Po prostu Tomek

Potwierdzam, Łabuńdź.

Jako czysto neutralny i absolutnie bezstronny głos też polecam "Aleo he Polis"

Alkozytor :^) [Od "Inkwizytor", dla niedomyślnych]

2/10 nie pomogło. Poczciwych ludzi nigdy za wiele, że wezmę i trochę popolemizuję sobie z tym tekstem. Tak jednozdaniowo. A teraz inna sprawa, mniej do tekstu przytoczonego wyżej. Choć odzyskałem klawiaturę i teoretycznie mógłbym pisać prawdziwe epistoły, przez pół roku używania tylko myszki i ekranówki mi się odechciało. Tak zupełnie. Mam pomysły, ale nie umiem ich przelać na papier czy na ekran. Nie jestem w stanie zmusić się do napisania więcej niż dwie, dwie i pół strony. Nie jestem [i chyba nie byłem ] Żyjącym Piszącym, choć temat jest czasami pomocny. Nie wiem, może ktoś doświadczył takiego... odzwyczajenia się? To może dobre określenie. Odzwyczajenie się od pisania. To nie jest brak weny, brak wyobraźni, tylko niemoc, gdy tylko chcesz coś napisać.

A to ta gra jeszcze żyje? Niby dziś notifier się odezwał. Włączę się, o ile jest realna szansa na obudzenie tej sesji, bo moje wczucie się w tę postać mocno zardzewiało.

Siermięga. Na W.

A mój kolor sznurka będzie różowy w fioletowe kwiatki, kolego nowy :^)

KrUl Siprah Pierwszy.

Szczęściarz brzmi okej.

Kek, kolejny biedak się rozczaruje.

No, mi wypada, że alkohol jest tańszy i prostszy w obsłudze. Powiedziałbym, dlaczego NIE piszę, lecz chyba już to tu wywlokłem.

Absolutnie bezwzględnie do pierwszego, czyli 10 dni? Unkh, nieważne...

Geno/xenocyd raz proszę. Nie TCB.

Dobra, to pierwsze. To wy w ogóle istniejecie? Bo ten, w kronice filmowej było, żeście tylko odłamkami Nightmare Moon. Drugie, jeśli faktycznie jesteście i działacie, to jesteście bardziej, czy mniej bezużyteczni niż Wonderbolts? Bo ci to są mało przydatni. Ostatnie, Darkfire, jesteś rygorystyczną dowódczynią?

Ta, no. Jak jej było... Estelle, o.

Żniwa. Słowo na F

Rób tę twoją grę.

[opuszczam sesję, trochę za szybkie tempo. Umrzyjcie mnie w jakiś fajny sposób. Carry on.]

Zupełnie ignorując ludzi wchodzących do budynku zbliżył się do jedynego, który zdawał się w pełni rozumieć, z kim ma do czynienia. Odczucia malujące się na obliczu obcego, jego spojrzenie i bezgłośne szepty dowodziły tego z zupełnością. Kapłan skrzywił twarz w złym grymasie, będącym parodią uśmiechu i uniósł prawą dłoń, ni to w geście pozdrowienia, ni błogosławieństwa. - Witaj, bracie w Śmierci - powiedział niskim i wibrującym, zdartym głosem. Gdy to rzekł, dym z kadzidła zaczął wyginać się w fantasmagoryczne kształty. Albo tak się wydawało.

Oni wszyscy włazili do tej budowli. Baza? Bandyci? Może sekciarze? Nie, bandyci nie, mieli dzieciaka. Baza albo sekta. W domu coś jest, to pewne. Michaił podszedł powoli bliżej, nie przerywając ani na moment nieprzychylnego, niskiego mruczenia. Grzechocząc kadzidłem, relikwiarzem u pasa i zdumiewającą ilością medalików i krzyży na szyi, zatrzymał się gwałtownie, jakby wybudził się z transu, o kilkanaście kroków od drzwi. Wejść? Zostać? Na razie stał jak widmo w habicie z kapturem.

Zupełnie się nie kryjąc, ufając w swe nigdy nie potwierdzone mistyczne siły, przemierzał powoli ponure gruzowisko, będące niegdyś z pewnością całkiem niezłym miastem. Nie omieszkał zaglądać do tych mniej zrównanych z ziemią budowli, ani do zmiażdżonych, powykręcanych wraków pojazdów. Mało przydatnych rzeczy, wiele zwłok. Każdego wieku i obu płci. Przywykł do nich na tyle, że nie robił nic poza krótkimi postojami na szeptane formuły. Oraz na kadzenie. Należy wspomnieć, że za Michaiłem snuł się ciężko siny, duszący dym. I grzechot kadzidła. Z pewnością zwróciło to uwagę tej bandy oberwańców, która zebrała się pod jednym z niewielu całych domów...

Tak, Jaskier będzie dobrym wyborem...

Wolność.

Rozbitek.

Na ile poważna będzie ta sesja? Bo jak bardzo, to w tym poście pojawi się KP No i macie to KP. Imię i nazwisko: Michaił Fokin Wiek(15-30): 30 Charakter: Uparty i chłodny, uważa się za potencjalny ratunek dla ludzkości. Aby wywierać odpowiednie wrażenie w wypraktykowany sposób udaje mrocznego i poniekąd szalonego mistyka. Wydaje się być zimny, wyniosły, próbuje utrzymać tę iluzję nawet za cenę urażenia czy lekkiego skrzywdzenia kogoś. Pod tą maską kryje się jednak zdumiewająco pomocny, silny duchem mężczyzna, chcący uratować ludzi przed mutantami, niszcząc bestie raz na zawsze. Zawsze jest niesamowicie ponury. Lubi szeptać do siebie. Wygląd: http://imgur.com/GdI07MR