Equestria: Przyjaciel do grobowej deski (by peros81)

[Nightmare]

Znowu wydał ten dźwięk i wyskoczył z kosza. Zachaczył ttylną łapką o krawędź i upadł na ziemię. Jego ogon był długi jak uszy, a łapki małe w stosunku do przednich. Wszystkie nimbatki dorzuciły ziół do ognia.

[KougatKnave3]

Trochę się podniosłem... co on zamierza? Tak czy siak patrze wciąż co on robi... kurcze, co one tak ziół dorzucają...

[Nightmare]

To się nazywa aromaterapia - rzuciła jedna. Stworek powoli usiadł, ale widać, że był bardzo słaby.

[KougatKnave3]

Zaraz... ja nic nie... a pierdole to. Wstaje i podchodzę. - Teraz wiem. Przybyłem tutaj z wioski. Jestem Feather Wing, jestem Mistrzem Zakonu Lotosu... przybyłem pomóc w przywróceniu Lasu do dawnej świetności.

[Nightmare]

Stworzenie zaczęło wciąż wydawać te same dźwięki. WWstało na tylnie łapy, zrobiło parę kroków i upadło ponownie. Wszystkie oczy były zwrócone w twoją stronę.

[KougatKnave3]

- Chciałbym prosić was o pomoc. Ja i mój kolega chcemy przywrócić Drzewu to co utracił, a potrzebujemy wskazówki bo nie wiemy gdzie zacząć. Myślałem, że wy nam pomożecie.

[Nightmare]

 - My nie. Ale Ona tak - powiedziała Kapłanka i pokazała stworzonko. Wciąż zdawało się próbować ci coś powiedzieć.

[KougatKnave3]

- Ona wie jak przywrócić życie do drzewa... i jakby chciało by mi coś powiedzieć - powiedziałem spoglądając na to stworzenie... dziwne...

[Nightmare]

 - Cóż, w końcu jest jednym z duchów lasu... - powiedziała jedna z nimbatek. 

[KougatKnave3]

- Myślałem, że wszystkie wyginęły niedawno... więc, jak on mi pomoże przywrócić życie do Lasu? - spytałem się podchodząc.

[Nightmare]

 - To ona. Przeżyła jako jedyna. Także jako jedyna wie, gdzie jest światło drzewa.

[KougatKnave3]

- Dobrze... im trzeba więc przywrócić życie do drzewa, a potem poszukać przyjaciółki... właśnie. Mam u boku Nimbatkę... przedwczoraj po prostu zniknęła, widzieliście ją czasem?

[Nightmare]

Popatrzyli się po sobie.

 - Jak jej było na imię? - zapytali. Stworzonko patrzy się na ciebie.

[KougatKnave3]

- Xylyn de Coxylarud. Uratowałem ją półroku temu i od tamtej pory jestem jej podopiecznym. Nagle zniknęła przedwczoraj i się ja i Spike martwimy o nią.

[Nightmare]

Popatrzyli się po sobie. Stworzonko powoli wstało znowu i wykonało kilka kolejnych, chwiejnych kroków w twoją stronę.

[KougatKnave3]

Podchodzę i biorę ją na kopyta jeśli pozwoli. - Więc... widzieliście ją? - spytałem się z nieukrywaną nadzieją... proszę, proszę, proszę...

[Nightmare]

Pokiwali niepewnie. Sierść stworka jest mięciutka i ciepła. Usadowiła się na twoim grzbiecie.

[KougatKnave3]

- Więc gdzie ona jest. Obiecałem ją bronić, i nie zawiodę. Więc proszę... powiedzcie gdzie ją widzieliście.

[Nightmare]

- Była tutaj... Potem poleciała gdzieś... - mówili.

[KougatKnave3]

- W którą stronę? Jak skończę przywracać życie do lasu, to niezwłocznie idę jej szukać. Po co tu była?

[Nightmare]

W jednym momencie każdy pokazał w inną stronę. To masz problem.

[KougatKnave3]

Westchnąłem. - Niewiele to pomogło... tak czy siak, chyba znacie Xylyn. Powiedzcie, to u was normalne, czy tylko ona tak kurczowo trzymała się Kodeksu Opiekuna, czy coś podobnego.

[Nightmare]

 - Ona nie powinna się go trzymać - ktoś rzucił, reszta przytaknęła. Białe stworzenie poruszyło się niespokojnie, jakby cię poganiało.

[KougatKnave3]

- Zaraz ruszymy - powiedziałem do niego.

- Ale jak to...? Opuściła dom w poszukiwaniu Opiekuna bo nie mogła znaleźć w tutejszych terenach.

[Nightmare]

Pokręcili.

 - Miała zostać następczynią Kapłanki, ale nie chciała...