Hoffner

Rozpocząłem przygotowania do wyjazdu. Ogoliłem się brzytwą. Tylko tym się goli prawdziwy mężczyzna. Wypolerowałem glace i wypastowałem glany że można było się w nich przeglądać do tego świeże dżinsy, białe szelki i czarną skórzaną kurtkę. A zapomniałbym. Założyłem ochraniacze na piszczel jako dodatek do butów. Przecież to nie broń tylko Genialna Legalna Armata Nożna. Nic zakazanego do paska przyczepiłem pałkę ale to standard.  Westchnąłem jeszcze wkładając do kieszeni podręczną wersje naszej konstytucji. Teraz na pociąg nic nie mówiąc nikomu. Poradzą sobie. Instrukcje mają.

(48+5=53)

 

Szanowny Aleksander Iwanow aka Light Arrow

 

Widzę że wyraża pan skruchę jednak nie wiem czy pan wie ale jest wyznaczona nie mała nagroda pieniężna za pańską głowę, więc radze lepiej nie zapuszczać się w okolice Wrocławia dla naszego i pańskiego dobra. Chłopaki panu nie odpuszczą tak łatwo a tego im zabronić nie mogę. Nie jesteśmy wojskiem. Kieruje nimi radząc. Wszystko robią z własnej woli. Bo jesteśmy jak stada wilków.

Przyjdę by wytoczyć działa i zmiażdżyć pańskie argumenty razem z pańskim autorytetem. Sam „nieuzbrojony” jak pan chce.

 

Damian Lis

Biały Wilk Przewodnik

 

P.S Blachy mi pan odda po zebraniu.

 

Załącznik’

Lista z adresami + nieśmiertelniki

(48+5=53)

Taa kuce polskimi patriotami. Aż rzygać mi się chce jak to słyszę. Mało tego mówi to ten zabójca ******. Aż się gotuje z tego wszystkiego. Trzeba go sprzątnąć przy pierwszej lepszej okazji. Przeprowadzić zamach stanu, jeśli będzie trzeba. Radio wciąż nadaje. Ono jest nie do ruszenia. Szerzymy propagandę przeciw niemu. Bo kto nam zabroni? Jest wolność słowa.

Całe szczęście, że mamy ciągłą łączność radiową z każdą grupą. Dostaliśmy rozkaz zniesienia blokady. Jawnie to zrobiliśmy przy wielkim oburzeniu, ale jednak. Nie obyło się bez przekleństw i paru naprawdę zaczepnych piosenek o kucach.

Będziemy musieli wystawić czujki przed każdym. Młodzi się tym zajmą. Musimy wiedzieć ilu ludzi popełniło błąd. Próbować ich namówić żeby jednak zmienili zdanie, ale to będzie akcja zupełnie pokojowa. Może harcerze nam pomogą? Kto wie? ONR? Hmm… Można i by się do nich odezwać.

Dostaliśmy wiadomość, że dostaniemy trenerów prosto FOL trzeba ich będzie przyjąć i zakwaterować. Minie trochę czasu zanim dojadą.

 

Szanowny Antony Pietrowski!

 

Rozkazy wykonane! Czekamy z niecierpliwością na gości, których pan do nas wysłał.

Zna pan może tego kuca, co przemawiał w telewizji. Jeśli nie to mamy plan go sprzątnąć, bo zabił 4 naszych a tego nie możemy mu darować. Oko za oko, ząb za ząb. Zemstę trzeba wykonać.

 

Damian Lis

Biały Wilk

Kiedy zrobisz pierwszy krok, który da początek drodze.

Walką będziesz musiał żyć, wzniecać wokół siebie ogień.

Czy naprawdę będziesz miał tyle siły by nie stanąć?

 

Nuciłem sobie idąc na ostatni punkt dzisiejszego dnia. Audycje radiową przygotowywaną od samego rana. W głowie miałem cały scenariusz, co mam powiedzieć i jakie będą pytania. Przecież będzie mnie słuchać cała polska. Nie mogę zawieść słuchaczy.

 

Doszłem na miejsce. Studio znajdowało się w tym samym budynku, co centrum łączności. Nadawało od paru godzin a liczba słuchaczy w całej Polsce rosła wykładniczo.

 

Strużka potu zleciała mi z czoła. Siedziałem w wygodnym fotelu. Przede mną był mikrofon po drugiej stronie znajoma mojego znajomego. Nie znam jej za dobrze, ale ma na imię Jagoda. Piękna dziewczyna. Drobna, niepozorna z pięknym uspokajającym głosem. Więc rozmawialiśmy chwile zanim wejdziemy na antenę. Teraz leciała w eterze piosenka. Dość ciekawa. Bo jeszcze jej nie słyszałem. Refren był następujący;

 

Bądź! Jak Pit Bull Wściekły, zły

Bądź! Jak Pit Bull. Gryź do krwi.

Bądź! Jak Pit Bull. W oczach gniew

Walcz! Do końca walcz na śmierć

 

Ta muzyka od razu wpadła mi w ucho. Uspokoiłem się na moment i zaraz usłyszałem odliczanie. 5… 4… 3… 2… 1… na antenie.

 

- Nareszcie się doczekaliście! – zaczęła – mamy zaszczyt gościć na antenie goście specjalnego. Damiana Lisa. Głównodowodzącego ekipą Białych Wilków w mieście Wrocław.

- Witam państwa.

- Jest tu dzisiaj by odpowiedzieć na najważniejsze dręczące niektórych pytanie. „Dlaczego tak nienawidzicie Eqestrii.”

- Pytanie proste i jest także podstawą naszego istnienia. Musimy działać by EQ nie zajmowała naszych terenów. Nie wpływała na nas swoją kulturą i ideałami niszcząc tym wszystko, co nasze. Mało tego robią to wszystko w brew naszej woli. Nie było nawet pytania w referendum, co się nie odbyło; czy chcemy mieć za sąsiadów taborety. Wszystkie biura działają jak ambasady. W tym cały problem. Zniszczyliśmy w nich wszystko. Wyparliśmy ich z Polski. One jednak powróciły, bo są jak zaraza, którą trzeba wyplenić. My, jako głos ludu działamy. A wszystko przez ich kłamstwa. Mało tego dziś odbył się pogrzeb czterech naszych braci zamordowanych przez jednego kuca. Ciała były zmasakrowane. Jeden miał zmiażdżoną czaszkę. To potwory. Niszczące nas od wewnątrz. Pasożyty, co żywią się nami zwiększając swą liczebność. Dlatego podjedliśmy blokadę biur by zapobiec by ludzie popełniali błąd. Chcemy ich pomocy? Nie. Więc czemu chcą nas uszczęśliwiać na siłę? Nie wiadomo i to jest to, co chcemy zatrzymać. – Potem rozmowa zeszła na mniej ważne tematy i tak przez pół godziny.

Wiedziałem, że ten moment nadejdzie. Stoję na cmentarzu. Cztery dziury na cztery drewniane trumny. Pogrzeb poległych za naszą wolność trwał. Miałem kamienną twarz. Lecz różne emocje siedziały głęboko we mnie. Przyszła moja kolej. Podeszłem do mikrofonu. Patrząc na ten mały tłum dostrzegłem za nimi kamerę telewizji. Nagrywają to dobrze. Zamknąłem oczy i wziąłem oddech by zacząć mówić do mikrofonu a mój pewny głos niósł się daleko.

- Panie i Panowie, drodzy goście, bracia moi. Żegnamy dziś tych, co oddali życie z powodu walki z najeźdźcami, co niszczą naszą kulturę i wszystko, co stworzyliśmy przez setki lat. Brali udział w regularnym patrolu na naszych ulicach by zapewnić nam bezpieczeństwo. Bez powodu zostali zaatakowani przez jednego kuca, co zabił ich bez skrupułów. Nie bali się mu stawić czoła. Nie bali się powiedzieć nie equestrianom i ich wizji naszego świata. Dlatego będą w naszych sercach już na zawsze, bo zapoczątkowali coś, czego nie dadzą rady zatrzymać Ci, co podstępem zajęli nasze państwo, rządy nad nim i karzą nam robić to, co im się podoba. Podobno dla naszego dobra. Chcieliśmy pomocy? Nie. Pomagają nam. A to… - Wskazałem na trumny dłonią. – … jest najlepszym przykładem tego, co chcą z nami zrobić. Oni poświęcili się. Czy ten ich dar wobec nas ma pójść na darmo? Przebaczymy im taką zbrodnie? Potrzeba więcej dowodów by pokazać ich intencje? Chce podziękować tym, co najbardziej cierpią i nikt tego nie zakwestionuje. Ich wspaniałym matką, co wychowały tych, co poświęcili się za naszą Polskę swoje życie z powodu miłości do niej, bo upadła. A oni pomagali jej powstać. Zginęli przy tym, bo zapobiegali gwałtowi na naszej ziemi. Chce podziękować wszystkim przybyłym tutaj. A teraz uczcijmy ich pamięć minutą ciszy. – Zapanowała cisza absolutna łamana szumem wiatru. Gdy minęła minuta odezwałem się by powiedzieć jedno słowo. – Dziękuje. – Po tym odeszłem nie mogłem zostać dalej me serce nie dało by rady. Resztę obserwowałem z daleka.

Już to widzę. Wycofamy się. Normalnie jak bym słyszał komunistów. Chcemy waszego dobra. Nie mogę. Rządzą nami i chcą nam pomóc. Myślą, że jesteśmy słabi, bo nie możemy się podnieść? Nie… Co one kombinują. To mi się nie podoba. Wszystko zaczyna się od nowa. Układanka i rozkład sił wracają do pozycji wyjściowych. ***** co one knują! Ileż bym dał by się dowiedzieć.
Może inaczej… Może ośmieszyć ją publicznie? Co to da… Masa zacznie zbierać się pod sejmem by pokazywać swoje niezadowolenie? Na pewno tak. Tylko, co to da? Może inaczej. Ulotki FOL rozdaje. My mamy radio… Tylko, co z tego zasięg tylko Dolny Śląsk i okolice. Trza zorganizować coś większego. Tylko co? Może nasz zwierzchnik coś poradzi na to. No właśnie przydałoby mu się zdać raport z sytuacji.

(Do Gandzii)
Szanowny Antony Pietrowski!

Działamy prawie jak zawsze. Tylko bez przemocy… Obstawiliśmy biura na naszym terenie tak by nikt nie wszedł. Zastanawiamy się nad propagandą radiową, lecz nasz nadajnik jest za słaby by objąć całą Polskę. Czy był by Pan wstanie zorganizować coś większego? Widziałem wasze ulotki, lecz one działają tylko powierzchownie. Można je zaraz wyrzucić. Jak się coś usłyszy może pozostać to w pamięci a przez to potem działać na podświadomość. Może jeszcze im media odciąć? Ciężko jest żyć bez nich. Zwłaszcza bez wody. Nie wiem.

Damian Lis

Biały Wilk

Mimo iż chce się porozumieć nie zamierzam siedzieć z założonymi rękami. O nie. Reorganizujemy się w północnej części rynku powstaje centrala łącznościowa pozwalająca na ściśle skoordynowane działania przy użyciu krótkofalówek. Znajduje się też tam mapa taktyczna.

Biura były odbudowane. Ani trochę mi się to nie podobało, bo ileż wysiłku musieliśmy włożyć by się ich pozbyć. No nic trzeba zrobić coś by ludzie nie wchodzili do biura żeby było puste. Trza obstawić wejścia i pilnować by nikt pod żadnym pozorem żaden człowiek tam nie wszedł.

Te budynki można porównać tylko z obozami śmierci. Działają tak samo. Wchodzisz i już nie wracasz, jako ty. Kuc to nie Wolny Polak to jest ktoś inny. Wiezień własnego umysłu. Musimy powstrzymać masy przed wchodzeniem do nich, lecz to nie powinien być problem. Czy tego chcą czy nie chcą. Robimy to dla ich dobra. Większego dobra narodu.

Powstrzymujemy serie błędnych decyzji prowadzące do upadku naszego kraju. Nie tylko jako państwa, ale i naszego języka, kultury, obyczajów i co najważniejsze historii, co nas nigdy nie oszczędzała. Wiatr zawsze wiał nam w oczy mi jednak kroczymy dalej przed siebie miażdżąc przeszkody. Tak i my to zrobimy teraz, ale jeszcze nie teraz.

Trzeba zacząć nadawać w naszym Wolnym Narodowym Radio Patriotycznym audycje wzywające do walki i obrony naszej krwi. Ciekawą muzykę oferuje RAE*. Nie mogę przestać jej słuchać.

 

W imię przetrwania

Najczystszej Rasy

W górę wznosimy

Wojenny miecz

Będziemy walczyć

Tak jak przed laty

Z wszystkim co brudne

Z wszystkim co złe

 

Rasa tylko jedna,

Która może istnieć tu

Duma tej ziemi

Pokolenia biały duch

 

Stawimy czoło

Wszelkim oporom

Kucy agresorzy

Dziś zginąć mają

Nasza ziemia

Jest tylko jedna

Dla equestriańskich zdrajców

Na niej miejsca brak

 

Rasa tylko jedna,

Która może istnieć tu

Duma tej ziemi

Pokolenia biały duch

 

(Przeróbka Pokolenia Biały Duch – Honor)

 

*Rock Against Equestrias

Nie to im nie wyjdzie. Nie po takim naszym poświęceniu. Ja im dam. Nic zrobić bezpośrednio nie mogę. Politykiem nie jestem. Trzeba się uczyć. Poparcie chłopaków jestem wstanie zdobyć. Z kobitami mi wychodzi. Jestem wstanie nimi manipulować. To jednej klaczy mam nie zdominować? Tylko jak to zrobić? Pum pum pum…

Trzeba siebie pokazać z jak najlepszej strony. Ona jest jak polityk, których nie nienawidzę równo mocno, co tych zapchlonych Equetrian i tych, co nas zdradzili. Władza, której nie wybraliśmy. Pozostają rozmowy. Stare rozmowy wielce nie praktyczne, bo nie wiesz jak się potoczy. Jak użyjesz siły to masz efekt taki czy siaki. Prawie wiesz natychmiast jak się skończy jej użycie. No nic trzeba się przełamać. Tylko jak to zrobić? A no oczywiście stary dobry List;

 

Szanowna Twilight Sparkle!

 

Widzę, co się stało w naszej stolicy. Nie ukrywam. Niepodobna mi się to wcale, ale no cóż. Gratuluje inteligencji i sprytu.

Chce się dogadać i pokazać wizje was z mojej strony. Możesz spróbować się dogadać. Przekonać do swoich racji. Twoja decyzja. Twoja wola. Wiedz, że rzadko pierwszy wyciągam dłoń pojednania.

Tak, więc zapraszam Cię na rozmowy. Do restauracji; Piwnica Świdnicka w rynku samego Wrocławia. Wtorek godzina 16;00. Przybędziesz ucieszę się. Nie to trudno, ale czy warto porzucać taką szanse?

 

Damian Lis -

Biały wilk.

 

Ręka mi zadrżała jak skończyłem pisać. Teraz tylko wysłać.

(30 +4+4+10=48)

Bolało i to bardzo. Był szybki i inaczej atakował niż człowiek. Kolejne utrapienie. Trza dozbroić patrole i zorganizować bazę z centrum łączności jak tylko przyjdą fundusze z FOL.

Podbierałem ścianę łapiąc oddech z moich oczu mimowolnie poleciały łzy. Spojrzałem na narzędzie ostatniej szansy. Ostrze było pokryte cieniutką warstwą krwi. Jego krwi. Uśmiechnąłem się tylko z tego. Reszta rozeszła się z mojego rozkazu. Nie potrzebowałem ich pomocy.

Przeszyłem parę kroków prosto ukrywając swój ból. Miałem obowiązek do spełnienia przekazania informacji i nikt nie powinien mi już przeszkodzić. Przerażało mnie słuchanie tych lamentów i reakcji tych kobiet, co mogły stracić jedyne dziecko. Może niektóre są samotne. Mąż je opuścił. Co w tedy?

Szedłem dumnie po schodach z twarzą bez wyrazu trzymając emocje tylko dla siebie. Wziąłem oddech i zapukałem do pierwszych drzwi na liście wahając czy to zrobić. Zapukałem. Nie było już odwrotu.

To był jego błąd. Za dużo razy dostałem w to miejsce podczas ulicznych czy barowych bójek. Złożyłem się w pół zasysając powietrze. Ręką dosięgnęłem noża schowanego w cholewie buta. Długie czarne ostrze noża surwiwalowego cięło od dołu. Nie bardzo wiedziałem czy zraniłem *********. Uciekł ponieważ reszta bandy zaczęła się zbiegać zaalarmowana strzałem. Trzeba go wsadzić na czarną listę z nagrodom za pozbycie się go.

Szedłem przygniatany negatywnymi emocjami. Jednak życie ma to do siebie, że biegnie dalej. Zatrzymanie się oznacza śmierć. Krok za krokiem zbliżam się do klatki schodowej. Po której nie chciałbym wchodzić. Otaczają mnie czerwone, ceglane ściany z odpadającym tynkiem pokrytymi na dodatek graffiti. Moje przemyślenia przerwał krzyk.

-Hej, ty. Poznaję cie, dawałem ci kartkę abyś wstąpił do oddziału RFL. Nadal chcesz walczyć z kucami towarzyszu?

Zagotowało mnie na sam dźwięk słowa „RFL”. Kto mnie obraża? Obróciłem się. Pegaz. Wczorajszy gniew zapłonął we mnie na nowo. To był ten sam kuc, co zabił naszych druhów. Tak wynikało z opisu. Bestia zabijająca tych, co bronią się przed equestrianami, z którymi się sprzymierzyli. Co wprowadzają własny ład nie patrząc na nasze zdanie.

Wyciągnąłem jednym ruchem ręki Berentę z kabury się przymierzyłem się do strzału. Strzeliłem raz pilnując by nie poniosły mnie negatywne emocje co kazały mi strzelać co chwile. On był o wiele bardziej niebezpieczny niż się wydawało. Zaraz zleci się pół dzielnicy żeby mi pomóc.

Śmierć boli nieważne czy ty jej doświadczasz czy ktoś wokół ciebie jest przez nią zabierany. Każde takie zajście jest jak wbijanie rozżarzonych szpilek prosto w serce. Jednak my musimy żyć dalej i trzymać w pamięci tych, co odeszliby ich poświęcenie napędzało nas w naszej walce. Są jak diamenty w naszych sercach, które znikają z biegiem czasu.

Nikt nie boleje bardziej nad odejściem syna niż matka. Niestety ktoś musi poinformować o tym te, które dały nam absolutnie wszystko. W dłoni trzymam nieśmiertelnik i szukam adresu. Tych czterech mieszkało na jednym osiedlu w południowych dzielnicach. Nie chciałem tam iść, ale ktoś musi mieć tą odwagę by to zrobić. Jak nie ja to, kto inny? Przykry obowiązek potem pogrzeb i przekonanie, że nie tak to powinno wyglądać.

(Email, który miał otrzymać Gandzia. Tam był czas przyszły.)

Witamy Szanownego Anton Pietrowskiego! Naszego zwierzchnika od dzisiaj, ponieważ rada jednogłośnie postanowiła zgodzić się na pańską propozycje. Gratulujemy! Zyskał pan nasze pełne poparcie.

Czekamy na instrukcje.

 

Załącznik;

Zasady Gatunkowej Wojny;

1.Trwa bezustannie i wszędzie.

2. Będziemy stali na straży tej ziemi, bo jesteśmy jak wataha wilków – wiernych i nie uległych do samego końca.

3.Za przebywanie na naszej ziemi osobników, którzy zdradzili swą rasę lub zamierzają to zrobić – śmierć przez powieszenie w publicznym miejscu / w przypadku większej liczby rozstrzelanie.

4. Za namawianie Człowieka na przejście na gorszą stronę przez osobnika odmiennego gatunku lub osobnika zdeprawowanego wizją idealnej Equestrii - śmierć przez rozstrzelanie wykonana natychmiast.

5. "Memento mori" - bądź świadom tych słów,

"Exegi monumentum" - to twój jedyny cel.

Spotkanie jak zwykle miało odbyć się w lokalu na Podwalu. Byłem zły, ale dumny. Ten dzień przyniósł najpierw radość następnie śmierć. W kieszeni dzwoniły mi nieśmiertelniki. Najmłodszy z poległych dopiero skończył gimnazjum. Nie zasmakował na dobrą sprawę życia, które zostało mu odebrane przez istotę… Nie wiem nawet jak ja je mam nazwać.

 

Weszłam na obskurną klatkę schodową pod moimi nogami uginały się drewniane stopnie głośno jęcząc. Na samej górze znajdowało się  poddasze urządzone w przystępny sposób by można było tam się spotkać. Większość już przybyła. Brakowało jeszcze przedstawicieli z 4 osiedli, którzy za niedługo powinni tu być.

Minęło 20 minut i poleciała jedna kolejka piwa zanim przybyli. Po tym wszyscy spojrzeli na mnie, bo ja to zwołałem.

- Nie będę owijał w bawełnę, co się dzisiaj stało. – Wyciągnąłem z kieszeni dowody winy i rzuciłem je na stół. – Dziś wieczorem jeden kuc zabił z zimną krwią naszych towarzyszy. Polegli nic na to nie poradzimy. Mieli tylko pałki a gdyby mieli coś więcej? Może by przeżyli. Tak, więc od początku chciałem zwołać to posiedzenie z zupełnie innego powodu. FOL chce dać nam wyposażenie i kasę byśmy mogli lepiej robić to, co czynimy. Mamy się stać ich bojówką – symbolem walki z najeźdźcami nieważne kopytnymi czy tych, co chcą nam narzucać swoje zdanie. Dają nam okazje by się wzmocnić. W ostatecznym rozrachunku to i tak to my decydujemy, co mamy zrobić. Co wy na to?

 

Rozpoczęła się dyskusja na temat czy dołączyć do FOL czy nie. Przez długą część wieczoru obalałem ich wątpliwości aż mi się udało. Teraz trzeba było napisać do zwierzchnika, że ma nasze poparcie na tym terenie. Po czym trzeba było czekać aż popłynie strumień zaopatrzenia.

Na dworcu ani w okolicy żadnego kuca nie znaleźliśmy. Jednak na Skargi leżało cztery ciała. Czyli prawie jeden odział patrolowy. Dwóch zdołało uciec i zredagować całe wydarzenie. Podszedłem do nich. Zerwałem śmiertelnik z każdej szyi i zamknąłem ich powieki.

- Będziemy was pamiętać – szepnąłem. Nie można im tego puścić płazem. Ten który to zrobił zapłaci za to. Niech tylko dorwę go a będzie cierpiał. Nie skrócę jego męki przy umieraniu. Trzeba zwołać nadzwyczajne zebranie informując o propozycji FOL i tragedii która się dziś wydarzyła. Trzeba uczcić ich pamięć i ich pomścić dziesięciokrotnie.

- Zgadzam się dopóki mamy wspólny cel. - Dalszą wypowiedz przerwał dźwięk telefonu z mojej lewej kieszeni. Ten który zwiastował tylko kłopoty bo był to numer strikte alarmowy. Przeprosiłem i odebrałem.

- Kuc wybija naszych zmierza w stronę dworca. - powiedział glos przechodzący dopiero mutacje. Dzieciak był przestraszony.

- Ile ich jest? - spytałem spokojnie.

- Tylko jeden. - Zląkł się.

- Idź na punkt zborny sam nic nie zrobisz. - I się rozłączyłem.

 

Paweł dzwoń po chłopaków z trójkąta niech biorą dodatkowe wyposarzenie robimy obławę na dworcu. Krótkofalówki też na miejscu.

- Przepraszam pana ale obowiązki wzywają. Odezwę się jeszcze by potwierdzić odpowiedź. – Wypisałem jeszcze na szybko mój numer na jednym z biletów tramwajowych pokrytych klejem by je mazać i wiele razy używać.

Wybiegliśmy gnając przez Park Lalek by zaprowadzić porządek. Nie podobało mi się to.

- Pozostawisz nam niezależność? Nie boisz się, że obrócimy się przeciwko tobie? Oferujesz dużo nie żądając nic w zamian. Nam, co nawet bojówką się nie nazywamy a organizacja u nas leży, bo nie mamy centrali. Wszystko przepływa przeze mnie albo jednego z dwóch zastępców. Chcesz nam pomóc. Wszystko piękne. Tak jak wizja wolnej Polski. Załatw rzeczy, wyszkól nas, a zorganizujemy się na nowo. Staniemy się waszą bojówką na tym terenie. Daj kasę a tego nikt nie ruszy. Wiec jednak, że nie osiągniemy sprawności wojska. Nigdy. Jesteśmy za dumni ze swojej wolności. Wstępnie się zgadzam, jako ja, ale muszę to jeszcze omówić z podwładnymi, ale raczej się zgodzą widząc, co oferujecie. A i jeszcze jedna ważna sprawa. Był by pan w stanie zrobić coś by prawo nas wsparło w naszej sprawie? - Wziąłem swój kufel i upiłem z niego trochę. - Wasze zdrowie.

 

(Pandocholik nie mów że idziesz Piotra Skargi w kierunku dworca, jeśli tak musisz się przebić przez patrole - watachy uciekaj bo zawiśniesz zgodnie z zasadami wojny gatunkowej.)

- To była szybka robota ale dość nie przemyślana – przyznałem patrząc na Dawida – radzimy sobie jak możemy ale cywil nie dostanie od tak najlepszego wojskowego uzbrojenia. To co mamy pochodzi ze sklepów i nie jest tego super dużo. Jakością też nie zachwyca ale wystarczyło nie ma ich wokół nas. Teraz trzeba pilnować by nie powrócili. Masz Wać pan racje nie mamy szans z ich maszynami ani najnowszą technologią ale możemy trzymać szarą masę w ryzach i zwalczać ich próby przejęcia nad nią kontroli. Może tego nie widać ale to my w okolicy trzymamy rygor. Kolejka Pilsa dla wszystkich. – krzyknąłem do zaprzyjaźnionej barmanki. – Czego chcecie od nas? Albo inaczej czego oczekujecie i co możecie dać w zamian?

Wkroczyliśmy jak bohaterowie w pełnej chwale. Od razu dojrzałem powód zachowania Dawida. Rudy jednorożec o mądrych doświadczonych oczach i pewnym spojrzeniu. Co rude to fałszywe. Powiadają. W duchu czułem, że był sporo starszy ode mnie. Podeszłem pewnym krokiem do niego z wyciągniętą ręką na oznakę gestu pojednania.

- Damian Lis. Tutejszy dowódca. – przedstawiłem się czekając na reakcje strony przeciwnej.

- Idziemy. – Poniosłem się. – Mówi jak patriota i tak rozumuje. To typ dowódcy. – rzekłem do siebie na głos. Inni tylko przytaknęli. – Paweł dzwoń do niego. Koniec jego gry. Trzeba z nimi normalnie pogadać. – Ruszyliśmy płacąc rachunek w stronę przedstawienia, które odbyło się kawałek dalej.

 

Tymczasem w pizzerii rozległ się rokowy kawałek ustawiony, jako dzwonek telefonu.

- Stójcie. Przerwać akcje. Idą tu – krzyknął. Reszta słysząc to zatrzymała się w miejscu i zaczęli chować pałki. – Przekonał go pan – powiedział Dawid zwracając się do kuca. Reszta ustawiła się przy wejściu jak na musztrze.

Ciekawe. Pomyślałem słysząc całą konwersacje dzięki uszkodzonemu telefonowi, co miał niesprawny głośnik i był w trybie głośno mówiącym. Są dwa wyjścia; kłamie albo faktycznie jest z FOL. Co robić? Siedziałem przy stole zastawionym zimnym piwem z całą grupa, z którą robiliśmy rozwałkę w biurach. Gotowi by wkroczyć w razie czego do akcji. 

- Poczekamy na rozwój sytuacji  - mruknąłem pod nosem.

- Nic z tego zapchlony kucu. Mamy przewagę. – Słychać było trzaski. Musiał wyciągnąć broń. – Za namawianie Człowieka na przejście na gorszą stronę przez osobnika odmiennego gatunku lub osobnika zdeprawowanego wizją idealnej Equestrii. Śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonuje się natychmiast – powiedział 5 zasadę Gatunkowej Wojny.

Tia. – Dawid chwycił legitymacje oglądając ją z niedowierzaniem. – I ty myślisz że ci uwierzę? Dość mam waszych kłamstw. Was trzeba wyplenić. Podajesz się za członka FOL? ***** jak? Ta organizacja zwalcza takich jak ty. – Wskazał na niego wyciągniętą ręką z wyprostowanym palcem wskazującym. – Wy zasługujecie tylko na śmierć. Nie wierzę Ci. Co najwyżej to pułapka POZ. - prychnął spluwając na końcu w jego stronę. - Podróba bierzcie go - rozkazał.

(****** jak Pandocholik to zrobiłeś jak to jest poniżej poziomu ulicy? Nie ma okien dziś tam byłem ładne ceglane ściany. To było napisane w rozmowie po otrzymaniu maila.)

- Nawet jeśli to co?! – odezwał się Dawid zatrzymując ręką resztę grupy - Łamiesz zasady przebywając tu i poniesiesz za to konsekwencje. Zawiśniesz na rynku na lampie. Masz coś na swoją obronę? – Popatrzył się z pod byka ktoś z tyłu podał mu sznur. Wyrok już był wydany. Musieli go tylko wykonać.

Maszerowało stado rozpoznawcze mające wybadać całą sytuacje. Szli całą zgrają ubrani w skórzane lub dżinsowe kurtki gdzie glanami wybijali równy rytm idąc drukowaną ul. Ruską. Byli to młodzicy mający udowodnić swój zapał z Dawidem na czele, jako dowódcą tej zgrai, co skopał całą sprawę. Każdy przy boku miał standardowe narzędzie zadymy, czyli pałkę teleskopową.

Weszli do Pizzerii pod Strusiem na miejsce spotkania. Od razu ich gniewne spojrzenia utkwiły na rudym jednorożcu, co siedział tam jak nigdy nic. Było to jawne łamanie 3 zasady z pięciu Gatunkowej Wojny, którą osobiście wytoczyli Equestrii i każdemu, kto ich popierał . Groziło to następującymi sankcją. Powieszenie w publicznym miejscu, gdzie wyrok wykonuje się natychmiast. Więc chcieli działać zgodnie z ich regulaminem. Bo jak nie trzymać się własnych zasad?

Robili to bez słów ich oczy mówiły wszystko.