W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Maluch przytruchtał do Grima. Zostało mu jeszcze pieniędzy na dwa bilety i jeszcze mu zostanie. Kasjerka podała mu bilety i niemal natychmiast rozległ się krzyk konduktora:

- Proszę wsiadać!

[Po prostu Tomek]

Grim wszedł razem z małym Podmieńcem do pociągu. Wyszukali pusty przedział. Grim położył juki na miejscu obok, a źrebakowi kazał siąść naprzeciwko. Oddał mu butelkę z tajemniczym płynem.

- Nie jadłeś od rana. Tak w ogóle to jesteś on czy ona? Jak kiwniesz na tak to znaczy on. Jesteśmy teraz jak widzisz w pociągu, co znaczy że jak chcesz coś powiedzieć, to możesz napisać na zaparowanej szybie.

[Nightmare]

Maluch kiwnął łebkiem na pytanie "on czy ona" i napił się z buteleczki. Może to było złudzenie optyczne, ale Grimowi wydawało się, że dziurki w nogach Podmieńca odrobinę się powiększyły.

[Po prostu Tomek]

- Co to za kwachy pijesz, młody? - zainteresował się Grim. - Jak ci na imię?

[Nightmare]

Maluch syknął kilka razy. Zachichotał, co przypominało trochę wiertarkę.

[Po prostu Tomek]

- Znaczy pisać też nie potrafisz. Ile masz lat? Zastukaj w podłogę odpowiednią ilość razy, jeśli łaska. Nie wiem kiedy dojedziemy, ale może być już ciemno. Trzymaj się blisko mnie. - Grim, jeżeli chciał, potrafił mieć łagodny, przekonujący głos. Niestety, bardzo rzadko chciał. Myśli zajęły mu wydarzenia ostatnich dni. Przyszłość rysowała się w czarnych barwach.

[Nightmare]

Maluch puknął w podłogę 7 razy. Następnie znowu wziął łyka i Grim ponownie "miał złudzenie optyczne".

[Po prostu Tomek]

Zainteresowany, postanowił przeprowadzić dwa małe eksperymenty. Pierwszy. Wyjął książkę, znalazł kawałek o żywieniu się miłością i pokazał małemu.

Drugi. Zabrał Podmieńcowi butelkę, wypił łyk cieczy i oddał z powrotem.

[Nightmare]

Maluch kiwnął łebkiem, a ty poczułeś się jak w raju. Zrelaksowany, wypoczęty... Jak po sesji w spa. Do tego miałeś dziwne uczucie w okolicy serca i zrobiło ci się wesoło na duszy.

[Po prostu Tomek]

(To może niech już będzie pierwszoosobowo, nie będzie ci wjeżdżać w przyzwyczajenia, co?)

To było niepowtarzalne uczucie. Dawno już nie było mi tak błogo i lekko na duszy. O niebo lepsze niż alkohol.

Po chwili jednak uświadomiłem sobie, co wypiłem. Czyjeś plany, marzenia, chęci i gotowość do poświęceń. Brutalnie wydartą przez obcą siłę tylko po to, żeby to uczucie spożyć. Poczułem się jeszcze bardziej przybity i zgorzkniały. Ta butelka mogłaby nawet zawierać w sobie część Golden Dusta. Na tę myśl zebrało mi się na wymioty.

[Nightmare]

( sorry, ale jeśli chcesz 1, to ok)

Maluch spojrzał na ciebie i narysował na szybie kwiatek. Obok niego coś na rodzaj Podmieńca. Od kwiatka odchodziła strzałka do butelki. Z pąku wyłaniała się mgiełka.

[Po prostu Tomek]

Spojrzałem ponuro na szybę. Może to nie miłość jest w tych butelkach, tylko jakiś wyciąg z kwiatów? Szkoda, że źrebak jest cholernym niemową. Lekko poirytowany spojrzałem przez szybę. Gdzieś tam jest Dust, są żołnierze Celestii. Ojciec. Jeszcze żebym się rozklejać zaczął. Nie ma tak dobrze. Moje spojrzenie stało się zimne jak lody Północy.

[Nightmare]

Maluch jeszcze dorysował serduszko i pokazał je, a następnie mgiełkę z kwiatu.

[Po prostu Tomek]

Więc jednak. Pochyliłem głowę i trwałem w głębokim zamyśleniu.

[Nightmare]

Mały zaczął coś rysować na szybie. Przypominało to koślawy napis "Kwiat Miłości".

[Po prostu Tomek]

- Wiesz, jakoś zauważyłem ten fakt. I mi się to bardzo nie podoba. Siedź więc i nie rzucaj się w oczy. - powiedziałem ozięble do Podmieńca. Miałem już dość, umysł podsuwał mi coraz brutalniejsze wersje losu Dusta.

[Nightmare]

Maluch zrobił facehoofa i zaczął koślawić pisać. "W kwiatach miłości rośnie miłość nie od kucyków."

[Po prostu Tomek]

Jakoś mnie to nie pocieszyło. Logika podpowiadała, że miłość nie rośnie na drzewach. Tym bardziej w kwiatach. Ale byłem już zbyt zmęczony, żeby sprzeczać się z Podmieńcem. Bo w końcu któż może znać się lepiej niż on sam?

Bez słowa podszedłem do okna i starłem wszystkie napisy.

- Znajdź sobie coś do roboty i nie "dyskutujmy" już o tym.

[Nightmare]

Maluch najzwyczajniej zwinął się w kłębek i zasnął. Tymczasem zapadła noc.

[Po prostu Tomek]

Upewniwszy się, że Podmieniec na pewno śpi, ułożyłem się tak by w razie czego szybko wstać i zasnąłem.

[Nightmare]

Kiedy się obudziłeś, na zewnątrz szalał śnieg. Nagle śnieżyca się urwała, dając miejsce błękitnemu niebu z nielicznymi chmurkami. Niedaleko było widać kryształowe domki.

[Po prostu Tomek]

"Magia w akcji. Jakby przyroda sama nie mogła sobie poradzić." pomyślałem, po czym szturchnąłem Podmieńca.

- Wstawaj, bo cię tu zostawię.

Potem założyłem juki i skierowałem się powoli do wyjścia.

[Nightmare]

Maluch wstał, łyknął z butelki i poszedł za tobą. Kryształowe Imperium robiło wrażenie swoimi budowlami. Gdzie nie spojrzeć widać domy z kryształy i kryształowe kucyki.

[Po prostu Tomek]

"Ciekawe, czy jak taki kuc się potknie, to się rozbije." pomyślałem z głupia frant. Miasto robiło jeszcze większe wrażenie niż Canterlot. Zwłaszcza, że podobno groził mu powrót tyrana. Na szczęście udało się zapobiec temu strasznemu losowi.

- Byłeś tu kiedyś? Jak nie, to możemy chwilę zostać. I tak musimy poczekać na żołnierzy i zdobyć trochę pieniędzy - przerwałem na chwilę - oraz dowiedzieć się kilku bardzo ważnych rzeczy. Więc do biblioteki.

Rozejrzałem się w poszukiwaniu wzmiankowanego miejsca.

[Nightmare]

Biblioteka była jednym z większych budynków. Po obu stronach drzwi stały rzeźby.