Szeregowa WW

- Nie mam... - powiedziała i wzruszyła ramionami. - Znaczy... Eee... Nieważne... Teraz lekko się zarumieniła.

- Dobra. - powiedziała i znowu zaczęło zbierać jej się na śmiech, ale powstrzymała się. - A to, że nie czujesz się gorzej to nie znaczy że tak jest. Gravity wstała i podeszła do stoliczka. Podała mu wciąż ciepłą herbatę. - Wypij to. - powiedziała. - Zaraz dam ci coś na spadek temperatury.

- Zabawimy się tak kiedyś. - parsknęła śmiechem ale po chwili dodała już nieco poważniej: - Chyba ci się pogarsza. Włożyła mu termometr to ust, a po chwili wyjęła go. - 39.2 - westchnęła. - Tak jak myślałam...

Gravity spojrzała na niego i zaśmiała się. - Owszem powiedziałeś. - odparła starając się zdusić śmiech, ale nie mogła. - Jak chcesz to się kiedyś tak dla ciebie przebiorę.

Gravity słyszała jak White mówi przez sen. Pomyślała jednak, że to raczej normalne, bo jej też to się zdarzało. Nawet dość często. Ale to było jednak dziwne: "You can't burn me, im already of fire..."? "Ma gorączkę" - pomyślała. - "Ale to i tak wciąż dziwne." Gdy ciasteczka się upiekły wyjęła je z pieca i przełożyła je na talerz. Zrobiła gorącą herbatę i zaniosła to wszystko na górę. Położyła to na stoliczku obok łóżka, a z torby wyjęła jakąś saszetkę z tabletkami i buteleczkę z syropem. Dotknęła po raz kolejny czoła Whita. Miała wrażenie, że jest gorzej. Poszła natychmiast po jakiś ręcznik który namoczyła zimną wodą. Wróciła do pokoju i położyła ręcznik na czole Whita, żeby było mu chłodniej. Usiadła z powrotem na łóżku i czekała aż się obudzi.

Cymbałki

- Śpij spokojnie. - powiedziała i pogłaskała go lekko po głowie. Klacz patrzyła się na niego dość długo aż zasnął. "Żeby mu przyśniło coś dobrego." - pomyślała. Po jakimś czasie Gravity widząc, że White śpi spokojnie, po cichu zeszła z łóżka i podreptała na dół do kuchni. Postanowiła przyrządzić coś dobrego. Pogrzebała chwilę w szafkach i lodówce i zabrała się za pieczenie ciasteczek.

- No to śpij. - powiedziała i przytuliła Whita. - Musisz być zmęczony. Prześpij się spokojnie.

- Szkoda. Ale muszę dbać o twoje zdrowie. - powiedziała i uśmiechnęła się do niego ciepło. - Gdybyś przypadkiem znowu wpadł do wody byłoby tylko gorzej... Przyjrzała mu się uważnie. - Nie jest ci zimno? - zapytała. - Trochę się trzęsiesz.

- Dziękuję. - powiedziała i zarumieniła się lekko. - A ty jesteś najukochańszym ogierem na calutkim świecie. Gravity dała mu buziaka w policzek.

Gravity uśmiechnęła się i gdy oderwali się od siebie wyjęła pudełeczko. - Zbierałam te zdjęcia bardzo długo. - powiedziała zakładając na szyję medalik.

- Taa... - powiedziała i uśmiechnęła się. - Bałam się ci o tym powiedzieć... Bałam się, że to wszystko zniszczy... Naszą przyjaźń... Wolałam to trzymać w tajemnicy. Westchnęła.

Gravity także zmierzyła sobie temperaturę. - Jestem tylko lekko osłabiona. - mruknęła po sprawdzeniu. - Masz może ochotę na herbatę?

- Tak... - powiedziała i uśmiechnęła się. Weszła na łóżko i położyła się obok. Bardzo się martwiła. Przykryła Whita, a sama po prostu leżała odkryta.

Gravity wzięła termometr i spojrzała na niego. - Nawet się nie dziwię... - mruknęła i przyłożyła mu kopytko do czoła. - Masz gorączkę. Nie jest aż tak źle bo 38.3 Ale nie ma mowy żebyś wychodził z łóżka.

Klacz szukała czegoś przez dobrą chwilę po czym stwierdziła, że nie ma to sensu. Poszła na górę, weszła do pokoju w którym siedział White. - Połóż się. - powiedziała i zaczęła szukać czegoś w torbie. Po chwili wyjęła jakiś przedmiot. Był to termometr. Strzepnęła go po czym wcisnęła mu go do buzi.

- No jasne. - powiedziała uśmiechnęła się bardziej. - Ale najpierw sprawdzimy czy nie masz gorączki. Gravity zjadła i zaniosła talerz do umywalki. - Jak skończysz idź na górę. Zaraz tam przyjdę. - powiedziała i zaczęła czegoś szukać.

- Oczywiście że zostanę. - odparła i zaczęła jeść. - Jeszcze by ci się znowu coś stało. Westchnęła ciężko.

- Ta... - westchnęła i usiadła na przeciwko. - Ale dzisiaj zostaniesz w łóżku. Musisz być wykończony, a poza tym mogłeś się przeziębić. Uśmiechnęła się do niego opiekuńczo. - I żadnych wymówek. - mruknęła i zaśmiała się.

- Ech... - westchnęła ciężko. - Dobrze, później ci coś powiem. Nagle zawiał zimny wiatr. - Spróbujmy się jakoś dostać na górę. Byle szybko. - powiedziała. - Dasz radę wstać i polecieć?

- Poza tamtym... Ech... w porządku. - powiedziała, ale wciąż mu się przyglądała. - A co zapamiętałeś jako ostatnie? Próbowała się upewnić czy coś stamtąd pamięta.

Gravity uśmiechnęła się i otarła łzy. - Wszystko w porządku? Nic cię nie boli? - zapytała i zaczęła się mu uważnie przyglądać. "Może lepiej mu nie mówić o tym co tam się działo..." - pomyślała.

- Kocham cię White... Nie zostawię cię... Nigdy... - szepnęła i pocałowała go.

- Nie mogłabym cię tak zostawić. - powiedziała i nie chciała go puścić. - Wolałabym zginąć tam dla ciebie. Nie mogę pozwolić żebyś umarł... Nagle usłyszała ten znajomy głos w głowie. "Może i to nie koniec. - pomyślała. - Ale ja się tak łatwo nie poddam."

Gravity podniosła tępy wzrok. Po chwili jednak się uśmiechnęła. - Żyjesz! - krzyknęła i przytuliła go mocno. - Żyjesz! Tak się o ciebie bałam... Wciąż płakała, lecz teraz były to łzy szczęścia.