grik1

Rozdział jak zwykle nie rozczarował. Wyjaśniło się kilka wątków i już było gorąco po takiej ilości wypitego wina( A co do wypływu wypitych % na ochotę na... z własnego doświadczenia mogę potwierdzić, nie tak łatwo się potem z tego wykręcić i zachować jak dżentelmen)  . Swoim zachowaniem Kamil udowodnił, że jest prawdziwym dżentelmenem, nie wykorzystał sytuacji i pozostał wierny Lunie.
 

Oj Zdzisław będzie miał przerąbane. Jak tylko raporty dotrą do dowództwa to się nim zainteresują.

Bardzo często mam sny, w których występują kucyki. Zastanawiałem się kiedyś dlaczego pewnie poje... jestem... wróć pewnie mi czegoś brakuję, albo kogoś. Czytam dużo ficów z działu opowiadań i to pewnie jest wyjaśnienie.

FlutterShy jakoś nie wyobrażam sobie jej z rodzeństwem. Za to chętnie poznałbym jej rodziców. Kto wie, może w nowym sezonie będziemy mieli tą okazję?

To, że miał amulet i że teraz ma go Twilight nie gwarantuję tego, że Snow nie będzie chciał dalej zabijać. Amulet nasila złe cech, ale nie można zwalać wszystkich czynów na niego. Przecież w wyniku eksperymentu księżniczek( brakuję ich w opowiadaniu) Snow oszalał.

Piękne opowiadanie. Jest bardzo krótkie, ale dobrze napisane. Śmierć jest zawsze stratą i żalem dla najbliższych. Jednak to w jaki sposób odeszła Pinkie oddaje idealnie jej charakter. Do końca chciała wywołać radość i uśmiech, a nie zamartwiać swoje przyjaciółki swoja chorobą.

Mimo tego, że opowiadanie pozostawia u czytelnika smutny nastrój to warto go przeczytać.

IV rozdział jest interesujący. Ciekawi mnie zainteresowanie psychologa naszym konwertytą.

Czy wielkość czcionki musi być taka mała(8,5). Większe litery napisane np.12 przyjemniej się czyta.

Ciekawy rozdział. Snow jak zwykle dał popis i pojawienie się Twilight mnie zaskoczyło. Jednak końcówka jest najlepsza nie spodziewałem się takiego zakończenia. Przynajmniej Dark dostanie medal "pośmiertnie". 

Niech najpierw M.a.b. napisze pracę magisterską, a potem się bierze za pisanie fica.

Witam obiecałem już jakiś czas temu przeczytać fica. Przeczytałem I, II, III rozdział. Czcionka w III jest strasznie mała.

Opowiadanie ciekawe, dobry pomysł. Naukowcy pracujący dla FOL-u mimo wyników swojej pracy nie chcą wojny i śmierci e Equestri.

Ciekawy rozdział.  Miło czytało się kontynuację przygód nowych bohaterów. Umiejętnie budowana akcja i interesujące wydarzenia. 

Pinkie "naprawiająca" bombę za pomocą metalowej rurki.  

Doczekaliśmy się wreszcie nowego rozdziału, a w sumie jego I części. Mimo czasu jaki powieliście aby go napisać muszę przyznać, że wyszło średnio. Zgadzam się z opinią Nieznanego - ilość informacji jest tak duża, że wystarczyła by na kilka nowych rozdziałów. Akcja co stronę/y "przeskakuję" do innego bohatera. Ciężko się przez to odnaleźć i zrozumieć sens.(Nadal nie rozumiem wypowiedzi Alicji- tej o ssaniu pen...)

Cieszę się, że kilka wątków się wyjaśniło. Zastanawiam się jak dalej potoczą się losy bohaterów i najważniejsze pytanie. Czy na II cześć rozdziału przyjdzie nam też tyle czekać?

To morze jeszcze poproście o scenę jak Maron przebywa w toalecie.( Musi mu być ciężko trzymać tak tyle czasu.) A tak poważnie jeżeli w ficu nie ma jakieś sceny z życia codziennego to nie znaczy od razu, że bohater się nie kąpie.  Gdyby dodać opisy wszystkich czynności, które każdy z nas wykonuję codziennie wyglądało by to raczej nudnie(choć niektórzy mają tak na Fb).

Poczekam na nowy rozdział. Daj znać jak napiszesz.

Mam małe zaległości w czytaniu, ale dla Ciebie* znajdę chwile czasu na przeczytanie.

*(Dla przyjaciół zawsze mam czas).

Czekamy z niecierpliwością. Jak już napiszesz to sam znajdę czas, aby przeczytać nowy rozdział.

Ciekawe, że wszystkich pociągają sceny usunięte. Sami sadyści... abo wariaci

Już rozumiem.

Ciężko złapać każdy wątek- za dużo prac na raz czytam. Ale podobały Mi się najnowsze rozdziały.

Witam z powodu małych zaległości skomentuję XI i XII rozdział w jednym poście.

Alcyone ciekawe rozdziały, przyjemnie się je czytało. Wątek z dzwonkiem w telefonie, niezłe .

Postać dziecka i jego zachowanie zaskoczyło mnie. Było groźnie, ale skończyło się dobrze. Fajnie wykorzystałaś motyw z Opowieści z Narnii(obraz w tunelu).

Niestety w opowiadaniu zdarzają się literówki. Zastanów się nad oddaniem go komuś do korekty.

Ciekawy jestem tego co wydarzyło się w XI rozdziałe

"

Z ciężarówki wyskakuje Pinkie Pie, machając żołnierzom. Za nią powoli wychodzą dwa inne kucyki i zaczynają iść pomiędzy szeregami, uśmiechając się uprzejmie. Na samym końcu pojazd opuszczają Sylwia i Ida.

    Oglądam całą scenę z niedowierzaniem. Wstaję z ławki i podbiegam do Idy, chcąc usłyszeć od niej jakieś wyjaśnienie.

    - Dziękujemy wam, chłopaki! - woła Pinkie, przytulając się do jednego z żołnierzy, najwyższego z całej grupy.

    - Przyjemność po naszej stronie - na twarzy mężczyzny promienieje szeroki uśmiech, a koledzy zerkają na niego z zazdrością. Rzucam Idzie pytające spojrzenie.

    - Nie myśl, że ja jestem w stanie wyrozumieć, skądże takie u nich zachowanie - odpowiada mi, wzruszając ramionami. - Znali je. Można nawet powiedzieć, że je uwielbiają. Zgodzili się zawieźć nas tutaj do was.

    - Tak po prostu? - pytam zdziwiona, obserwując kucyki żegnające się z grupą żołnierzy.

    - Och nie, żyjemy przecież w świecie, w którym zwykła bezinteresowność zanika. Musieli porobić sobie z kucami zdjęcia pamiątkowe. Zeszła na to jakaś godzina, ale to i tak lepsze od bycia wywiezionymi nie wiadomo gdzie, nieprawdaż?

    - Ale przecież... to żołnierze... dorośli faceci... - nadal jestem pełna zdumienia i wątpilowści."(wątpliwości - powinno być).

 

Nie pytam się co ty masz do dorosłych facetów(sam mam 27lat) i ich pasji. Zastanawiam się tylko nad jednym. Jak żołnierze je zobaczyli? W pozostałych rozdziałach nikt nie widzi klaczy z mane6. Cytat z XII rozdziału; "

Skradam się w ciemnościach pomiędzy budynkami na przedmieściach miasta. Kilka latarni ulicznych świeci niewyraźnie, a koło nich szwęda(szwenda-poprawnie)

 

się paru żołnierzy. Obok mnie leci Rainbow Dash, nie obawiając się zauważenia. Szczęściara."

Mam nadzieję przeczytać jeszcze nie jeden dobry rozdział.

Powodzenia w pisaniu i uporządkowaniu spraw w prywatnym życiu.

Ciekawy początek rozdziału. Co do Snowa zaczął zachowywać się jak osoba z rozdwojona świadomością.

Rozmowa była, zacytuję fragment: "Tak skończyłem tą dziwną rozmowę".

Co do akcji. Musiałem przeczytać dwa razy, aby zrozumieć o co wa chodziło. Strasznie poplątany rozdział. Co dwa zdania skaczecie z wątkami.

Coraz bardziej Snow mnie zadziwia.

Koniec jak koniec. Każdy autor ma swoją "wizję"- radze ograniczyć %, a tak poważnie. Spodziewałem się innego zakończenia np. ponifikacji i jakiegoś ślubu.

Całość jako opowiadanie szału nie robi. Jest lekkie, humorystyczne i napisane z przymrożeniem oka.

Zacny rozdział. Takie pytanie to po ile lat maja bohaterowie, że muszą mieć zgodę od rodziców na wyjazd?

Początek tak jak napisałem w komentarzu. Jest raczej niezrozumiały dla większości czytelników(wliczając w to moja skromna osobę).

Gratuluję wspaniałej i pożywnej diety. Co do treści czekam na więcej.

Faktycznie, teraz idzie mi trochę gorzej pisanie... cóż poradzić.

Może się wycofać z pisania drugiego tomu?

Nikt nie powiedział, że będzie łatwo. Rozdział szału nie robi, ale nie jest zły przyjemnie się go czytało. Zaciekawiło mnie natomiast co stało się z rodziną bohatera? Ale o tym pewnie będzie mowa w kolejnym rozdziale.

Z chęcią podsunął bym kilka pomysłów, ale Mi ich ostatnio też brakuje do własnego opowiadania.

Miłego pisania.