Wizio

- Chcesz jeszcze o czymś porozmawiać?

Na górze widziałaś spory kłębek na łóżku. Był przykryty kocem.

Twilight zaśmiała się i lekko rzuciła ciebie na łóżko po czym sama na nie wskoczyła i cię pocałowała.

< Mam pytanie. Wspominałem, że mój kuc jest uzależniony od Whiskie? > Bez zbędnych pytań udałem się do kuchni.

- Rarity pracuje nad nową suknią, Pinkie Pie pewnie wydurnia się z Rainbow Dash, a Fluttershy opiekuje się zwierzątkami. Nie chcę ich na razie niepokoić.

Księżniczka uśmiechnęła się w twoją stronę i weszła. Rarity o mało nie dostała palpitacji serca. - Auroro możesz przyprowadzić tu Twilight? - zapytała będąc w środku.

- Nie macie nic przeciwko jeśli wybiorę się tam z wami? Pogadam z Applejack po drodze oraz z księżniczką jeśli mnie nie posłucha.

Szło ci to w miarę dobrze, lecz nie obyło się bez kilku upadków.

< Kto to wie. Wymyślam wszystko na poczekaniu, więc trochę z tego może nie mieć sensu > Jak dawno to znalazłaś? I czy przyjrzałaś się temu czemuś? Jeśli to nadal tam jest to może być niebezpieczne.

Po chwili Twilight przerywa pocałunek po czym z uśmieszkiem podnosi cię magią.

Mi chodzi bardziej o opis siebie. We wszystkich podaniach jest genialne opowiadanie, lecz za mało opisaliście siebie i swoje doświadczenie.

- Jeszcze śpi.

- Z tego co wiem księżniczka jutro zaprosiła was do Canterlotu. Wiecie już w jakiej sprawie?

Dyrektor chwilę patrzył w amulet. - Skąd go masz? - zapytał surowym głosem.

- Nauczyciel chcę korepetycji. Jakie to słodkie - powiedziała wstając.

- Trzeba jej udowodnić, że jest tutaj potrzebna. Przynajmniej ja tak myślę.

Jak dla mnie opowiadanie jest dobre, lecz za mało napisałeś o sobie.

Dom był nieruszony. Przy stole można było zauważyć czytającą Rarity, która raz po raz popijała herbatę. - O witaj Auroro. Już wróciłaś? - powiedziała odwracając się w twoją stronę słysząc otwierające się drzwi.

Szło ci dobrze dobrze i z wyjątkiem drobnych potknięć nie przewróciłaś się.

- Cz...Czy możesz t...t...to schować? - zapytała lekko przestraszona Twilight widząc w twoich kopytach czaszkę Alicorna.

Księżniczka ustąpiła ci i chciała abyś ty pierwsza weszła.

- Cóż jeśli przyniesie wam to spokój to mnie zabijcie. I tak nie mam nic do stracenia - powiedziałem bez uczucia.

- To zbyt ryzykowne. Na udanie się jest około 10% szansy. A jeśli się nie uda to straci wszystkie swoje wspomnienia z całego życia. Trzeba ją od tego pomysłu odwieźć inaczej. Musimy jej przemówić do rozsądku.

- Co ci chodzi po głowie? - zapytała z lekkim uśmiechem.

- A będziesz chodziarz jadła? - zapytała nie odwracając się.