Po prostu Tomek

Brak mi słów, za to będzie rep.

Nick: Nie mam absolutnie żadnych skojarzeń. Nie widywałem czegoś takiego. Znaczy, oryginalny. Chyba. Plus. Awatar: Zacny, nie widzę w nim nic do czego możnaby się przyczepić. Własnej roboty? Plus. Sygnaturka. Prosta, użytkowa, wypełniona takimi rzeczami, które czasem warto mieć pod ręką. Z wyjątkiem tego co w spojlerze. Plus? User: Nie znam za bardzo. Przykro mi, nie ocenię. Ergo: trzy plusy, z czego jeden niepewny.

Zdrawstwuj. Rep, bo tak dawno nie pojawił się już post powitalny o takim stopniu rozbudowania. Gratuluję. Tak, pytanie też się znajdzie, jedno. Czy lubisz tradycyjne RPG?

Ban, bo stalkerstwo.

Propaganda.

Jeszcze nie. Widziałeś powieszenie?

Lobotomia.

Tak, ale jednak wolę te wiejskie dróżki. Lubisz długo siedzieć samotnie w lesie?

Zwinięty całun.

Towarzysze, nacjonalizacja! Co byś zrobił, gdybym pojawił się przed tobą, pomachał Stoliczną przed nosem i zniknął jak sen jaki złoty?

Nie. Masz poczucie niesprawiedliwości?

Miecz. Bastard czy szaszka?

Wiem, że brudzi kartki. Albo też rysuje. I lubi Minecrafta, to trochę rzuca się w oczy.

Ja nie żartuję, może inni tak. Alkohol etylowy nie powoduje ślepoty, a już na pewno nie po jednej butelce. Wiem z doświadczenia. Nie wiem natomiast o co się pienisz, jak i tak nigdy na oczy swoich zamówień nie ujrzymy.

W pewnym momencie drzwi w olśniewająco wręcz mrocznej, ponurej sali tronowej rozwarły się z niewielkim zgrzytem. Do środka wszedł, a nawet wkroczył, nadspodziewanie ostrożnym i podejrzanie stabilnym krokiem młody człowiek w okularach obdarzony kilkudniowym odpowiednikiem zarostu. Co jakiś czas przystawał, by odetchnąć i dojść do porządku. Jedyne, co wyróżniało go spośród rzeszy jakże podobnie wyglądających geeków była pseudowojskowa czapka z gwiazdką i czerwona jak świt na Kubie opaska na ramieniu. Zasalutował nonszalancko. - Witajcie, Gandziu z królem. Powiedziałeś, że mogę wpaść, to postanowiłem skorzystać z tej okazji. Obym nie zawiódł się boleśnie. Ale do rzeczy. Co do kryzysu w Changei, moze być kłopot. Młodociana nie potrafi mówić, więc robię co mogę, żeby przeorganizować państwo po mojemu. A teraz pytania: Tu nastąpiło gwałtowne przeszukiwanie kieszeni spodni. Po krótkim użeraniu się z własnym ubiorem ppTomek wytaszczył na światło dzienne niesamowicie pogniecioną oraz poplamioną czymś (pachnącym jak alkohol etylowy) kartkę. Odchrząknął głośno, po czym począł czytać. 1. Dlaczego towarzyszy z Changei określiłeś jako moich niewolników? 2. Jaki był poziom twej edukacji, gdy sięgnąłeś po władzę? 3. Wiesz o tym, że w Kryształowym Imperium powstają projekty dogadania się z tobą? 4. Masz już swoje własne, końskie ciało czy korzystasz z cudzego? 5. Czy taki przykładowy towarzysz może dołączyć do grona złych lordów? 6. Znasz Kupałę? Pytam tylko z czystej, nietkniętej żadną skazą ciekawości. 7. Czy w twoim państwie naukowcy mają dużo do powiedzenia? W sensie uważasz ich za przydatnych? 8. Troszczysz się o rozwój technologiczny, czy opierasz się tylko na magii? Chłopak przerwał, po czym odwrócił się o 540 (!) stopni. Ruszył w kierunku drzwi, przeszedł przez nie i zniknął w czeluściach pałacu. Po chwili rozległ się grzechot metalu lądującego na posadzce. - Cholerne zbroje!

Sowieci.

Asymptota.

Ban, bo cholera, przegapiłem meeta. Goddammit, comrade.

Inkunabuł.

Cud, że znalazłem ten temat. Odgrzebię go. Zdrawstwuj zatem, łap krótkie pytania. Interesujesz się tradycyjnym RPG? Podejście do życia? Słuchasz cięższej muzyki? Done.

Konotacje.

Andorra.

Motłoch (viva la Revolution!)

Przeczytałem drugi rozdział. Świetnie piszesz, oczekuję na więcej. Wybacz, lecz wytknąłem ci tam jeden błąd. Zaznaczyłem.

Antwerpia.