Nightmare

Problem był taki, że nie wiedzieliście pod którą kolumną było przejście. Każda miała inną mozaikę.

Teraz możesz iść wszędzie. Miałeś mnóstwo wyborów.

Dash przyjęła to z kwaśną miną, ale nie skomentowała. Po kilku minutach dotarliście do miejsca, w którym powinno być przejście. Nic niezwykłego, tylko rzad białych kolumn z mozaikami.

- Jasne! - zasalutowała i dołączyła do grupki.

- Idę z wami - rzuciła tylko i zmierzyła cię spojrzeniem nie znoszącym sprzeciwu.

Po drodze zderzyliście się z RD. - Co robicie? Gdzie idziecie? - zaczęła pytać, latając dookoła was.

Rarcia wyszła przez otwarte drzwi i ruszyła na dziedziniec.

(mówiła? '_-) - Więc idziemy. Rarcia wstała ze stołka, gotowa do wyjścia.

- Jednak wciąż nie znamy położenia wejścia.

- Ponoć to są kryształowe jaskinie. Gdyby były to błotne, to ie poszłabym tam za żadne skarby świata.

- Trzeba w takim razie poszukać tego przejścia.

- Nie trudno to zauważyć - powiedziała. - Jednak wciąż nie mamy planu. W końcu, co robimy?

- Niestety, o niczym takim mi nie wiadomo. Więc... Co robimy?

Owieczka skubała sobie trawkę, nie przejmując się światem, a Dust zdrzemnął się pod drzewem. Letnia woda łagodziła mięśnie, obolałe po dniu wędrówki.

- One rozciągają się pod Canterlot, ale wejście jest pod zamkiem, a wyjście wysoko w górze.

Love cię zostawiła. Love cię zostawiła. Ta myśl uderzała ci w mózg.

- Niestety, wychowali się w jakiejś dziurze, biedaki i nie znają innych metod pracy.

- Było tak od razu - powiedziała jednorożka.

Rarcia mrugnęła, najwyraźniej nie rozumiejąc.

- Przepraszam, że co? - spojrzała na ciebie z niekrytym zdziwieniem.

- Niestety, nie mam pojęcia o czym ty mówisz.

- Pomimo, że znamy się dosyć długo, nie mam pojęcia, co może robić. To dziwne...

- Gdybym wiedziała, to bym się tak nie próbowała z nią porozumieć.

- Te wszystkie przedmioty są magiczne. Ich jedynym zadaniem życiowym jest ochrona pokoju w miarę grzeczny sposób.

- Nie podoba mi się to, ale chyba oznacza, że masz jakiś pomysł - zauważyła.