Wizio

< imię z innej sesji > - Daruj sobie cukiereczku - powiedziała Applejack z uśmichem.

- Wole już umrzeć niż się ukrywać. Znając Flame on mnie nie zabije. Gdyby to chciał zrobił by to już dawno temu. Więc łaskawie mnie wypuść.

- Właź do tego zamku i zejdź mi z oczu - powiedział grożąc ci.

Usiadłaś i podziwiałaś słońce. Widziałaś jak powoli zachodzi słońce ustępując księżycowi. Z oddali było widać również Applejack, która szła w twoją stronę.

Ruszyliście na w stronę karczmy. *** Po chwili byliście już przy niej. - Wjedź pierwszy. Ja sobie zapale - powiedział wyciągając magią paczkę papierosów.

- Emm przyszedł mi oddać książkę. Prawda Lemon?

- Nie mam czasu na odpoczynek. Mam inne rzeczy do roboty niż nic nie robienie - mówiąc to próbowałem wydostać się z zaklęcia.

- Nic się nie stało. Po prostu coś mi wypadło. Nie chciałam cię martwić. Przepraszam.

Wyszłaś z butiku i skierowałaś się na farmę. Nie była daleko więc dotarłaś tam w kilka minut. Słońce zachodziło więc lada moment zrobi się ciemno. Ty byłaś już przed domem.

- Zróbmy tak. Rozbrój bombę to damy ci dom - powiedział szeryf. - Chodź do karczmy tam obgadamy wszystko.

- A więc to was tu sprowadza? - zapytała nerwowo Twilight. - Nie pojawiliście się na przyjęciu. Martwiłyśmy się o was - powiedziała Fluttershy. - A co wy właściwie tu sami robiliście? - zapytała Pinkie Pie.

Twilight westchnęła i wpuściła klacze. Wszystkie momentalnie popatrzyły się na ciebie. Na ustach Applejack mogłeś dostrzec uśmiech. Ona doskonale wiedziała co tu robiłeś.

- Dobrze ale trzymam cię za słowo. A teraz jeśli pozwolisz muszę dokończyć suknie, a lubię robić to w samotności. Nie chce być nie miła ale przyjdź później.

- Zapłacę ci 200 kapsli za rozbrojenie bomby. Jak to zrobisz to już mnie nie obchodzi. Jakbyś coś chciał będę w karczmie nad nami.

Zszedłeś na dół i akurat widziałeś jak Twilight otwiera drzwi. Stało tam pięć klaczy łącznie z Applejack. - Witajcie. Co was tu sprowadza? - powiedziała Twilight do przyjaciółek. - Możemy wejść? - zapytała Applejack. Twilight spojrzała na ciebie jakby chciała abyś to ty odpowiedział.

- Można tak powiedzieć - Rarity nie była skłonna rozmawiać o swoich projektach. - Poznałam cię mniej więcej jak chciałam. Nie wiem o twojej przeszłości, ale nie powinnaś tego ukrywać.

Chwyciłem łuk i po chwili go wywaliłem. - Załatwię to po swojemu, a wy uciekajcie - powiedziałem i pobiegłem w stronę kościoła.

- Oby nie było to nic ważnego. Chce pobyć jeszcze chwile z moim misiaczkiem - powiedziała schodząc na dół. - jeśli chcesz możesz iść też.

Przy wyjściu zatrzymał cię miejscowy szeryf. - Już wychodzisz? Może chodziarz przeczekaj tu noc. Może nawet szukasz zadania?

Dworca tu nie było. Miasto to była jedna wielka kopuła złomu odgrodzona bramą. Miasto upadło i powstało na nowo bez zbędnych budynków.

Miasto było małe i całe zrobione ze złomu. Domy z blach wszędzie schody i na środku miasta bomba atomowa i paru świrów modlących się do niej.

- Bo to kochana zależy od jej rodzaju. Każda herbata jest inna - powiedziała uśmiechając się. - Ta jest waniliowa z nutką cynamonu.

Leżeliście tam dobrą godzinę. Całując się lub po prostu patrząc na siebie. Zapomnieliście nawet o przyjęcie, które już dawno się zaczęło. W końcu usłyszeliście pukanie do drzwi.

- Ze sklepu? - zaśmiał się lekko jednorożec.

Twilight tylko się zarumieniła po czym przewróciła cię rzucając się w twoją stronę. Gdy cię przygniotła pocałowała cię namiętnie i wcale nie chciała przestać.