Wizio

Gdy wszedłeś do pokoju zauważyłeś leżącą na twoim łóżku Twilight. Jej pozycja trochę cię krępowała.

Wszedłeś schodami do góry i zobaczyłeś jak wchodzi do twojego pokoju.

< > Będąc w środku zauważyłeś dużą ilość książek oraz Twilight, która odwraca się w twoją stronę. - Co ci się stało? - zapytała podbiegając do ciebie. - Czy Applejack jest cała? - dodała zdenerwowana.

- Głupio byłoby nie wykorzystać tego czasu - powiedziała i ruszyła schodami w górę.

Księżniczka wstała i udała się w stronę drzwi biblioteki.

- Nie ma sprawy. Prawdęmówiąc zawszę wolałam sama pracować w kuchni.

- Dobra niech ci będzie - powiedziała i skierowała się w stronę drzwi.

Zapukałeś i nikt nie otworzył. Dopiero wtedy zdałeś sobie sprawę, że to biblioteka publiczna i nie trzeba pukać.

Po chwili rydwan ruszył i czekała was godzinna droga do domu. *** Godzinę później wlatywałyście do Ponyville i wylądowałyście przed biblioteką.

- Chyba nie mam wyboru.

Doszłyście i weszłyście do domu. Applejack od razu udała się do kuchni aby zrobić kolację.

Na dworze było jeszcze jasno, lecz powoli robiło się ciemno. Ty szedłeś przez miasto skupiając na sobie uwagę każdego mijanego kuca. Mieli oni strach w oczach z powodu twojego marnego wyglądu. Dojście do biblioteki nie zajęło ci dużo czasu i już po chwili stanąłeś przed drzwiami.

- Tak - powiedziała nie odwracając się.

- Dobrze wiesz, że to moja indywidualna decyzja.

- Spokojnie. Nie chcę kłopotów. Jestem królewskim kowalem. Z naszej kryjówki uciekła pegazica, która udała się tu szukając swojej matki.

- Masz pilnować też domu, a nie tylko zabawiać się z moją przyjaciółką.

- Dobrze - powiedziała Applejack ruszając w stronę domu.

- Mówisz to cały czas. Nie przemawia to do mnie.

- Przyznaj się, że chcesz być z nią sam na sam - powiedziała lekko chichocząc.

Wchodzę przez otwór gdzie wcześniej była blacha. Idę w stronę drzwi i otwieram je.

Szykując nową broń ostrożnie podchodzę do blachy i zdejmuje ją.

- To miło, że traktujesz mnie jak przyjaciółkę nawet po tym co ci zrobiłam.

- Życie jest nieprzewidywalne. Każdy znajdzie spokój jakiego potrzeba.

- Wyganiasz mnie z własnego domu? - powiedziała sarkastycznie i udając zaskoczenie.

- Uratowałeś mnie i zmieniłeś moje życie. Dziękuję ci za to i nie pozwolę ci odejść ani zapomnieć o tobie.