Po prostu Tomek

Wejherowo.

Chcesz, żeby Mane 6 ochroniło FOL przed niesprawiedliwym osądem. FOL, Equestria, wolność.

Antoni Kupała wiedział już o zbliżającym się nieprzyjacielu. Postarał się przygotować do bitwy najlepiej jak się dało. Osobiście odwiedził każdy najbliższy odcinek frontu, wydając jeszcze ostatnie instrukcje. Rozdano szyfry do chorągiewek, amunicję, same chorągiewki. Wydano ostatnie rozkazy, przygotowano się także do walki wręcz. Na najwyższą wieżycę miasta wciągnięto sporej wielkości flagę ZRR, widoczną z daleka. Jednostki pomocnicze także znalazły się już na pozycjach, gotowe do bitwy. Niedaleko miasta rozstawiono własną obronę antyrakietową, katiusze i haubice. Eksperymentalne głowice samonaprowadzające postanowiono zostawić na postrach. Krasnoarmiejcy nie chcą zniszczyć przecież Changei. Armia Czerwona zastygła w napięciu, oczekując wroga. Gdy rozpoczął się atak, plunięto szturmującym salwą w twarz. I ponowiono ostrzał. Dzięki umocnionym pozycjom Sowietów, dobrym morale i wyszkoleniu pierwszy atak komputera spalił na panewce. Nie zdobyli nawet fragmentu umocnień otaczających miasto. Pobici, choć nie zniszczeni, żołnierze nieprzyjaciela mieli teraz szansę na odwrót.

- Sprawdź, czy jesteś w stanie się przecisnąć. Bądź ostrożna. - powiedziałem do klaczy-Podmieńca. Zabawne, nawet nie wiem jak się nazywa. Ale to nie miało znaczenia. Odłamałem kawałek innej włóczni i podałem jej. Na wszelki wypadek.

Ban, bo EAR od teraz współpracuje z legalnym FOL-em. Razem za wolność, równość i braterstwo ludzi i kucyków.

Teheran.

Zastanowiłem się nad tym muralem. Znów chwyciłem za włócznię i na próbę wcisnąłem CM księżniczki.

Imam.

Ban, bo się ze mną zgadza w FOL vs. POZ.

Odrzuciłem broń i postanowiłem raz jeszcze dokładnie przeszukać strażników i teren blisko nich. Może znajdę klucz lub szyfr do celi.

Radiotelegrafista odebrał przekaz i "podał dalej". Wkrótce komisarz otrzymał wiadomość od sojuszników. W tym okamgnieniu po drutach poszedł rozkaz wstrzymania ofensywy na całej linii i okopania się. Grupa uderzeniowa stała się więc teraz jednostkami wsparcia, uzupełnień i interwencyjnymi. Dość szybko wzniesiono umocnienia. Wojna wkroczyła w fazę pozycyjną. Punktem dowodzenia i siedzibą sztabu zostało niedawno zdobyte miasto, które ogłoszono stolicą Changeańskiej Republiki Rad. Powołano tam komunistyczny, współpracujący z Podmieńcami rząd.

Podniosłem więc wiaderko, ale widząc, że klacz już się nie pali, odstawiłem z powrotem. Wziąłem jedną z całych włóczni i pomogłem jej forsować zabezpieczenia lochu.

Błagadariu, swiatyj Boże! Wreszcie ktoś na oczy przejrzał i mądrze prawi. Masz stary repka, bo słusznie ci się należy. Oczywiście też całkowicie się z tobą zgadzam. Babci, sióstr, ojca i tak dalej nie odpuszczę nawet kucykom z bajki.

Ban, bo też dobrej nocy życzę.

(To jest miasto. http://pl.wikipedia.org/wiki/Samarkanda masz jak nie wierzysz.) Wenera.

Mane 6. Ziemniak czy frytka?

Nie, choć to może wkrótce ulec zmianie. Czy wiesz, jak otrzymać nitroglicerynę?

Moje oczy płoną. Tych rysunków po prostu nie mogę opisać. Może dlatego, że jest późno, ale talent to dziewczyno masz.

Po rozpaczliwym szturmie na pozycje Podmieńców flaga znów łopotała na wietrze, dając Sowietom morale i pewność zwycięstwa. Ze zdwojoną zajadłością zaatakowali. Zmuszono wojska Changei do odwrotu, pobite i zdziesiątkowane. Armia Czerwona jednak także poniosła ciężkie starty w ludziach i sprzęcie. Wysłano żądanie wsparcia do Gandzi i Mirogrodu. Najbliższe changeańskie miasto padło po długiej i twardej walce na bagnety i kolby. Natychmiast rozpoczęło się polowanie na walczących z bronią w ręku. Komisarz Kupała pilnował jednak, by cywilom nic się nie stało. Front powoli ruszył dalej. (Miasto padło, ale jak coś pewnie sobie zaraz odbijesz z tym OP Dziurką...)

Samarkanda.

Nothing. I don't care. Pszczółka Maja czy Reksio?

Kobalamina.

Próbuję dalej, starając się poszukać wpierw symboli, znaków, specjalnego układu czy czegokolwiek innego. Obejrzałem się też na klacz, odsuwając się lekko. Wzrokiem poszukałem jakiegoś cebrzyka.

Grim Cognizance tylko przysłuchiwał się tej rozmowie z boku. Nie chciał pogorszyć już i tak kiepskiego stanu nerwów Animal. Dlatego też poczekał, aż wszyscy skończą mówić. Chętnie obiłby dwójkę jednorożców, ale nie mógł już sobie na to pozwolić. Postanowił więc trzymać nerwy na wodzy jeszcze bardziej. Obudować się murem milczenia wobec reszty, odpowiadać tylko klaczy. Na pewno także nie zamierzał udzielać czarodziejom kolejnego kredytu zaufania. Zebrał się więc w sobie, odetchnął i przygotował na wszystko, co potrafił przewidzieć. - Nie ja dowodzę, w końcu jestem tylko głupim ziemskim kucem. - powiedział zimno i jednocześnie ironicznie. (Dzięki za wyrozumiałość. Jestem bardzo wdzięczny.)