Szeregowa WW

- W.. W porządku~ - powiedziała i uśmiechnęła się. - A teraz chodźmy już~

- Ta... Ja tam sobie zawsze jakoś poradzę. Tylko że wiesz jeśli coś jej się stanie to ty za to teraz odpowiadasz. - powiedział wskazując na Misakę i poczochrał Add'owi włosy.

- No... No dobra, ale sama też bym przecież dała radę... - powiedziała i podała mu jedną z siatek.

Accelerator zaprowadził dzieci pod szkołę. - Dobra, to tutaj. - powiedział po czym kucnął przed dziećmi. - Uważajcie na siebie, dobra?

- Dobrze~ - powiedziała biorąc puszkę z półki. (( pomijam te zakupy, bo ja )) Gdy Emi znalazła wszystko co potrzebowała poszła wraz z Dave'em do kasy. Dziewczyna zapłaciła za wszystko i wzięła siatki. - Co ty na to żebyśmy poszli jeszcze do takiego sklepu z meblami, farbami, pościelami i innymi takimi? - zapytała z uśmiechem.

Misaka chwyciła Add'a za rękę i poszła za nim. - To będzie udany dzień~ - powiedziała wesoło.

- Udać się, to na pewno ci się uda~ - powiedziała uśmiechając się i pakując poszczególne rzeczy do wózka.

Misaka po chwili znalazła Add'a. W rękach trzymała dwie paczki żelków. - Jestem już~ - powiedziała.

- Oczywiście kochanie~ - powiedziała z uśmiechem i pogłaskała go po głowie. Gdy weszli do jakiegoś sklepu spożywczego Emi wzięła wózek i zaczęła się rozglądać za tym co potrzebne.

Misaka poprowadziła ich do najbliższego sklepu. - Dooobra~ To ja jeszcze kupię sobie jakieś żelki albo co~ - powiedziała i zniknęła między stoiskami.

- Dooo do spożywczaka~ - powiedziała. - Przede wszystkim trzeba kupić jakieś jedzenie żebym mogła robić nam posiłki i w ogóle. Muszę też kupić zapas słodyczy... Och, jak to dobrze że pieniędzy mi nigdy nie brakuje. - zaczęła myśleć na głos ale po chwili otrząsnęła się. - Dobra, nie ma co tracić czasu, idziemy~ - powiedziała idąc w odpowiednim kierunku.

- No~ To dobra, chodźmy~ - powiedziała i wstała podając Dave'owi rękę.

- Ano oke~ - powiedziała. - O ile Accelerator się zgodzi. Chłopak przytaknął na znak że mogą iść do sklepu.

- To jak, idziemy na te zakupy kochanie? - zapytała Emi z uśmiechem.

- Emmm... To i to. W sensie chciałam tu dzisiaj z tobą przyjść ale pójść na zakupy też miałam zamiar więęęc~ - powiedziała wzruszając ramionami.

Emily wyszła z pokoju i spojrzała na Azazela. - Heeej~ - powiedziała do niego wesoło. - Jak coś to Lorence nie na bo siedzi w pracy, więc nie tak prędko wróci.

Emi przytuliła się do Dave'a. - A widzisz, kocham cię najbardziej na świecie~ - powiedziała z uśmiechem.

- No tak... - mruknęła. - No ale nie masz się teraz czym przejmować~ Wszystko super~ - powiedziała z uśmiechem.

Emi zaśmiała się. - Głupek z ciebie... - mruknęła. - Nic by się takiego nie stało~

Emi spojrzał na Dave'a zdziwiona. - Przecież mogłeś mi powiedzieć... - powiedziała.

- Naprawdę? Czemu nic mi nie mówiłeś? - zapytała.

- No oczywiście że chcę~ - powiedziała z uśmiechem i wtuliła się w niego. - Mówiłeś, że kochasz mnie od dawna... Od jak dawna?

Emi oczy zaszły się łzami, tak normalnie ze szczęścia. Uśmiechnęła się i przytuliła się do Dave'a. - Nawet nie wiesz jak się cieszę... - powiedziała z uśmiechem i pocałowała go delikatnie.

Emi chwyciła rękę Dave'a i spuściła wzrok. - Bo... Bo ja ci chciałam powiedzieć że.. Że ja cię kocham... Jesteś jedyną osobą która we mnie nigdy nie zwątpiła i jesteś najlepszą osobą jaką znam. - powiedziała cicho. - Kocham cię... Naprawdę...

- Naprawdę...? - zapytała i popatrzyła na Dave'a.