KreeoLe

Yay! W końcu mogę dowiedzieć się czegoś więcej o Darknessie, z którym moja OC, Corrie ma dość dobry kontakt, a przynajmniej tak sądzę. Przechodząc do rzeczy. Postać nie jest alicornem i jest normalna, co w tym dziale teraz jest już rzadkością. Ma bardzo ciekawą i dobrze napisaną historię, bez większych błędów. Powiedz mi tylko Wiziu, jak on strzela z łuku, skoro jest kucykiem ziemnym? Chociaż, że ma aż tak bardzo chwytne i zwinne kopyta, ale nie wnikam w to. W Equestrii wszystko jest możliwe. Według mnie postać jest perfekcyjna, a oceniając ją liczbą, byłoby to po prostu 10/10.

Matko, po znakach interpunkcyjnych stawia się spacje... gryzie w oczy. Poprawiłam historię i resztę informacji jak tylko mogłam, co mam nadzieję, że wystarczy.

Dzięki, że chciało się Wam tu w ogóle zajrzeć, przeczytać tą smętną historię, obejrzeć przecudownie piękny obrazek Corrie zrobiony przez Moonlight () i jeszcze ocenić. ;3 Wiem, też mi się podoba.

- No, tutaj też nie za przyjemnie jest... - sapnęłam, patrząc na podrapane i zniszczone ściany, oraz ślady krwi. - Tu... tu był chyba następny z tych potworów. - Podeszłam trochę bliżej butiku, ale z obawą, jakby bojąc się, że coś za chwilę wyskoczy ze środka i znów będzie chciało nas pozabijać.

- Hmm... - Mruknęłam cicho. Wyjęłam mapę z juk Darkness'a i sprawdziłam kierunek, w którą stronę mamy iść. Pokazałam mapę Dark'owi i powoli ruszyłam w stronę Butiku Rarity. Uf... na szczęście teraz nie spotkaliśmy żadnego z tych zebro-kuców.

- Tak, jestem gotowa. - Powiedziałam i zdjęłam kopytko z jego szyi. Wdech, wydech... otworzyłam drzwi, przedtem rozglądając się dokładnie. Moja chora noga potrzebowała trochę ruchu i ćwiczeń, więc postanowiłam, że będę szła samodzielnie, bez pomocy Darkness'a.

- Taa, Butik Karuzela... - zastanowiłam się. - Ciekawe co tam spotkamy. Zgaduję, że następne monstrum... Gdy zeszliśmy na dół, zlazłam z grzbietu Darkness'a i znowu przewiesiłam usztywnioną nogę przez jego szyję. Gdy nią ruszałam prawie nie bolała, a dzięki temu mój humor znów się poprawił

Ma podpisany, fajny avek z Octavią.

- Tak, jasne. - Taka pomoc rzeczywiście mi się bardzo przydała, kopytko mogło się zagoić. Dzięki temu już niedługo będę mogła samodzielnie chodzić. Wykuśtykałam za trzech nogach przy boku Darkness'a z pokoju.

Mogłabym z nim tu tak siedzieć wiekami, ale uświadomiłam sobie, że powinniśmy iść. Delikatnie oderwałam moje usta od jego i uśmiechnęłam się przepraszająco. - Myślę... musimy chyba już iść. Dość długo tu już siedzimy... - Powiedziałam, wstając z łóżka. Potem przez jakiś czas zadawałam sobie pytanie, dlaczego przerwałam tak piękną chwilę. Potem doprowadziłam do porządku wygłaskaną przez Darkness'a grzywę i poczekałam na niego. >

Nie odpowiedziałam. Nawet chyba nie zastanawiałam się co bym zrobiła, gdyby powiedział, że mnie nie kocha, albo ma dziewczynę, żonę, rodzinę... nie wiem. Ale usłyszałam to, co chciałam usłyszeć. Trzeba przyznać, że Silent Ponyville to nie jest wymarzone miejsce na wyznawanie miłości, ale byłam szczęśliwa, bardzo szczęśliwa. Zresztą i tak podobał mi się już dawniej, kilka lat temu, gdy poznałam go na biwaku.

Kocha Rainbow.

- To ja dziękuję - uśmiechnęłam się. - Bez ciebie... już dawno coś by mnie zabiło. - Dotknęłam moim nosem jego nosa i znów spojrzałam mu prosto w oczy. Tym razem na miejsce lekkiego, wszedł nieśmiały, niewinny uśmiech. - Kocham cię Dark... - znów się do niego przytuliłam, jakby bojąc się że źle zareaguje. Tak, to naprawdę do niego czułam. Kochałam go.

Gdy się tak w siebie wpatrywaliśmy, chciałam wiedzieć co myśli. Kiedyś pewnie nawet bym o tym nie myślała, bo to byłoby coś w stylu naruszania prywatności, ale dziś chciałam wiedzieć co on czuje, o czym myśli. Zamrugałam kilka razy moimi już zeszklonymi od ciągłego patrzenia oczami. Zdrowym kopytkiem delikatnie dotknęłam jego policzka i uśmiechnęłam się.

Hej, mógłbyś zrobić vector z mojej OC? Proszę, link. ^^

Moje ulubione to zdecydowanie "What My Cutie Mark is Telling Me", oraz "Raise This Barn". Na drugim "True, true friends".

Ja... chyba nigdy się nie całowałam z ogierem. Byłam chyba zbyt zajęta pracą na mojej małej farmie, że nawet nie myślałam o miłości. Zresztą, nieważne. Mój język zaczął żyć własnym życiem i robił dość szybkie ruchy w jakimś określonym układzie, wokół języka Dark'a. Byłam przytulana, lecz również przytulałam i delikatnie ocierałam moim ciałem o jego.

~Yay! A oto wreszcie i rysunek Corrie, zrobiony przez Moonlight! <3 Nie wiem jak wam, ale ja się w nim dosłownie zakochałam!

Ojejkuojejkuojejku! To jest cudne! <3 I jeszcze ten łuk, strzały... dzięki ci. Wygląda trochę młodo, ale jest przecudownie śliczna. *w* Jesteś genialna Moon, nie wiem jak i kiedy, ale kiedyś Ci się za to odwdzięczę. A oceniając obrazek liczbą, co nie zbyt lubię... to będzie jakieś 11/10.

Przysunęłam jego pyszczek jeszcze mocniej do siebie i pogłębiłam pocałunek, a potem znów się do niego przytuliłam. Położyłam kopytko na jego pyszczku i małymi całusami obdarowywałam jego usta.

Wiem, że sosna się pomyliła z postami, a ja ją wyprzedziłam.

Wiem, że przed chwilą miałam 10 reputacji, a to właśnie osoba powyżej dała mi 11.

Dwie, najbardziej pasujące osoby do kisielu: Kath i Soczeeek!

Ma 19 lat.

Lubi DJ pony.