Wizio

- Ostatnio chyba nad zaklęciem zmiany wieku.

- Już wolę iść do Zecory. Ona wie więcej o leśnych stworach i jak leczyć takie rzeczy niż kto inny.

- Prawda - powiedziała po chwili zastanowienia.

- Miło mi. Ja nazywam się Snow Down i wczoraj tutaj przybyłem. Wędrowałem dwa lata po Equestrii, lecz w końcu musiałem gdzieś zamieszkać.

- Ale to nie powód aby lecieć na pewną śmierć.

- A co masz zamiar z tym zrobić? Nie znasz się chyba na magii medycznej.

- Cóż nie liczyłam na taką odpowiedź, lecz może być. No teraz ty.

- Wiedziałam, że mnie nie zawiedziesz, lecz mam do ciebie jeszcze jedną prośbę.

Szedłeś przez labirynt korytarzy, aż w końcu udało ci się dojść do sali tronowej. Celestia widząc cię uśmiechnęła się z nadzieją.

- Oprócz twojej pobudki to dobrze.

Już po chwili byłeś przed pałacem. Gwardziści widząc cię zasalutowali i otworzyli wrota.

- Co najbardziej podoba ci się w Ponyville?

Applejack wstała, westchnęła i zaczęła śpiewać piosenkę, która u ciebie nazywała się B.B.B.F.F. Nie nie należała ona do niej, lecz całkiem dobrze jej wychodziło. Po skończeniu śpiewania uśmiechnęła się w twoją stronę po czym do Twilight. - Twilight prawda czy wyzwanie? - Prawda - odpowiedziała po chwili namysłu. - Ile książek przeczytałaś w życiu? - Szerze mówiąc to więcej niż znajduje się w mojej bibliotece - powiedziała uśmiechając się - Dobra Marina prawda czy wyzwanie?

- Wyzwanie - odpowiedziała niemal natychmiast.

- Wybierasz kogoś z nas i czekasz jeśli wybierze prawdę to zadajesz pytania, a jeśli wyzwanie to zadanie.

- No zaczynaj - powiedziała Twilight ciągle mając uśmiech.

- To zaczynasz moja droga - powiedziała Twilight uśmiechając się.

- To może w zagramy w prawdę lub wyzwanie? - zasugerował jednorożec z uśmiechem. - Mi tam pasuje - oznajmiła Applejack.

- Witaj skarbie - powiedziała z uśmiechem wracając do stołu. Applejack widząc to tylko się uśmiechnęła, a Apple Bloom w ogóle się tym nie przejęła.

Applejack tylko się lekko uśmiechnęła. Po chwili weszła Twilight i sądząc po jej stanie brała kąpiel. - To co robimy w końcu? - zapytała siadając obok was.

Po pewnej chwili wróciłeś do Canterlotu. Pierwszy raz od dawna poczułeś chęć pomocy nie tylko Equestrii i Celesti, ale i zwykłym kucyką, które ucierpiałyby na rządach Veritasa.

- W to nie wątpię. Z tego co wiem ludźmi rządzi chciwość, a ty jesteś inna. Nie przypominasz mi tych, o których czytała.

- Zawsze coś - pomyślałem biorąc je i chowając do juków. Na wszelki wypadek szukałem jeszcze dalej.

Nie miałeś już sił, lecz dobrze wiedziałeś, że twoi przyjaciele, których wcześniej nie miałeś cię potrzebują. Celestia cię potrzebowała bo wiedziała, iż wiesz dużo na temat napastnika.

- Że nie ma zamiaru się z tobą przyjaźnić, i że nie możemy jej zmusić. Nie zmieni również swojego zdania bo wy wszyscy jesteście tacy sami. Mówiła coś w tym stylu.