolorze kremowym i CM w kształcie trzech cukierków.

Usilnie próbowałeś kuśtykać do wyjścia, lecz było to znacznie wolniej, niż zbliżające się do ciebie kroki. Z każdym twoim kulawym krokiem to coś robiło o dwa więcej co dawało mu przewagę, a jeszcze ta ciemność, która sprawiała, iż jesteś w pułapce.

- A ja sobie nie wyobrażam tego miasta bez niej. Zrozum, że czasem trzeba podejmować decyzje, które nie zawsze są dla wszystkich korzystne.

- Nie... - odpowiedziałem stanowczo. - Wy jej potrzebujecie... ona jest waszą przyjaciółką, a bez niej Ponyville jest prawie całkowicie pozbawione jabłek. Wyobrażasz sobie życie bez jednej z twoich przyjaciółek bo jakiś ogier ją wam zabrał?

- Wiem, że jej na mnie zależy, lecz... - ponownie się zawahałem. - Muszę... ostatnie dwa lata spędziłem podróżując, a tu jestem od dwóch tygodni. Chciałbym ponownie wyruszyć w drogę...

Westchnąłem po czym chwyciłem mieszek i schowałem go do swoich juków. - No dobrze ale kiedyś ci się odpłacę jakbym... przechodził ponownie przez Ponyville - powiedziałem chwytając pudełko z garniturem.

Ban bo Bury Zenek tak chciał.

Ban bo kłamiesz

- Przykro mi, lecz nie przyjmę tego bez należytej ci zapłaty za twoją ciężką pracę. Możemy się tak kłócić cały dzień. Nie wyjdę dopóki nie przyjmiesz tych drobin - powiedziałem stanowczo stojąc w miejscu.

Wiedziałem, iż ugryzienie może skończyć się tragicznie, a w najlżejszym przypadku amputacją nogi, lecz nie mogłem się teraz poddać. Nie mogłem zawieść Fluttershy, Apple Bloom, ani Sweete Bell już na samym początku wędrówki. Postanowiłem wziąć się w garść i z całej siły jaką miałem zacząłem okładać zombiego moimi wolnymi kończynami.

Wchodzisz do domu i kierujesz się w stronę schodów. Kątem oka mogłeś dostrzec Applejack, która pochłaniała kolejny kubek kawy, lecz ten widok znikł ci, gdy przekraczałeś próg pokoju i wchodziłeś na schody prowadzące na pierwsze piętro. Gdy już po nich wszedłeś udałeś się do pokoju i najzwyczajniej położyłeś się spać. *** Tym razem miałeś więcej szczęścia, gdyż obudziła cię Apple Bloom, która była już gotowa do wyjścia. - Wstawaj wujku. Zaraz musimy iść - powiedziała spychając się z łóżka przez co wylądowałeś na podłodze.

Próbując wstać upadłeś ponownie z powodu mocnego bólu w lewym przednim kolanie. W oddali można było usłyszeć jakieś dziwne kroki, które zbliżały się z każdą sekundą. Co jakiś czas w ich rytm wkradał się pewien fałsz, który świadczył o upadku lub złym postawieniem kopyt.

1. Fallout Equestria Project Horizon 2. Fallout Equestria 3. Anthropology

Dobra... co by tu napisać... Jest mój ulubiony fanfick i gdy zobaczyłem, iż ktoś go zaczyna tłumaczyć ucieszyłem się jak głupie dziecko. W prawdzie przeczytałem może 5 rozdziałów tego opowiadania, lecz tłumaczenie sobie niektórych zdań, których w prawdzie nie ogarnąłem zajmowało sporo czasu co ostatecznie mnie zniechęciło do dalszego czytania tego fanficka. Dzięki wam jednak znowu będę mógł odświeżyć swoje luki, których było dużo i może kiedyś doczytać go.

Może zapomniałaś, lecz Applejack wyjęła już babeczki przed twoją rozmową z nią, a one stygły sobie na talerzu. Kusiły one zapachem jak nigdy, a był on wyjątkowo mocy i aromatyczny co tylko bardziej wzmagało apetyt, nawet u najbardziej wybrednego kucyka. Wracając do Applejack to w kuchni jej już nie było. Zostawiła jedynie fartuch.

< Jest dziewczyną, lecz trudno z daleka też to określić, jeśli wygląda się tak nijako jak ona. Napisałem tam właśnie określając, a przynajmniej próbując określić jej płeć jako nijaką, ze względu na mieszany wygląd. > Nim się spostrzegłeś obok ciebie Pinkie zrobiła już Moonwalka, który prawię i to dosłownie zwalił cię z twoich nóg. Pinkie wtedy jak nigdy nic pomogła ci wstać i ponownie zaczęła go robić w nie znanym już jej kierunku.

- Wspaniały pomysł! - krzyknęła Pinkie po czym podskoczyła do białego kucyka z niebieską grzywą oraz okularami słonecznymi, po czym chwilę z nim pogadała. Ta po chwili podbiegła do swojego sprzętu i zapuścił jakąś muzykę elektryczną, a już po chwili większość kucy zaczęła tańczyć, a przynajmniej próbowała...

- To bardzo miłe z twojej strony, lecz nie mogę go przyjąć za darmo. Nie byłoby to do końca fair wobec ciebie i twojej ciężkiej pracy, nie mówiąc już o czasie jakim poświęciłaś na szyciu tego ubrania - powiedziałem kładąc pudełko na ziemię i wręczając jej mieszek z odliczonymi 50 drobinami.

- Nie ważne... - westchnąłem usilnie szukając w moich jukach mieszka z monetami aby zapłacić Rarity za garnitur. Z tego co pamiętałem powinienem mieć jakieś drobniaki, którymi chodź trochę spłacę ten nieźle wyglądający garnitur. Pozostawał też fakt, iż Applejack mnie nie wypuści tylko usilnie będzie mnie trzymać przy sobie...