Po prostu Tomek

Grim zatrzymał się przed domem. Nie chciał pakować się tam, gdzie jednorożec miał przewagę. Z drugiej strony szanse spotkania patrolu faktycznie wzrastały z minuty na minutę. Z kolei rozumnie byłoby postawić kogoś na warcie. Kucyk uznał, że on dopełni tego obowiązku. - Idźcie po rzeczy, ja będę pilnował, coby nie wleźli wam na łby. - powiedział rzeczowo. Rozsądne wyjście. Nie polezie za magiem i przy okazji będzie przydatny dla drużyny. Po chwili naszła go jednak myśl. A jeśli to naprawdę zdrajcy? Co wtedy z Animal, która raczej wejdzie do środka? Wciąż w rozterce, ogier zajął stanowisko z którego mógł widzieć co się dzieje w mieście oraz w domu. Wolał uniknąć przykrych niespodzianek. "Dlaczego go nie odprawiłem, jak sam chciał odejść? Urok?" pomyślał. W sumie całkiem możliwe. Ale przecież jednorożec troszczył się o Animal. To też ma jakiś wpływ. Nie, takie rozmyślania do niczego nie prowadzą. Grim Cognizance skupił się na stróżowaniu.

- Witam. Mogę prosić dwa normalne do Stalliongradu? - zagadnąłem z nadzwyczajną uprzejmością tę na pewno przemiłą klaczkę. Moją twarz przecięła poprzeczna blizna, którą przy dobrych chęciach można by nazwać uśmiechem. Byłem bardzo zadowolony z pozytywnego rozwiązania całej sprawy. W rodzinnym mieście chyba nie będą szukać, bo na logikę nikt by do domu nie wracał.

Solenocyt.

Nie. Wiesz kim był Ugedej?

Nefertiti.

Żołnierze przyzwyczajeni do drylu natychmiast przystąpili do akcji. Celnym strzałem z broni głównej wozu, którym jechali, unieruchomiono przejęty czołg. Czerwonoarmiści zbliżyli się do pojazdu. - Wszyscy na zewnątrz, ale już! Wóz pancerny był gotów do kolejnego strzału. Z tak bliska będzie on zabójczo skuteczny.

Upierdliwiec.

Chce, by za każdym razem, gdy jest smutny pocieszała go, za pomocą solidnego huga, cała szósteczka. Moja skromna osoba, kucyk, przyjaźń. (Bo Folowcy i czekiści też mogą.)

Ekhem. Wciąż nie widzę się na liście. Wyedytowałem posta wyżej, ale w sumie trudno to zauważyć więc oficjalnie proszę o dopisanie.

Ban, bo nobody cares.

Postanowiłem wraz z Dustem poczekać do zachodu słońca, po czym przekradliśmy się we dwóch na stację kolejową. Zbliżyłem się do kasy.

Yarwin. Tak bez powodu.

(A czemu by nie.) Pojazd, szybko umykający w stronę pozycji Podmieńców, dostrzegł patrol zmotoryzowany ACz. W kabinie rozległ się krótki szum. - Hej tam, Gandziowcy! Gdzie was niesie?

Uznałem zatem dług za spłacony. Dust jest tu, ona wróci do Changei. I dalej będziemy brać się za łby. Chyba, że ktoś coś wreszcie z tym zrobi. Cadence ruszyła się dowiadywać, ale ona jest w Kryształowym Imperium a ja w Canterlocie. Ścigany za morderstwo i może zdradę. Trzeba jeszcze odwieźć przyjaciela do domu i wszystko będzie już zakończone. (Może będzie się dało zrobić drugą sesję jako ciąg dalszy tej, gdy skończymy.)

- A ty co tu robisz? A zresztą nieważne. Słuchaj, jak tam wygląda w pałacu? - zapytałem nieco gorączkowo. Siedział tam, to powinien wiedzieć. Cieszyłem się, że nic mu nie jest. Obdarzyłem go oszczędnym, męskim uściskiem. Następnie zwróciłem się do dwóch klaczy. - Z powrotem też was odprowadzić, czy dacie sobie radę? Twoja siostra wymaga hospitalizacji. Powinna gdzieś się wykurować.

Gdyby ktoś miesiąc temu powiedział, że uratuję Podmieńca z lochów Celestii, dostałby w zęby za pijaństwo i kalumnie. Teraz jednak pędziłem do wskazanej mi drogi ucieczki, zaprzepaszczając ostatnie szanse powrotu do normalności. O jasna cholera, teraz jeszcze Golden Dust mi się przypomiał. Ja latam po podziemiach a on musi sobie tam jakoś radzić. Byleby jego nie dorwali...

Nasłuchiwałem uważnie. Prawdopodobnie straż tkwi... a nie, nie tkwi. Oni wiedzą, jak sobie otworzyć. Zwinąłem znów łańcuch i wyjąłem nóż. Skoro można wyjść tylko jak się weszło, to trzeba będzie się przedrzeć. Schwyciłem w zęby ułomek włóczni, Mam już plan, a to jest coś.

Mi udało się zwyciężyć Polską zaczynając od początku w EU 3. Nie było łatwo, Litwa nie chciała unii... Czy masz swoje ulubione państwo?

- Pakuj się. Wiem, że boli ale jak nie wstaniesz to wszyscy mamy przesrane. - powiedziałem szybko i pomogłem podnieść się zmaltretowanej więźniarce. Rozejrzałem się w poszukiwaniu innego wyjścia. To już jest pomieszczenie, więc łańcuch lepiej się sprawi. Rozwinąłem go.

Ban bo lepiej. I dwa bany w cenie jednego, bo toż to jest niedorzeczność i prawdziwa herezja.

Jednym płynnym ruchem dobiłem strażnika. Zrobiłem to już machinalnie, nie myśląc. Następnie zbliżyłem się do tajemniczego kształtu. - Jesteś siostrą niejakiej Claw? - zapytałem formalnie. Lepiej wiedzieć niż cierpieć.

Wkroczyłem do środka, ogarniając loch spojrzeniem. Ułomek włóczni posłuży mi teraz za wskaźnik i laskę do badania terenu. Chyba, że ktoś tu jeszcze jest.

Ban, bo 403 Forbidden...

Canterlot. Powstanie czy rewolucja?

Ban, bo CzK - mistrzowie odwracania uwagi...