Mephisto The Undying

- Cóż. Mam nadzieje... chociaż w sumie jestem synem Chronosa ze śmiercią może być różnie... - stwierdził.

- Najpierw musisz postawić mi drinka. Nie zostawię mojego ciała byle komu. - odpowiedział.

- Wiesz co Syd. Nie zaproszę cię na mój pogrzeb. - stwierdził.

- Czepiasz się szczegółów. Mam dużo czasu na zarówno popisywanie się jak i robienie czegoś pożytecznego. - stwierdził.

((Gratuluje wygrałeś zestaw noży kuchennych którymi możesz podciąć sobie tętnice to ci przynajmniej ciśnienie nie będzie rosnąć.))

- Ja potrafię cofnąć bądź przyśpieszyć czas ale tylko obiektom nie żywym. - stwierdził wzruszając ramionami.

Danate po zajęciach wrócił do pokoju, położył plecak na swoim łóżku. Nie miał zadań domowych więc postanowił się przejść. Wyszedł na zewnątrz i zaczął chodzić bez celu.

Thorvald podszedł pod drzewo przy którym wcześniej siedział, usłyszał jeszcze ton Pagana - Jesteś z tego dumny ponieważ? - zapytał.

- Co? Co? Niie śpię... - mruknął rozglądając się, dokończył śniadanie, poszedł do pokoju po rzeczy i zabrawszy je ruszył na zajęcia.

Thorvald odszedł od drzewa i znowu zaczął szwendać się po obozie, wciąż nakręcając zegarek.

Danate wstał. - Eh... za wcześnie żeby żyć... - mruknął, poszedł się umyć i przebrać, potem poszedł na śniadanie (jako jedyny ), usiadł przy jednym stolików na stołówce, podparł głowę o rękę i wkrótce zasnął na siedzącą w drugiej ręce wciąż trzymając kromkę chleba.

- Nie chciałbym widzieć trupów. - pomyślał Thorvald opierając się o drzewo.

- Hefajstos robi coś dla każdego z bogów. - stwierdził. ((Ale ma najlepszą dziune na dzielni ))

- Vergil to syn Aresa. Widać po jego sposobie walki. - stwierdził.

- Thorval syn Chronosa. - powiedział i zaczął nakręcać zegarek.

((Artemida zrodziła dziecię w podobny sposób jak Maria. Ale była cesarka ))

((Za późno, nie rozdzielił nikogo )) - Czyli wygrałem. - uśmiechnął się pod nosem.

Thorvald zatrzymał się na drzewie, szybko odwrócił się. - Gdybym chciał go zabić już bym to zrobił. - stwierdził rozciągając się. - No dawaj. Chyba że to już wszystko co masz? - zapytał chytrze się uśmiechając.

Thorvald odsunął się na tyle że nie oberwał. Wciąż ciężko mu się oddychało. Miał wrażenie że Vergil przesadził, ale chłopak nie da się pokonać byle komu, złapał rękę przeciwnika i zaczął okładać go drugą po twarzy.

Thorvald kiedy oponent zaczął go dusić próbował się wyrwać. Nie przyniosło to jednak efektu więc uderzył go łokciem w twarz. Centralnie w nos, dało się słyszeć charakterystyczne chrupnięcie. Najpewniej złamał oponentowi nos. Przez sekundę odrzuciło to wroga więc chłopak uwolnił się. Zaczął z trudem łapać powietrze.

- Oż ty. - Thorvald kopnął oponenta z impetem w twarz. Chwile później uderzył go w brzuch pięścią co ostatecznie wywróciło go na ziemię. Sam Thorvald złapał się za brzuch.

- Dawaj. - powiedział uśmiechając się chytrze. - Bez żelastwa i zabawy czasem. - powiedział.

- No, ty bez machania żelastwem również. - stwierdził.

Thorval przytaknął. - Po prostu się przyznaj że nie masz szans. - powiedział do Verigla uśmiechając się wrednie.

((No serio? Przerywa nie dając mi odpowiedzieć? Musisz usunąć bo napisałem pierwszy )) Thorvald znowu spowolnił czas i zablokował się. - No cóż. Za łatwo. - powiedział gdy czas wrócił do normy. Odskoczył. - A nie mówiłem że broń jest dla słabych? - zapytał uśmiechając się triumfalnie.