Po prostu Tomek

Jest! Udało się! Po całych czterdziestu kilku minutach ze wszystkich fragmentów owoców zmarnowanych na obrzucanie innych... istot tu zgromadzonych złożyłem dynię-Frankensteina! Muahahaha, to działa! Mam pocisk godny salwy honorowej z trzydziestu katiusz. Wypełniony euforią po stworzeniu tej wspaniałej potworności z dokładnością komputera kwantowego celuję we Włodzimierza. Rzucam dynią, zaciskając zęby w oczekiwaniu na piękne trafienie. Po prostu Tomek w swoich obliczeniach nie wziął pod uwagę siły wiatru, przez co stwór ląduje przed nogami Włodzimierza. Dynia niespodziewanie zaczyna warczeć i podskakując zaczyna gonić ofiarę po całym placu. Niestety stwórca nie cieszy się tym długo, bo na jego drodze staje wściekły, żądny zemsty Angel.

Almanach.

Rozczarowanie.

Inicjał.

Z siłą więźnia łagru ciskam swoją trzymaną na ten cel przez długie lata rachityczną dynią w Generalka. Sprawdzę, jaką to odpornością na uszkodzenia mechaniczne dysponuje. Po prostu Tomek celuje i... rzuca! Niestety, Generalek odskakuje w bok, lecz... dynia rozpryskuje się zaraz przed jego stopami, przez co jest cały w pomarańczowym miąszu.

Ból.

Sangwinik.

Nie. Masz jakąś ikonę?

Hmmm. Pierwsze, opierdziel od góry do dołu za nieprawne przekroczenie granicy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, chamskie wejście do mojego pokoju oraz szeroko pojęte zło na świecie. Każdy powód jest dobry. Drugie, wsadziłbym cię z powrotem do tej szafy na dłuuugi czas. Kto wie, może nawet bym cię karmił. Trzecie, zabrałbym ci strój, siostrze by się spodobał. Czwarte, znalazłbym sposób by odesłać cię tam, skąd przybyłaś. Zamknięcie w szafie to kara. Co byś zrobił, gdyby z kranów zamiast wody ciekł kwas azotowy?

(Ostatnio nie) Żałoba.

W Meksyku. Wóz drabiniasty czy odrapany autobus?

Nie. Masz poniemieckie starocie?

Akwitania.

Eliksir Mahmuda Szalonego. Po wypiciu na czas zależny od dawki stajesz się nieobliczalnym terrorystą (zawsze facetem), którego celem i sensem życia jest zniszczenie kraju Szejtana, Ameryki, jednym celnym ciosem szpilą. Zmieszać należy wino, wodę, siemię lniane oraz odrobinkę łez umierającego człowieka.

Interesujący przypadek świetnie zrealizowanej metody wpajania komuś czegoś przy pomocy nowomodnych wynalazków. Medyk. Co zrobić, jak jest się kadłubkiem?

Grupa wiekowa 15-20. 1. Oglądam to właściwie z dwu powodów. Pierwszym jest brak roboty. Mó dzień jest wypchany, ale jeszcze nie aż tak. Znajdzie się chwila na wysiadywanie jak ten czop przed monitorem, odpowiadanie w sesjach, udzielanie informacji dotyczących fandomu czy pozostałe zajęcia z MLP związane. Żeby nie wspomnieć o samym oglądaniu. Powodem drugim jest chęć czasowego oderwania się od rzeczywistości połączona ściśle z szukaniem swojego rodzaju natchnienia. Mam bujną wyobraźnię i zasilam ją wszystkim, na co uda mi się trafić, niezależnie czy jest to bajka o konikach czy też może literatura obozowa. 2. Co mi to daje w życiu? Serial nie dał mi absolutnie niczego. Lecz powiązany z nim fandom pomaga mi systematycznie otwierać się na otoczenie. Powoli, acz stale. 3. Ja osobiście staram się sprzeczek unikać, o ile mnie nie dotyczą. Jeżeli już trafi się jakowaś odnosząca się do mnie, bronię swojego stanowiska. Każdy ma prawo się pokłócić, niezaleznie od tego kim jest. Nawet księża się kłócą. 4. Nie odczułem tego. Myślę, że jest to indywidualna sprawa każdego z nas. Czujesz się bronym albo nie. Nie ma odczuć pośrednich. 5. Oglądasz serial. Potem dochodzą obrazki, opowieści pisane przez fanów czy muzyka. Jeździsz na tak zwane ponymeety. Sam coś tworzysz, udzielasz się w widoczny sposób. 6. Możliwe, że takie coś sprawi komuś przyjemność. Mnie osobiście to nie obchodzi. Niech sobie udaje. 7. Co do ostatniego podpunktu niezbyt orientuję się w tych stereotypach. Jesli chodzi o wspomniane, tj. zoofilia, pedofilia czy homoseksualizm, przypuszczam, że nie są prawdziwe. Wskażę jednak, że rzeczywiście ludzie identyfikujący się z fandomem lubią na ten przykład ubrać się odmiennie, czy to na metala, czy w koszulkę z kucykiem. Na pytania odpowiedziałem szczerze, mam nadzieję że wyczerpująco. Prosze o wzięcie poprawki ze względu na moje ograniczone informacje. Miłego dnia.

Kostnica.

Kroplówka.

Rozświetla offtop niby latarnia łagrową zonę. Dobry parawan chroniący przed coraz powszechniejszym debilizmem.

Odetchnąłem cicho z ulgą. Nie pozwoliłem sobie na wyraźniejszy gest. Teleekrany mogły wyłapać. Owrzeszczałem dla porządku mechanika, po czym wróciłem do swojej maszyn.

A ja się wyłamię. Izy, ku chwale Sowieckowo Sajuza.

Albert.

Byłbym pewnie identyczny, tylko że bardziej sterany życiem. Co byś zrobił, gdyby nagle wszyscy cię pokochali. Ale to WSZYSCY?

Początków XX wieku. Chór czy solo?

Polski.