Szeregowa WW
-
Zawartość
6029 -
Rejestracja
-
Ostatnio
-
Wygrane dni
3
Wszystko napisane przez Szeregowa WW
-
-Wspominam tamtych (tu przeklnęła tak, że wszyscy się wzdrygnęli). Przez których przeżyłam różne okropieństwa.-odparła siadając na gałęzi. Zdziwiła się lekko kiedy Dastan ją przytulił ale nic nie mogła i nie chciała zrobić. Otarła łzy ramieniem.
-
-Bywa... Ale są też gorsze rzeczy... O których na ogół nie mówię. Są po prostu straszne... Dlatego mam się na baczności.-powiedziała wdrapując się na najgrubszą gałąź, wciąż roniąc łzy.
-
-To trudne. Jako dziecko musiałam stąd wyjechać, bo wybuchła wojna. A mój ojciec... Ratując mnie zginął...-powiedziała pochylając głowę żeby Dastan nie widział jej łez.-Od tamtej chwili jestem, a raczej staram się być twarda. Od tamtego czasu walczę. Dla ojca. Astra ruszyła w kierunku drzewa pod którym była już Alice i Billie.
-
-Ale ja czasem tak mam... Zbyt wiele mnie spotkało.-mruknęła.-Tak... Trzeba czekać na sygnał.
-
-Wierz mi. Mieszkam tu od jakiegoś czasu i ja już wiem co znaczy "wojna".-odparła.
-
-Mnie też miło cię poznać.-odpowiedziała.-Skoro miałam wezwanie do zamku to pewnie coś poważnego. "WOJNA!"-ryknął ktoś za murami. Krzyki dochodziły z sali obrad. -Da. Teraz już widać, że to coś nie dobrego.-powiedziała chwytając łuk.
-
Astra chwyciła rękę chłopaka i wstała. -Jestem Astra.-odparła odwzajemniając uśmiech.-A ty?
-
Astra już miała coś powiedzieć, ale coś jej przeszkodziło. Nagle upadła. "Hahaha... No proszę!:-pomyślała.-Który to już raz z rzędu ktoś się na mnie wywraca?" Odwróciła głowę gdy usłyszała czyjś głos. Był to ładny chłopak o szarych oczach. -Hah. Chyba dobrze.-odpowiedziała przyglądając mu się.-Nic ci się nie stało?
-
-Da. Ty też dostałaś wezwanie? Czy tylko ja je dostałam.-odparła.-Tak w ogóle to jestem Astra.
-
Astra dostała wezwanie na zjawienie się w zamku. Stwierdziła, że to ważne więc zaraz tam popędziła. Zabrało jej to trochę czasu, bo musiała się dostać z lasu do miasta, a droga była daleka. Gdy dotarła przedzierała się przez tłum. Nie do końca wiedziała co się dzieje. -Przepraszam! Czy ktoś mi może powiedzieć o co tutaj właściwie chodzi i po co nas tu wezwano?-krzyknęła w którymś momencie a część tłumu ucichła.
-
Niet... Będzie fletnia :3
-
Imię - Astra Wiek - 19 lat Płeć - kobieta Wygląd - Brązowe włosy, niebieskie oczy. Ładna, szczupła, wysoka (187cm.) Ciekawostki - Potrafi piękne śpiewać i grać na flecie. Wady - Łatwo ją rozproszyć i czasem jest nieufna. Zalety - Przyjacielska, ambitna, miła, świetnie strzela z łuku. Niczego się nie boi. Coś jeszcze - Potrafi porozumiewać się że zwierzętami. Jest nieufna, ponieważ wiele ludzi ją zdradziło lub zostawiło gdy ich potrzebowała.
-
-Dobrze.-odparła. Amy wstała i razem z Alexem przeszli przez dziurę w obrazie.
-
-Transmutację.-odparła.-Za ile się zaczyna? Bo nie wiem ile nas nie było...
-
Amy przeszła przez obraz i pobiegła do dormitorium dziewczyn. Wzięła torbę z zapakowanymi wcześniej książkami i poszła do pokoju wspólnego Gryffindoru gdzie postanowiła poczekać na Alexa.
-
-Pójdę po rzeczy.-odparła Amy idąc w kierunku obrazu Grubej Damy.-Idziesz?
-
A struny głosowe? To się liczy ?
-
-Masz rację. Lepiej im nie wchodzić pod nogi.-odparła.-O ile je w ogóle mają.-powiedziała parskając śmiechem.-Zresztą... I tak za chwilę zaczynają się lekcje.
-
-To fajnie.-odparła chwytając Alexa za rękę.-Jak to dobrze, że cię mam... Na niebie Amy zobaczyła ciemną, zakapturzoną postać, która leciała nad drzewem pod którym się znajdowali. Nagle, tak w pewnej chwili ogarnął ją smutek.
-
-Hmm... Jasne. Bardzo chętnie.-uśmiechnęła się.-A rodzice ci pozwolą?
-
-Chyba nie. Bo rodzice jadą do Szkocji.-westchnęła.-A ja zostaję...
-
-Też lubię. Ogólnie lubię wszystkie pory roku.-powiedziała kładąc się na ziemi do góry brzuchem i opierając nogi o drzewo.-Wyjeżdżasz na święta z Hogwartu?
-
-A co? Chcesz już święta?-zapytała siadając pod drzewem.
-
-Całe szczęście już mi lepiej.-powiedziała.-Tak. Możemy iść. Skierowali się do wyjścia.
-
Amy chwyciła rękę Alexa i wstała. Razem wyszli przez dziurę w obrazie. Zawahała się przez chwilę, żeby wrócić się po kulę, ale stwierdziła, że już jej nie potrzebuje i czuje się już lepiej.
