Tablica liderów

Witam. Chciałem poinformować, że na internencie krążą plotki jakoby w 2026 miała być nowa generacja mlp, a w 2025 gen 5 ma dobiec końca. Sporo jest na ten temat filmików na angielskim ponytubie ale może nie każdy ogląda to informuje. Generalnie zaczęło się od tego że wyciekły jakieś dokumenty na temat tego że w 2026 planują zrobienie czegoś co nazywają "ponyverse". Oczywiście to nie jests 100% pewne ale w sumie jak się nad tym zastanowić to ma to sens. Ja tam nie mam wygórowanych oczekiwań, mam za to wątpliwości jak to wyjdzie, bo ludzie też coś spekulują o powrocie bohaterek g4, ale może wy macie inne zdanie na ten temat? Taki news napisany na szybko, i jak temat was interesuje to polecam samemu poszukać informacji, bo ja już aż tak bardzo się w fandomie nie orientuje.

Jak widzę odkopuje stary temat, ale uznałem, że podzielę się swoimi odczuciami co do tej niesamowitej serii. Ogólnie to moja pierwsza przygoda z tymi grami. Wcześniej słyszałem o samej grze, ale nie miałem sposobności zagrać, jakoś mnie to wtedy nie interesowało, ogrywałem inne tytuły. Teraz nieco moje nastawienie się zmieniło. Szukałem ogólnie gry z kreatorem postaci. Naprawdę lubię się nim bawić i tworzyć odpowiedniki swoich postaci z sesji czy innych zabaw pisarskich. Nie mówiąc o tym, że lubię podejmować decyzje w grach, które mają spory wpływ na istniejący świat. Na początek spróbowałem z Dragon Age, ale kiedy skończyłem tę serie gier postanowiłem sięgnąć po Mass Effect. Oczywiście mój wybór padł na odświeżoną serie. No, ale po kolei. (Pojawią się miejscami spoilery) Na początek dostałem więc kreator postaci, nie był jakiś bogaty, ale mogłem stworzyć swoją komandor Shepard. Większość postaci, które tworze są kobiece, więc niedziwne, że i tu zdecydowałem się na taką postać jako pierwszą. Znałem ogólny zarys gry i jakoś nie wyobrażałem sobie budowania relacji moją postacią z istotami, które pokazywały się w grze. Myślałem ogólnie, że trzymał się będę raczej ludzi, a nie obcych. Dobra zaczyna się więc gra gdzie na początku są głównie ludzie, ale zaraz pojawia się pierwszy obcy i zadanie dla naszej postaci. Jak więc postrzegałem początek gry? Strzelanina tylko, że z możliwością wyborów fabularnych, to raczej nie dla mnie jednak będzie, ale się nie poddawałem i grałem dalej, bo zwykle muszę iść do samego końca i bardzo cieszę się, że tak zrobiłem w tym wypadku. Fabularnie gra bardzo szybko mnie wciągnęła i co mnie zaskoczyło szybko bardziej polubiłem obcych niż ludzi, którzy wydawali mi się strasznie nudni na ich tle. Zaskoczyło mnie nawet to, że moja postać ostatecznie weszła w relacje romantyczną z jedną z obcych. Zakończenie gry sprawiło, że zaraz sięgnąłem po kolejną część. Początek zaskakujący, bo zaczyna się rozmowa między ludźmi z organizacji Cerberus. Pamiętałem organizacje z pierwszej części i wtedy byłem zdziwiony, że tak niewiele się o nich dowiedziałem, ale miałem o niej raczej negatywne odczucia. Kolejne wow gdy moja pani komandor nagle już na początku gry niemal umiera. Gra więc zaczyna się już nieco inaczej i pierwsze co mnie zawiodło, to fakt, że muszę pracować z organizacją, którą sam darzyłem niechęcią. Nie dziwne, że moja Shepard była niechętna do nowych współpracowników. Strasznie bolało mnie, że zniknęła dawna załoga, a ja muszę polegać na zbirach, którzy zawsze mają swoje wytłumaczenie czemu zawiązali współprace z Cerberusem. Nie mówiąc, że drażnił mnie człowiek Iluzja, blokujący poboczne zadania żeby wykonać najpierw fabularne. Ucieszyłem się dopiero na widok pierwszych obcych (Jaka zmiana od pierwszych założeń) w drużynie, w tym starych znajomych. Nawet jeśli nie wszyscy stawali się towarzyszami miło było ich znowu zobaczyć i powspominać stare czasy. Podobał mi się również fakt, że decyzje z pierwszej części miały wpływ na drugą. Nie były to może zawsze jakieś epickie rzeczy, ale nawet pojawienie się w dialogach konsekwencji moich wyborów było przyjemne. Jak oszczędzenie królowej Raknii czy Wrex, który został nowym przywódcą krogan. Ogólnie w miarę rozwoju było coraz lepiej. Zakończona druga część, więc leci trzecia. Pierwsza myśl jaka mnie wzięła, to początek gry i fakt jak musiał być zmieszany gracz, kiedy widzi uziemioną Shepard, bo nie grał w DLC. Ja nie miałem tego problemu, bo odświeżona wersja ma pełne DLC bez potrzeby zakupu, ale z tego co czytałem tamto co miało tak istotny przebieg dla fabuły było płatne w starszej wersji, więc trochę jak dla mnie słabo. Szybko robi się też grubo, bo żniwiarze nadeszli, a my musimy się ratować. Byłem w szoku widząc inwazje i fakt jak łatwo te maszyny niszczą wszystko na swojej drodze. Czułem niemal przez całą fabułę niepokój i fakt, że powinienem się śpieszyć, bo wszystko zostanie zniszczone. Podobało mi się również rozwiązanie sprawy genofagium krogan czy spotykanie dawnych znajomych, którzy pomagali w walce. Podobnie jak decyzje z poprzednich części, które miały sporo wpływu w starciu ze żniwiarzami. Chyba jedyne co mnie nie przekonało to zakończenie. Moja Shepard przeżyła ostatecznie, ale lepiej by chyba dla mnie wyglądało gdyby chociaż pokazali jak znajduje ją jakaś grupa ratownicza czy coś niż, że łapie oddech po wszystkim, a Liara domyśla się, że przeżyła. Przyszedł czas na andromede. Opinie nie były zachęcające, więc sam nie spodziewałem się efektu wow. Początek gry oczywiście kreator postaci i nowa bohaterka, ale jak zaczynałem samą grę było raczej słabo, trochę się nudziłem, a nawet przysypiałem, ale grałem dalej. Początkowi sojusznicy? Nie wiem może wyjdę na rasistę, ale Liam mnie niemal od początku wkurzał. Znaczy miło, że wykazywał się troską i chciał pomagać wszystkim, ale nie podobał mi się jego wygląd, nie mówiąc o syfie jaki miał w kajucie. Serio to wyglądało jakby urządził tam sobie graciarnie. Na dodatek to wchodzenie na plecy postaci przy każdym wczytywaniu misji, jakby nie słyszał o przestrzeni osobistej. Nie dziwne, że tego gościa prawie wcale do drużyny nie brałem. Cora dawała mi mieszane odczucia. Z jednej strony była ciekawa, ale z drugiej wciąż nie mogłem przywyknąć, że człowiek należał do komandosek asarii. Na szczęście im dalej tym coraz ciekawsze osoby się pojawiały jak Vetra, Drack, Jaal czy moja ulubienica Peebee, która nie była na całe szczęście klonem Liary. Ogólnie nie dziwie się niechęci ludzi do tej części. Przede wszystkim zupełnie nowa historia, zamiast nam znanej i postacie, które polubiliśmy z poprzednich części zniknęły. Sam ucieszyłem się słysząc chociaż głos Liary na nagraniach. Nie mówiąc o zmianie w rozgrywce. Teraz mamy eksploracje terenów, ale często jest to utrudnione dopóki nie doprowadzimy planety do porządku, a napaści ketów czy bandytów na pustkowiach zaczynają w pewnym momencie nużyć i drażnić. Fabularnie jednak im dalej trwała gra tym bardziej mi się podobała. Potrzebowała czasu, ale w końcu mnie pochłonęła. Dialogi między niektórymi postaciami też mi się podobały, a czasem nawet bawiły. Nie wiem może mam niskie oczekiwania, ale ostatecznie dobrze bawiłem się również z tą częścią i cieszę się, że zapoznałem się z tym światem.