KougatKnave3

Zamykam i przerywam czytanie na którejś tam stronie... nie to że mnie głowa boli, ale muszę sprawdzić jak Faruk sobie radzi... teleportuje się do niego...

No to będzie czytania... czytam.

Znajduje się jakieś zajęcie... czytanie książki... ćwiczenia... cokolwiek co pomoże mi zabić czas...

Delikatnie je podnoszę i daje je do swoich kojców... można się jeszcze potknąć i zginąć marnie od ciosu Lily, a zwłoki zostaną pożarte przez wiadomo kogo...

Trochę gorsza od mojej, ale da się jeść... po zjedzeniu odkładam ją i sprawdzam czy Twi i dzieciaczki jeszcze śpią...

No to zaczynam elegancko jeść sałatkę...

No nic, idę dalej na spacer i po jakiejś godzinie wracam do kwatery...

- Mój lud i ja tak samo... właśnie chciałem ci też przekazać o tym że sprowadziłem tu mój lud, gdyby następnym razem Amerykanie czy FEAR próbowali znów coś wywinąć... Zebry i Arabowie są podobni więc szybko powinniście znaleźć swój język...

- Widać że udało wam się odeprzeć atak FEAR...

- Dzień dobry, Księżniczko...

No... nieźle im poszło... idę do księżniczki sprawdzić co robi... muszę jej przecież powiedzieć o paru sprawach...

No to idę się przejść po mieście i spytam się czy nie pomóc przy odbudowie... solidarność kulturowa, Zebry i Mój lud mają takie same zasady i poniekąd Kulture (nie wiem co do religi) więc wiem że będziemy się dobrze dogadywać...

Dobrze się sprawuje... może mały spacerek mi nie zaszkodzi...

Uśmiecham się... od zawsze "szlachta" naszego ludu pomagała w pracach takich, choć wiem że po tej pracy Faruk zrobi sobie w cholerę długą kąpiel...

Sprawdzam co robi Faruk... ciekawe czy pomaga w tworzeniu stolicy...

- Teraz standardowa procedura, rozdzielamy się by zbadać tą miejscowość i szukamy potencjalnych ochotników... choć coś czuje że z tym ostatnim będzie trochę słabo - powiedziałem do towarzyszki tak by ona mogła mnie usłyszeć... trzeba być ostrożnym. Może i ta miejscowość jest wesoła, ale nigdy nic nie wiadomo. Jak by co, naszą ucieczkę będą zasłaniać wezwane Draugi...

Westchnąłem, nie widzę już sensu w byciu dawnym sobą... sprawdzam która godzina

Westchnąłem i idę na taras...

Podchodzę i karmię oba...

Wstaję delikatnie i szukam jedzenia dla maluchów...

Powoli zapadam jednak w sen...

Przyzwyczaiła się do tak jakby brata... ale i tak jestem smutny... więc czekam na to co się stanie...

Leże tak... wciąż zdołowany... spoglądam jak tam Spike...

Czekam aż zaśnie, potem też zasypiam...

Więc wie co teraz zrobię. Kładę się na jej łóżku i ją obejmuje delikatnie...