Nightmare

- Nie mam pojęcia... Po co ja w ogóle tu przyjechałam? - zapytała sama siebie i zapłakała.

Poke się skrzywiła i zobaczyła kolorowe plamki przed oczami. Gdyby GhostPencil zobaczyła tą ranę, wzruszyłaby ramionami i pomogła. Spojrzała z nadzieją na Blue Hope.

- To po co przylazłaś mnie ratować?! - odwrzasnęła, biegnąc. Nie mogłaś się wyrwać, Long mocno cię trzymała.

Dust ze zdziwioną miną spojrzał na ciebie i poszedł we wskazanym kierunku. Kilka sekund później dało się słysześ głośny plusk, jakby stworzenie wielkości kucyka wpadło do strumienia.

Wielu ludzi oberwało mocno, ale tylko kilku śmiertelnie. Dopiero po kilkudziesięciu strzałach zorientowałeś się, że nie strzelasz środkami nasennymi. Jednak po paru sekundach zauważyłeś, że nie robi tego też Twilight. Trafieni przez nią ludzie i kuce padali bez życia.

Nic. Nic. Śmietnik. Kot. Kot w śmietniku. Nic. Tak wyglądały w większości twoje obserwacje.

Znalazłeś cztery komunikatory, w tym dwa zepsute, jeden rozładowany i jeden na hasło.

- Tylko w górze są. Nasi strzelają z murów, a pegazy walczą w powietrzu. Ziemskie... - przerwał jej stukot beczki uderzającej o grunt i wesoły okrzyk 'Iiiiiichaaaaa!' wydany przez AJ.

Kilka minut później zupka gotowała się już, a zapach pomidorówki drażnił ci nozdrza. Do ust zaczęła ci napływać ślinka.

Poke skrzywiła się i spojrzała na brzuch, aby ocenić obrażenia doznane w bitwie.

- Celestia jest uwięziona w zamku. Innego wejścia nie ma prócz tego głównego - powiedziała Twilight, rzucając zaklęcie w stronę jednego z jednorożców. Kuc padł na ziemię, trzęsąc się.

- Jakieś jednorożce się dobijają. Ludzie z nimi - powiedziała, obserwując pole przed Canterlot. - Co to ma być, kucyki przeciwko kucykom?! - wrzasnęła z góry Dash. Cały szwadron pegazów rzucił się na nią i innych latających z waszej strony.

- Jakie dwa dni? - zapytał, wychodząc. Cud! Wyglądał jak zwykły kuc, bez żadnych Podmieńczych dodatków.

Twilight już stała na murze i rzucała własnymi zaklęciami. Kilka pegazów, w tym Rainbow popychały za mur burzowe chmury.

Znalazłeś i ubrania, i pieniądze, a przy tym paczkę zupy w proszku.

Nic się nie działo w drodze do drzwi.

Upragnione pieniądze były, ale za mało na jakiekolwiek jedzenie.

Kolejne kilka strzałów odcięło ci drogę. Wieża się zawaliła, zamykając wejście do zamku.

- Bo ja wiem?! Usłyszałem wybuchy i przybiegłem! - odwrzasnął, gdyż nagle zerwał się mocny wiatr. Kilka kolejnych kul uderzyło wieżę. Widać było, że długo nie postoi.

Pokemona ruszyła za Blue Hope, zaciskając zęby z bólu. Szła tak tyle czasu, ile potrzebne.

- C-c-co jest? - powiedziała słabo i spróbowała zrobić krok w stronę drzwi. - Skąd ty tu?

Kule energii wciąż przelatywały nad murem. Nie było schodów na górę fortyfikacji. Na zewnątrz wybiegł Ghost.

Twoje rzeczy leżały, gdzie je położyłeś. Po kilku minutach stałeś już na dziedzińcu. Kolejne kilka zaklęć przeleciało nad murem i uderzyło w wieżę.

- Pytanie: jak mogłam cokolwiek zobaczyć z zamkniętej skrzyni? Tu trzeba trochę postawić na umysł, nie na mięśnie, żeby zrozumieć. - po tych słowach jej ciało rozbłysło. Alter-ego wzniosło się w powietrze ze złowieszczym błyskiem w oku. - Ona nie brała udziału, ale mnie się nie pytałeś! - krzyknęło Alter-ego. Jego głos był bardziej władczy niż Pokemony, do tego miało jakby echo. (jak u Chrysalis.) Następnie obie klacze skupiły się i spróbowały wykonać promień ogłuszający w stronę strażnika. "Zaczynam cię lubić" - powiedziała Poke do Alter-ego w myślach. Gdyby się zaklęcie nie udało, spróbowałyby podlecieć szybko do niego, a następnie uderzyć go w tył głowy lub dać mu z kopniaka.