Wizio

< Masz szczęście, że to Twilight, a nie ja. Tak to byś już dawno na wojnę zapier***** > Na korytarzu było pusto i nikt cię nie zatrzymywał, więc mogłeś ze spokojem wyjść co też uczyniłeś.

- Emm... przepraszam, że zapytałam.

Średnio mnie to jakoś obchodziło i udałem się na dalsze zwiedzanie miasta.

- No to co chcesz niby zrobić? Leżeć i użalać się nad swoim życie?

- Ty coś wymyśl. Mieliście jakieś ciekawe zabawy w świecie ludzi?

- A tylko ja wiem, że to są kłamstwa - pomyślałem z drobnym uśmieszkiem wychodząc z przedstawienia.

- Tak czy siak jest po jednej dla każdego. To co teraz robimy?

- Jesteś pewna? Zostawię ci w razie czego jakbyś chciała zjeść.

- Jak wrócę to miej nadzieję, że zapytam się jak prowadziłeś lekcje i dam ci trochę wolnego.

< To upiecz > - Cóż ledwo żyłaś. Cała byłaś poharatana i leżałaś w czerwonej chmurce co było dziwne.

- Masz zamiar tylko mi się żalić i patrzeć na wszystko z perspektywy pesymisty? Twoje słowa sobie zaprzeczają.

< Szalejesz > Nie robiło to na mnie zbyt wielkiego wrażenia, lecz zacząłem klaskać i czekałem na dalszy pokaz.

- Ale i tak była smaczna. To jak? Teraz babeczki?

Znałem tego jednorożca. Podróżował po całej Equestrii i nie była zbyt odważna i miła, lecz wiedziałem, że w głębi duszy jest dobra, tylko to ukrywa. >

< Nie wiadomo! Applejack mogła się nie obudzić. A mogli Vertisa powstrzymać. > - Nie mówię, że masz walczyć. Masz spróbować dać sobie z nią spokój. Ty jesteś panem swojego losu.

Po jakimś czasie twoje przyjaciółki skończyły jeść. - Musze ci przyznać, że to było pyszne - powiedziała Applejack kończąc. Twilight się tylko uśmiechnęła wycierając buzie.

- A czy wygląda na to, że jest dobrze?

- Cóż to twoja decyzja, a ja nie mam prawa na nią wpływać. Zrobisz to co uważasz za słuszne, lecz pamiętaj, że to co zrobisz wpłynie na kucyki, którym na tobie zależy.

Kucyki za pozwoleniem zaczęły nakładać sobie porcje i powoli je konsumować.

Po jakiś 5 minutach zeszła Applejack. - O widzę, że się postarałaś z jedzeniem - powiedziała Applejack siadając i oglądając kolację. *** Jeszcze po kilku jeszcze minutach zeszła i z uśmiechem usiadła przy stole - Przepraszam, że tak długo musiałyście czekać.

< Dobra wygrałaś ale babeczki są moje > Po kilku próbach w końcu ci się to udało. - Jak się czujesz?

Nie miałem zamiaru go teraz otwierać. Kiedyś kilka razy byłem w tym mieście i postanowiłem udać się do butiku jeśli jeszcze stał aby zabrać z niego materiały, które mogą służyć za bandaże.

- I co zrobisz? Poddasz się? Popełnisz samobójstwo? A może uciekniesz?

Po chwili drzwi otworzyły się, a ty ujrzałeś Cheerile, która była okryta kocem, w kopytach miała kubek herbaty oraz raz po raz kaszlała i psikała.

< Cóż może u kucyków tak nie jest. Kto wie > Niosąc wszystko udałaś się do pokoju i zaczęłaś rozkładać tak jak ci to najbardziej pasowało.