Wizio

- Bo nie mam zamiaru brudzić kopyt śmieciami. Zabrać ich do lochu! - tak jak rozkazał tak zrobili jego podwładni. Tym razem sparaliżowali cię dużo mocniej aż straciłeś przytomność. *** Po jakimś czasie obudziłeś się w celi. Obok ciebie siedziała Applejack czekająca aż się obudzisz.

- Miałaś lekki wstrząs. Musisz na razie odpoczywać. Chcesz coś jeszcze? Ja muszę coś zrobić i potem przyjdę.

- Twoje obelgi są żałosne. Tylko na tyle cię stać? - powiedział odwracając się do swoich wojsk. - Tych dwóch chce mieć żywych. - wskazał na ciebie i Applejack. - a resztę rozbroić i zamknąć w lochach. - po tych słowach kilka kuców podeszło do was i sparaliżowało. Paraliż był na tyle mocny aby upaść na ziemię.

Z jednej strony kuce rozsunęły się ustępując miejsca sporemu Alicornowi. - Witaj Arrowie. Znowu się spotykamy. Myślałeś, że możesz tu sobie przyjść i mnie zabić?

- To było jakiś tydzień temu. Wybiegłaś z domu i uderzyłaś w drzewo. Nic poważnego ci się nie stało po za drobnym wstrząsem.

- To dobrze ci się tu podoba. A ile tu zostajesz?

- Jedz i się nie krępuj. Jeśli chcesz to mogę wybrać się z tobą do Twilight. Wolę nie wiedzieć co zrobi.

Nim się obejrzałeś wasz oddział został otoczony przez kilkukrotnie większą armię kuców w czarnych zbrojach. Nie było sensu atakować.

- A jak ci się tutaj podoba?

- Cóż chyba będziemy musieli je wywa... - słowa zostały przerwane gdy strzała przebiła głowę jednego z żołnierzy. - Cholera zasadzka. Przygotować się! - wykrzyczała Applejack ściągając z pleców tarczę i miecz.

- To bardzo interesujące - powiedziała zbliżając się trochę w twoją stronę.

Klacz przyniosła kilka narzędzi oraz medykamentów. Najpierw wyciągnęła kule, a następnie oczyściła i opatrzyła ranę. - Dobra to jest twoja zapłata. - powiedziała wyciągając kolejny mieszek. - Mam dla ciebie dobrą wiadomość. Kolejne zadania będą związane z pustkowiem. Zainteresowany?

- Połóż się jeśli możesz - powiedziała ponownie wskazując na stół.

- Może opowiesz coś o sobie - powiedziała siadając obok na stole w krępującej dla ciebie pozycji.

Róg był cały, lecz czoło było całe w bandażach. Twój krzyk rozległ się na całe piętro. Po chwili przybiegła do ciebie Applejack, która gdy cie zobaczyła z uśmiechem cię przytuliła.

- Ależ ty dzielny - powiedziała śmiejąc się.

Po chwili doleciałeś do reszty. - I co znalazłeś coś?

- Może być. A jesteś w stanie siebie postrzelić?

Jaskinia była głęboka, a wejścia strzegły spore wrota.

- Za jakieś 10 minut. Mamy jeszcze kupę czasu.

< a to pech > Leżałaś oszołomiona na ziemi. Powoli zaczęłaś mdleć i zamykać oczy. - Marina!! Marina!! - były to ostatnie słowa jakie byłaś usłyszeć zanim straciłaś przytomność. *** Obudziłaś się w twoim łóżku. Nie wiedziałaś dokładnie co się dzieje, lecz czułaś się bezpieczna.

- Musze mieć do zbadania jakąś poważną ranę lub złamanie. Czy mógłbyś zrobić coś sobie? Zapłacę podwójną cenę oraz naprawie ją w mgnieniu oka.

Trudno było cokolwiek dostrzec pośród gęstego śniegu. Jednak udało ci się. Dostrzegłeś oświetloną jaskinię niecałe kilka minut drogi od miejsca postoju.

W pokoju była tylko Cheerile, która jak cię zobaczyła uśmiechnęła się. - O jesteś. Myślałam, że się spóźnisz.

- Zaczekaj! Nic nie zrobiłaś! - krzyczała Applejack zrywając się z fotela i biegnąc za tobą.