Tablica liderów

Od autora: Po pewnej przerwie postanowiłam kontynuować to opowiadanie. Fanfik jest głównie historią [Slice of Life], ale z różnych powodów posiada tag [Mature]. Korekta, dobra rada, wsparcie: @Hoffman Księżniczka Cadance obchodzi swoje dwusetne urodziny. "Twilight Sparkle w nowoczesnej baśni o Księżycu" Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Rozdział 7 Rozdział 8 Rozdział 9 Rozdział 10 Rozdział 11 Rozdział 12 Rozdział 13 Rozdział 14 Rozdział 15 Rozdział 16 Rozdział 17 Epilog Epic: 3/10 Legendary: 3/50

Witajcie w naszej bajce, Luna zagra na... Chwila, nie to uniwersum. Chociaż też grała. Crossover Pana Kleksa i MLP jest tym, czego potrzebuje, ale aż do teraz nie zdawałem sobie o tym sprawy. Mniejsza! Mam trochę pustkę w głowie pisząc ten komentarz. Opowiadanie bardzo mi się podobało, żeby nie było, chociaż wolę „W oczekiwaniu [...]" jeśli chodzi o twórczość Niki, ale to nie jest kwestia, że coś tu jest gorsze/lepsze, a zaledwie osobistych preferencji. Tak jak Oczekiwanie jest tekstem trudnym i tajemniczym, tak Baśń jest umiarkowanie trudna i mocno tajemnicza. O ile Oczekiwanie skłania do przemyśleń, o tyle Baśń raczej skłania do myślenia (jeśli ma to sens. Mam tu na myśli tyle, że przy wOnSK miałem dużo przemyśleń na około fanfika, tak tutaj bardziej myślę o samym tekście). I wiecie, to serio nic złego. Przelecę szybko ogólniki. Stan techniczny jest bardzo dobry, z mojej strony bez większych zastrzeżeń (zostawiłem zaledwie parę sugestii). Stylistycznie natomiast jest bardzo dobrze... I niestety wkraczam w spoilery. A o czym jest opowiadanie tak dokładniej? To trochę skomplikowane. W dużym, telegraficznym wręcz skrócie: piątka naszych postaci, Twilight, Celestia, Luna, Cadance i, o zgrozo, Flurry Heart, są, z bliżej nieznanego nam początkowo powodu, na Księżycu. Niezbyt sprzyjające okoliczności, musicie przyznać. Poniekąd fascynujące (sam z chęcią przynajmniej parę godzin pobył na srebrnym globie), ale zdecydowanie nie w takim przedziale czasowym, który w sumie nie jest nam bliżej znany, ale można szacować, że jest to przynajmniej kilka lat w najbardziej optymistycznym wariancie. Mimo tak, wprost rzecz ujmując, niezwykłych okoliczności, tekst jest niespieszny i mocno oparty na SoLu. Czasem niejasnych, niepokojących, dziwnych, ale jednak elementach obyczajowych. Chociaż bywają w tym wszystkim przebłyski serialowości, relaksu i zwykłej radości, nawet na Księżycu. Te niesprzyjające warunki jednak determinują to, jak zachowują się nasze bohaterki. A musicie wiedzieć, że są głodne, w dużej części maja sobie sporo do zarzucenia nawzajem, a dodatkowo mocno się zaniedbują. I tak mają szczęście, że autorka przynajmniej zadbała o to, że nie potrzebują jedzenia. Ani powietrza. Ani wody. W ogóle, organizm idealny – nic tylko prokreować. Nie, żeby był to zarzut, rozumiem wymogi fabularne. Tak się trochę śmieje. Wszystkie te fakty dodatkowo urozmaica fakt, że zbliżają się urodziny Cadance. Na które, z jakiegoś powodu, ma nie być zaproszona Luna. W opowiadaniu wielokrotnie mieszana jest przeszłość dalsza i bliższa, a także czas teraźniejszy, jednakże nie powinno to stanowić problemu dla średnio wprawionego czytelnika. Postacie są napisane świetnie, zwłaszcza ich niełatwe relacje. Właściwie nikt nie ma do zarzucenia nic tylko Flurry. Moją ulubioną postacią jest chyba Celestia. Poniekąd dlatego, że, jak pisałem we wcześniejszym komentarzu, przedłużyła swoją filozofie „dajmy twi wyzwanie, zobaczymy co odwali xddd” nie tylko jakościowo ale i ilościowo, ale także dlatego, że zwyczajnie… chyba robi najbardziej słusznie, nie wdając się znów w spoilery. Dalej, fanfik bardzo umiejętnie dawkuje tajemnice, wskazówki, odpowiedzi. Pytań raczej przybywa, niż ubywa. Dość powiedzieć, że nadal zostajemy z dużą ich dawką po epilogu. To bardzo silny atut tego fanfika, bo test potrafi kilka razy zwodzić czytelnika, kazać wątpić w to co przeczytał. Tekst jest w tym umiarkowanie trudny, chociaż przewidzenie wszystkiego byłoby ciężkie. Jest za to właśnie tajemniczy w całej okazałości. Aż do ostatnich chwil można nie wiedzieć co właściwie się dzieje, dopóki fanfik nie powie wprost niektórych rzeczy, jeśli nie było się dość uważnym. Prawdę mówiąc, jestem trochę z siebie dumny, bo poniekąd trafiłem z częścią swojej teorii fabularnej. Czytam ten fanfik… 4 raz? I nadal odkrywam pewne szczegóły, które wcześniej mi umykały, a które, gdybym był bardziej uważny, być może pozwoliłby mi odkryć tajemnice wcześniej. Zupełnie inaczej patrzę teraz na niektóre sceny. Ale by nie było, że tylko słodzę. Nie mam temu fanfikowi zbyt wielkich rzeczy do zarzucenia, ale parę spraw chciałbym wyjaśnić. Bardzo dziwnie Twi i Starlight dochodzą ze Spikiem do wniosku o Fortune Wheel. Najpierw Spike mówi, że spotkanie chyba nie wypali, potem że go nie będzie, bo ktoś wpadł pod pociąg (co to ma do rzeczy?), później jakoś dziwnie przechodzą z imienia Roulette do Fortune Wheel. Tu trochę autorka mi wyjaśniła, być może ja słabo w tym miejscu połączyłem fakty, ale zwyczajnie chodziło o to, że ktoś dojeżdża do Twi pociągiem, a że no, tory zablokowane, to niezbyt może dojechać. Co nie zmienia faktu, że nadal ten fragment jest ciut dziwny. Podoba mi się też ten absurd, że zwiedzała lochy za dzieciaka (pytanie, ile lat wtedy miała), ktoś był na tyle zwichrowany by wycieczkę częściowo dla źrebaków tak przeprowadzić, a jej rodzice, wiedzący jak jej uciecha jest ciekawska, jeszcze nie mieli nic przeciwko. O tyle dobrze, że nikt nie był aż na tyle zwichrowany, by jej tłumaczyć co jak działało. No tak, lochy i zestawy urządzeń do tortur to pierwsze rzeczy, jakie przychodzą mi do głowy, gdy myślę o wycieczce dla dzieci. Familijna rozrywka! Wybiorę się tam z moimi bliskimi, zaraz obok frontu jakiejś wojny, wnętrza aktywnego wulkanu i zlotu partii radykalnych. I żeby nie było, to część historii i rzeczywistości, nie ma co udawać, że tego nie było… Wydaje mi się jednak, że ktoś nie do końca to akurat przemyślał w wypadku akurat Twi. Scena pogodzenia Thoraxa z Twi nadal wydaje mi się jakaś dziwna. A żart z wiedźmą +ówką wymaga serio znaku krzyża, bo cały czas to czytam jak plusówkę! Jak widzicie, nic bardziej poważnego. Z luźniejszych rzeczy: Podsumowując… Bardzo podobał mi się ten fanfik. On wciąga, wymaga uwagi, pochłania i kreuję ciekawy, specyficzny klimat. Od tego, jak to jest napisane, przez to, o czym jest ten fanfik, do tego, jak dobrze, tak po prostu i zwyczajnie, się to czyta. To zdecydowanie tekst warty polecenia, jeśli lubicie SoLe, zwłaszcza te bardziej, hm, może nie tyle mroczne, co takie, które podejmują cięższe tematy. To ciężka historia, która może absolutnie zafascynować. Ze mną nie udało się to do końca, ale to akurat kwestia mocno osobistych preferencji. W żadnej mierze nie jest to fik zły. W najgorszym scenariuszu, jest bardzo dobry. W tym najlepszym, genialny. Ale dużo zależy, jakim czytelnikiem się jest. Dla mnie jest idealnie po środku. Wybitny, jak ogólnie twórczość Niki. Gęsty, a przy tym pozwalający wydarzeniom płynąć niespiesznie. Brutalny, a przy tym piękny. Tajemniczy, a przy tym odpowiadający na wiele zadanych przez się pytań. Od siebie dodaje glos na [EPIC]. Odpowiadając zaś na pytania autorki: 1. Czy opowiadanie jest mroczne... częściowo na pewno. A dodatkowo schizofreniczne i mocno wgłębia się w psychologie twi. Myślę, że warto jakoś to zaznaczyć w tagu. 2. Zależy gdzie to będziesz publikować. Różne miejsca mają różne zasady. 3. Jestem zadowolony z tego co jest. Opowiadanie poboczne to będzie miły, ale nie konieczny akcent. Nie ma co rozwiewać reszty tajemnicy, tak myślę. Chyba, że byłby to coś na prawdę pobocznego. 4. Jak dla mnie to nie jest pytanie! A na pewno nie takie, na które nie znałabyś odpowiedzi! Czy to już wszystko? To się jeszcze okażę. Chwilowo… Pozdrawiam! I dziękuje! Ps.