Tablica liderów

Aktualizacja! Do listy zasłużonych lotników dołączyli: - @Kruczek za zajęcie pierwszego miejsca w konkursie fotograficznym w temacie Listopadowo-Fotograficzny Konkurs Strasznego Podniebnego Klubu RD, jak i za najbardziej aktywne udzielanie się w dziale RD podczas Halloweenowego Eventu w Strasznym Podniebnym Klubie Rainbow Dash, <tutajodznakaktórejnieskończyłemrobićalesiępostaramskończyć> - @Bester za zajęcie drugiego miejsca w konkursie fotograficznym w temacie Listopadowo-Fotograficzny Konkurs Strasznego Podniebnego Klubu RD, - @ChiselBrush za zajęcie trzeciego miejsca w konkursie fotograficznym w temacie Listopadowo-Fotograficzny Konkurs Strasznego Podniebnego Klubu RD, - @Starray za najbardziej aktywne udzielanie się w dziale RD podczas Halloweenowego Eventu w Strasznym Podniebnym Klubie Rainbow Dash, - @Nightmare Princess za najbardziej aktywne udzielanie się w dziale RD podczas Halloweenowego Eventu w Strasznym Podniebnym Klubie Rainbow Dash.

A wy zrobiliście już swoje? Mój nazywa się Albert i obiecał mi, że mnie nie opuści aż się rozpuści~^^

Witajcie, moi drodzy! Koszmarna noc nadchodzi, a w tym mały Halloweenowy Event w dziale naszego tęczowego pędziwiatra! Jeżeli jesteście zainteresowani tym wydarzeniem to w takim razie zajrzyjcie głębiej w ten temat. Przewidziany start? Swój start będzie miał dnia dzisiejszego (31.10.2017) o godzinie 20:00 i potrwa tak do dnia (30.11.2017) do godziny 20. Szczegóły: Tak więc... Przez cały ten miesiąc będą wychodziły co jakiś czas nowe tematy z zabawami i dyskusjami (plus jakaś niespodzianka) oznaczone tym tagiem [HE]. W nich będzie można zdobyć normalne punkty, jak i (podczas eventu) zdobywać tzw. "Dyńki", za które można dostać różne nagrody. Dodatkowo po zebraniu pewnej ilości dyniek automatycznie odblokowują się rangi. Lista nagród: 50 dyniek - Dopisanie do tematu "Zasłużeni lotnicy Rainbow Dash" jako aktywny członek lotników RD. 100 dyniek - Specjalna odznaka lotnika RD (jeżeli w niedalekiej przyszłości zostaną znowu wprowadzone achievmenty). 150 dyniek - nagroda w postaci arta w klimacie Halloween, kontakt poprzez PW. Lista rang: Za osiągnięcie 5 dyniek jest przyznawana ranga [Mała dynia] Za osiągnięcie 15 dyniek jest przyznawana ranga [Pospolita dynia] Za osiągnięcie 30 dyniek jest przyznawana ranga [Duża dynia] Za osiągnięcie 50 dyniek jest przyznawana ranga [Mega dynia] Za osiągnięcie 100 dyniek jest przyznawana ranga [Ultra dynia] Za osiągnięcie 150 dyniek jest przyznawana ranga [Super dynia] Koszmarów nadszedł czas!

The Bureau: XCOM Declassified za darmo

Tak, zrobiłam to ciasto dla ciebie... może być trochę za słodkie. Do miski wpadła... cukiernica. Jakby co, herbata z cytryną stoi na stole

Element Nadziei, Somnambula, mój osobisty ulubieniec z przedstawionej w finale szóstki. I nie chodzi tu już tylko o jej uroczy wyraz pyszczka i potencjał historii, ta klaczka reprezentuje ważny element, który jest nie raz ważną częścią życia niektórych ludzi. No ale czym jest ta nadzieja? No właśnie, tutaj wasze pole do popisu. Czym jest dla was nadzieja i jaką rolę odgrywa w waszym życiu? Czy jest jak to się mówi "matką głupich" czy niesie za sobą inne, mocniejsze znaczenie? Dla mnie na przykład, jest bardzo ważną częścią życia. Powiedziałbym nawet filarem, który trzyma mnie przy zdrowych zmysłach. Bo jakim paskudnym życiem byłoby życie bez nadziei? U mnie nadzieja stanowi nawet zastępstwo dla wiary. Nie wierzę w Boga, wierzę w świat, możliwości i lepsze jutro. A przynajmniej... czasami~ To temat do ogólnej dyskusji na temat nadziei i jej roli w naszym życiu, jak i w literaturze, świecie, historii i wszystkim innym co wam przyjdzie do głowy. Nadzieja często jest ściśle kojarzona z wiarą w Boga i życie po życiu, ale jak wiem na własnym przykładzie, niekoniecznie musi tak być. Towarzyszy nam wszędzie, w książkach, w filmach, w snach. Jakie jest wasze spojrzenie na ten temat? Gdzie zacierają się granice pomiędzy nadzieją a głupotą? Nadzieja jest bardzo niebezpieczna. Może doprowadzić człowieka do obłędu. Nadzieja to wspaniała rzecz… może najlepsza na świecie. A dobre rzeczy nigdy nie umierają. ~Skazani na Shawshank (Stephen King) (...) póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei! ~Hrabia Monte Christo (Alexander Dumas) (...) nadzieja to najgorsze skur*ysyństwo jakie wyszło z puszki Pandory. ~Pod kopułą (Stephen King) Marzenie o czymś nieprawdopodobnym ma własną nazwę. Nazywamy je nadzieją. ~Dziewczyna z Pomarańczami (Jostein Gaarder)

Kolejny rozdział: Księżniczka

AUTORSKIE

myślę tylko o jednym...

Ale ma zawieszenie... a te zderzaki... mmmm... Jeździł bym...

Autor: Adlynh Źródło: Pool selfie~

Czemu mówię z zamkniętymi oczami?

Jeśli chodzi o mnie. Hmm... To tak wstydzę sie, jak flutterka. Aczkolwiek, jeśli ktoś odkryłby, że uwielbiam kuce to przyznałbym się do tego. Po prostu w tym przypadku chciałbym bronić swojej tożsamości, która jest dla mnie ważna. Zawsze w szkole nam taką śmieszna sytuację: Sprawdzam czasami godzinę na przerwie, bądź przeglądam sobie po prostu internet. Lecz mam tapetę z kucami i to jeszcze taką przeslodka. Zawsze jak odpalam ekran w telefonie, to tak patrzę jak, jakiś ninja czy nikt mnie nie obserwuje. Więc tak... Występuje u mnie syndrom flutterki, że boję się, iż ktoś mi się zapyta co ja tam patrzę. Lecz, wiem w głębi siebie co kocham, uwielbiam i wogole. No i nie wyparlbym się tego przed swoimi kolegami w klasie no, bo nie( bo jestem książę Vegeta i bronię swojego honoru bronego XD). A nawet mama do mnie ostatnio mówi: " A co będzie, jak ty dziewczynę będziesz miał. Zobaczy tą twoja wystawę kucyków i co sobie wtedy pomyśli". A ja mówię:" No , a nic... Jak będzie normalna to zrozumie." Więc no, cóż. Dużo osób mogło by takiego czegoś po prostu nie zrozumieć, ale my musimy starać się mieć to, gdzieś, bo bronimy w końcu naszych ukochanych kuców

Widzę, że mam kompletnie odmienne zdanie na temat shortów od ludzi tu się wypowiadających. Mnie się bardzo podobały, miałem z tego niemałą frajdę i chętnie bym obejrzał tego więcej. Im więcej, tym lepiej. Przypomniało mi to, jak bardzo lubię Equestria Girls i że to tak naprawdę od tego zaczęła się moja przygoda z kucykowym serialem. Bez ludzkich wersji pewnie nie ruszyłbym kucykowych prawdopodobnie. Pewnie jestem jedynym człowiekiem, który tak ma

Ten sezon pęka w szwach od shipów, ale większość z nich jest wciskana na siłę. Fani wmawiają sobie zbyt wiele. Byle spojrzenie i już [tu nazwa shipu]. Czasami odnoszę wrażenie, że autorzy specjalnie dają takie scenki ("a niech się cieszą") A tutaj ciekawy komiks o "shipach"

To trochę nie w ten sposób. Wyżej dałem filmik przy którym zadałem pewne pytanie. Może w jakiś sposób zgodzisz się z tamtym gościem lub nie. Ja nie mam pojęcia co o nim myśleć. Nie zamierzam udowadniać istnienia Boga. Bo nie mógłbym tego zrobić.

Co powiecie na konkurs graficzny polegający na zaprojektowaniu nowych strojów dla Wonderbolts? Czy ten pomysł na konkurs ma szanse wypalić czy raczej nie? Obecne są w kolorach mojego miasta ale jakoś mi nie leżą...

Słowem wstępu; Spirit of Everfree jest maskotką powracającego pod moją pieczą serwisu. Razem z ekipą, postanowiliśmy podzielić się z Wami informacjami o niej. Jeżeli macie jakieś pytania - nie wahajcie się ich zadać. Imię: Spirit of Everfree Rasa: Pegaz Płeć: Klacz Wiek: Nieznany Kolor oczu: Czerwono-żółte Kolor sierści: Zielony Kolor grzywy: Zielono-niebieski CM: Czerwona róża otoczona ciernistym krzewem Dodatkowe informacje: Jej wiek nie jest znany, żyła długo przed przybyciem Sióstr do Equestrii. Od niepamiętnych czasów zamieszkuje Las Everfree, który jest pod jej pieczą. Las jest jej oczami i uszami, a ona jego boginią, stwórczynią i zniszczeniem, życiem i śmiercią. Pomaga istotom o czystym sercu, spokojnie wędrującym po lesie, który staje się wiecznym labiryntem dla innych (tak, zdajemy sobie sprawę, iż brzmi to "op", lub jak "tani ocek", jednakże tego wymaga fabuła tworzonej przez nas gry. SOON™). CM, czerwona róża otoczona ciernistym krzewem, ma podwójne znaczenie; Pierwsze odnosi się do jej historii - musiała dużo wycierpieć, aby uzyskać to, co ma obecnie. Drugie natomiast, odnosi się do Ekipy oraz Projektu Everfree - musieliśmy pokonać sporo problemów, by utrzymać wszystko w ryzach, a do zakończenia prac jeszcze długa i niekoniecznie łatwa droga. Historia opowiadana przez Zecorę: Hej kucyku, usiądź, posłuchaj teraz historii. Opowieści pełnej zła, dobra, cierpienia i euforii. Spójrz, widzisz tamtą niewielką polanę? Nadstaw uszu, dowiesz się ile ran tam zostało zadane. Dawno, dawno temu, przed koszmarem księżyca. Zupełnie inaczej wyglądała tu okolica. Był tu las tętniący nieznaną mocą. Straszno biła zła energia każdą nocą. Żył tu duch uwięziony zaklęciem lasu. Nikt nie ma pojęcia ile spędził tam czasu. Mówią niektórzy, był stary, jak ten las cały. Prawda jest, że las już rósł, jak on był mały. Żyła kiedyś nieopodal tej puszczy młoda klacz. Nie wolno było jej tam chodzić, acz... Co zakazane, to bardziej kusi. Wiedziała, że nie może, a czuła, że musi. Las wabi, las ciągnie, las woła. Tej magii klacz oprzeć się nie zdoła. Dnia jednego wyszła z domu. Nie, nie powiedziała nic. Nikomu. Poszła do lasu, między mrok. Kilka minut w nim trwało, jak rok. Spotkała tam postać dziwną, nieznaną. Straszną, lecz pociągająco z lasem związaną. Spojrzeli sobie w oczy, dreszcze ją przeszły. Sparaliżowana, nowe uczucia w nią weszły. To spojrzenie coś w jej umyśle zmieniło. Serce w piersi jakoś mocniej uderzyło. Chciała tak zostać. Na wieczność. Na zawsze w tej chwili. Gdyby byli tam inni, nawet krzykiem by nic nie zmienili. Nie mogła tam zostać. Co robić? Co czynić? Zerwać się w galop? Tam wszyscy będą ją winić. Duch podszedł cicho, jakby zaklął dźwięk. Żaden trzask pod kopytem, żaden szczęk. Po latach samotności poczuł coś. W te mroki w końcu przyszedł ktoś. "Nie boisz się?" Zapytał klaczy Widział, że ona odpowiedzieć nie raczy. "Nie możesz tu zostać, bo powrotu nie będzie Czujesz tą magię? Ona jest wszędzie." Odpowiedziała "Chcę zostać, z Tobą. Nie wrócę Nie mam do kogo, tam same złe kuce" "Twoja wola" rzekł "Chodź więc w głąb lasu" I poszła nie czując mijającego czasu. A droga była długa. Klacz na to nie zważała. Szła za nim, za siebie nie patrzała. Aż doszli do jeziora, serca tej ziemi. Tylko patrzyła w niebo aż się ściemni. Noc szybko nadeszła i jezioro wyprała Całą wodę w pięknym odbiciu zasłała. Duch wszedł w jezioro i zniknął pod falami. A fale ku niej jakby krzyczały "Połącz się z nami" Weszła za nim w otchłań wody. By już nikt z poza lasu nie ujrzał jej urody. Spadała w dół szybko, bezwładnie. Czuła, że jej ciało zaraz w wieczny sen zapadnie. Zamknęła oczy gubiąc blask białych gwiazd Co na niebie każdej nocy tworzyły zjazd. Otworzyła je... już stała na brzegu wody. To uczucie... z lasem doszła do wiecznej zgody. I był on koło klaczy zapatrzony. Nowy wzrok dał nowo obraz odmieniony. Obraz pięknego lasu, złotej klatki. Więzienie to, bo nie zobaczy już klacz matki. Nie zważała na to, była w swym raju. Koniec z życiem na śmierci skraju. Posłuchaj kucyku co dalej się wydarzyło Bo to się tak prosto nie skończyło Nie było im dane szczęściem się cieszyć. Los kazał z końcem się zmierzyć. Przyszły złe kuce z pochodniami i toporami. W poszukiwaniu młodej szły klacze z ogierami. I wycięli drzewa i las spalili. Nie wiedzieli, że dwie dusze zniszczyli. Przeszli wściekli przez drzewa lasu. Ogniem i toporem usunęli je z czasu. Pod pradawną magią zniknęło jezioro. A od tamtych wydarzeń minęło czasu sporo. Księżniczki nawet nie pamiętają kiedy to było. Siostry za młode by wiedzieć w jaki czas się to zdarzyło. Pradawna magia wciąż skrywa wody jeziora. I tylko czystemu sercu odsłonić je skora. Wtedy, mówią, las na nowy wyrośnie Będą rosnąć drzewa, krzewy, prosto i skośnie. A wtedy uwolnione zostaną uwięzione duchy. Lecz tylko przez serce potrafiące okazać trochę skruchy. Art stworzył Magpie, Autorem wiersza jest Celofyz.