Wizio

- Mówię serio. To jest prawdziwa rzadkość.

- A więc nie będziesz miała przeciwko, jeżeli będę spała z tobą? - zapytała się Twilight patrząc na ciebie.

- Wspaniale. Zainteresowałeś nawet mnie, a to jest rzadkością - powiedziała idąc obok.

- Może i nie jesteś tak sprawny jak kiedyś, lecz masz uczucia. Gdybyś był bez uczuciową maszyną do zabijania to nie byłoby ci szkoda Applejack lub Somady. Twoje łzy świadczą tylko o twoim smutku i wewnętrznym bólu, który się zrodził po zabiciu osoby którą kochałeś. Teraz pewnie wiesz jak czułe się Applejack gdy dowiadujesz się, że osoba, na której ci zależało ciebie nie kocha.

Tym razem jednak ona czekała na ciebie przed salą. - To jak wujku idziemy?

Wiedziałem, że mi się to nie przyda, lecz tak czy siak go wziąłem i zabrałem się za dalsze przeszukiwanie budynku.

- Może i twoim przeznaczeniem jest walka, lecz nie zapominaj, że jesteś tylko kucykiem. Masz sumienie, czujesz uczucia i masz też przyjaciół, którzy cię nie opuszczą. Nie możesz się teraz poddać bo zbyt daleko zaszedłeś w swojej drodze.

Kucyki posłuchały cię i wyszły z klasy.

- Ja... Ja... nie mogę. Boje się, że coś pójdzie nie tak i usunę jej więcej pamięci niż mam. Nie podoba mi się, że ma takie wspomnienia ale nawet księżniczka ją potrzebuje.

- Przykro mi ale nie mogę tego zrobić. Miałabym to na sumieniu i nie mogłabym żyć z myślą, że usunęłam pamięć mojej najlepszej przyjaciółce. Nie wpłynęło by to również dobrze na jej psychikę.

One również ruszyły w stronę farmy. *** Po chwili byłyście już przed drzwiami. Applejack weszła, a za nią Twilight, która zostawiła je otwarte.

Zabrałem się za dokładne obejrzenie kryształu. Mógł mieć coś wspólnego z tą całą jej uczennicą.

- Dobrze - powiedziała wchodząc do środka. *** Wyszła po chwili z małą paczuszką. - Jest w środku i nawet zrobiła nam babeczki. Z tego co widziałam każda babeczka odpowiada naszemu kolorowi.

- Tak! - dało się słyszeć krzyk uczniów, którzy zostali by posłuchać lekcji do końca. W tej grupie była również Apple Bloom.

- Jakoś nie czuje się słabo, a właściwie to nie ma sensu. Ważne jest to czy TOBIE się nic nie stało.

- Nie chodzi o to. Możesz nie odwzajemniać uczuć Applejack, lecz ona cię kocha. Gdybyś umarł to byłoby z nią źle.

- Cóż jeśli będzie to raczej nie będzie zbyt zadowolona - powiedziała Applejack zatrzymując się.

Po chwili dało się usłyszeć stukot kopyt, by po chwili wszedł przez drzwi pegaz. Ten sam pegaz, którego spotkałaś w drodze do Canterlotu. - Widzę, że już się obudziłaś.

Szłyście przez miasto i w końcu musiałyście przejść obok Koncika Kostki Cukru.

- Nawet tak nie mów. Jakbyś nie pamiętał Applejack na tobie zależy. Ona cie kocha, a jeśli byś zginął to by się kompletnie załamała. Myśl czasami o tym jak twoje czyny mogą odebrać inni.

Idąc za przyjaciółkami wypatrywałaś Pinkie, lecz nigdzie jej nie było.

Z bronią w kopycie zamierzałem przeszukać ją całą. Może znajdę coś wartego uwagi.

Lekcja dla ciebie skończyła się tak szybko, że nawet nie usłyszałeś dzwonka. Niektórzy z uczniów nawet zostali po lekcji aby usłyszeć koniec danego wątku.

- Sam mówiłeś, że za dużo już kucyków zabiłeś aby przestać. Może spróbuj dać sobie z tym spokój i spróbować zacząć nowe życie.

- Chciałabym coś na to poradzić, lecz to już nie moja decyzja - Po skończeniu rozmowy zeszła Twilight z małym tobołkiem. - Dobrze możemy iść. - No to w drogę - Powiedziała Applejack wychodząc. Twilight postąpiła tak samo.