Dead Radio Man

- Wiem ale nie musisz, nie mam wrogów. Wyobrażasz sobie mnie z wrogami? - Zachichotał.

John odłożył kamień i wszedł do łazienki, przemył ranę, posmarował specjalną maścią na rany by szybciej się goiło i i zabandażował.

Po chwili John nie wytrzymał, podszedł do biurka i przez materiał dotknął kamień.

- Z tobą zawsze. - Przytulił ją do siebie mocniej.

John odłożył paczkę na biurku i położył się w łóżku. Miał dość świata.

- Okej. - Powiedział i skoczył, po jakimś czasie był w swoim mieszkaniu. Umył się i przebrał. Odpakował paczkę.

- Ja też nie chcę cię stracić. - Położył się na dachu, przytulił do siebie dziewczynę tak że leżała na nim.

- No dobrze jeśli musisz. - Powiedział i przyjął paczkę. - To wszystko? - Zapytał.

- Nie musisz mi nic dawać. - Powiedział do niej i ruszył dalej ulicą. (( oglądałaś taki film Leon Zawodowiec?))

- Przecież to nic, śmieć i tyle. - Odparł jej.

- Ale za co, ja nic nigdy nie zrobiłem dla ciebie. - Zapytał zdziwiony.

- No dobra o co ci chodzi, rozumiesz chyba że nie mam czasu? - Zapytał się wymownie patrząc na swoją broń.

- Miło się gawędziło. - Ruszył dalej, zaczął nucić piosenkę którą słyszał dzisiaj w radiu gdy jadł śniadanie.

John przyjrzał się jej. - Jak tam nowe życie? - Zapytał chowając maskę, w rękach nadal miał miecz a rękę którą trzymał miecz miał całą we krwi.

John nic nie czuł, nauczył się tego. Zabijanie ludzi wyzbyło go wielu odruchów. Cóż może to nawet lepiej - pomyślał i skoczył w górę i zatrzymał się na oknie swojego mieszkania które było uchylone. Zobaczył komputer czy nie miał jakiegoś zlecenia.

- Nie chodzi o to. Po prostu wolę być sam i pracować sam. Nie trzeba się dzielić zyskami. A oni tam ci pomogą.

- To je powtórzysz, przecież można drugi raz podejść. A poza tym wierze w twoje zdolności.

- Przynajmniej wszystko jest okej. - Powiedział przytulając do siebie Madokę Hide.

- Nie mam czasu mała. - Podał jej kartkę na której był adres. - Idź tam - Był to adres runnerów.

- Możesz się odczepić - Powiedział spokojnie, właśnie zbliżali się do jego mieszkania.

(( On ma ten sztylet teraz)) - Przetrzymam go dla ciebie. - Powiedział i wyszli na dach. Hide usiadł i popatrzył się w niebo.

Gdy John już znalazł się na ziemi spojrzał na zwierzo człowieka. - Co ty robisz? - Zapytał się.

Chłopak podał jej panel. Ruszył dalej i przy przeciwległej krawędzi zeskoczył w dół. Czas śmiech się skończył, musiał wrócić do domu i zobaczyć czy przypadkiem nie dostał na kogoś zleceńa, myśląc o tym kimś miał na myśli eksperymentu. Cóż pieniądze to pieniądze.

John w tym momencie zareagował, podskoczył i odbił się nogami od ściany. W chwilę znalazł się obok "prezesa", twarz miał zasłoniętą. Przez chwilę nawet przypomniało mu się że kiedyś dla niego pracował. Wbił mu w podbródek jeden z sztyletów, owinięte były gumą więc nie było na nich śladów palców. Wytrącił mu panel i skoczył na żurawia. Podniósł dziewczynę na ręce i podskoczył jeszcze wyżej na następny budynek. - Wszystko w porządku? - Zapytał.

- Najlepiej jak byś mi oddała takie wszystkie rzeczy. - Powiedział do Madoki chłopak, widać że był spokojniejszy.