Wizio

- Och... jaka ja głupia - powiedziała Pinkie z uśmiechem stukając się kilka razy w głowę. - Ty musisz wiedzieć gdzie są te babeczki. Powiesz? Powieszpowieszpowieszpowieszpowieszpowieszpowieszpowiesz... - nabrała powietrza - ...powieszpowieszpowiesz?

Apple Bloom usiadła na swoim miejscu i tak jak reszta źrebaków w klasie czekała temat, który będą przerabiać. Nikt się nie odzywał, a w klasie panowała grobowa cisza.

- Więc o co się boisz? Prędzej czy później przejdzie jej i zanim się obejrzycie to zapomni o mnie... - powiedziałem już trochę bardziej złym tonem, w dalszym ciągu nie zatrzymując się.

Była ona kompletnie zaskoczona i sama nie wiedziała co o tym myśleć. Po chwili jednak odwzajemniła pocałunek, lecz po kilku sekundach go przerwała. - Czy... ty na prawdę tego chcesz? - zapytała woląc się upewnić.

- To już zależy od twojego nastawienia - skwitowała krótko otwierając oczy i wpatrując się w przestrzeń przed sobą.

- Jak już mówiłam nigdy nie wiedzieliśmy co przyszłość nam zgotuje... - odparła krótko nadal trzymając głowę na twoim ramieniu.

- Cóż... często miewałam takie uczycie jak byłam... złodziejką i bandytką... Nikt nigdy nie powiedział, iż zapomnienie o tym będzie trudne, lecz trzeba się starać ze wszystkich sił i robić wszystko aby nie dopuścić myśli o przeszłości.

- Nikt nie powiedział, że to zrobi - rzuciłem ponownie nie zatrzymując się, ani nawet nie spoglądając w jej kierunku. Jednak gdzieś tam głęboko w sobie chciałem nie dopuścić do czegoś takiego jeśli miałoby się coś takiego wydarzyć.

Smoothy również milczała i siedziała tak z tobą w tej samej pozycji nawet się nie ruszając tylko trzymając ciągle głowę na twoim ramieniu.Nie wiadomo co mogło chodzić jej po głowie, lecz było również wiadome, iż się tego na razie nie dowiesz.

Pan burmistrz tylko ponownie zachichotała po czym wstała usiadła obok ciebie i położyła ci głowę na ramieniu. Zamknęła przy tym również oczy.

- Fluttershy... nie zapomniałaś nakarmić zwierzaków? - zapytała Rainbow po jakimś czasie milczenia w stronę żółtej pegazicy. Ja niechętnie wstała i pożegnała się ze wszystkimi po czym wyszła w towarzystwie Rainbow z budynku. Twilight, Rarity, Bon Bon i Lyra również zaczęły powoli wychodzić, a w końcu zostałeś tylko Ty, Applejack i Pinkie. - To możemy już iść? - zapytała Applejack przypatrując się Kitiemu.

< Doktor Shipping znowu działa ._. > Ta tylko zachichotała i zalotnie po trzepotała rzęsami w twoją stronę, a następnie przysunęła się bliżej ciebie niemal już się z tobą stykając.

< Nie. To jest Zebrica. > Nic nie powiedziałem tylko ruszyłem w dalszą drogę. - Jeszcze mnie będzie brać na litość - pomyślałem z irytacją.

- Będziesz żył - powiedziała z uśmiechem kładąc się obok ciebie. Następnie zaczęła patrzeć ci w oczy.

- To naprawdę nie jest problem - uśmiechnęła się zachęcająco. - Mam wolny pokój gościnny, więc nie będziesz robić kłopotów.

< Jest to kraj Zebr > - Słuchaj Rainbow bo nie chce mi się powtarzać. Ja swojego wyboru dokonałem i powinniście to uszanować...

- Bo nie idę TYLKO odwiedzić rodziny... Słuchaj mnie dokładnie, a nie tylko to co chcesz usłyszeć. Idę odwiedzić rodzinę, a potem prawdopodobnie wyjechać z Equestrii na rok może dwa, aby dokładnie zwiedzić Zebrice...

Pinkie zabrała kartkę i szybko prześledziła ją wzrokiem. - Ale nie możesz spać w takim bałaganie... - powiedziała stanowczo. - A ja nie mam żadnych wolnych pokoi - dodała smutno. - Może jakiś czas zamieszkać u mnie - usłyszeliście głos Applejack. - Moja Winona zapozna się z tym słodkim jak całe Akry Słodkich jabłek liskiem.

- Przesada? Przesada!? - wykrzyknęła z lekką złością. - Od zawsze tylko się uczyłam i uczyłam. W prawdzie robiłam to bo chciałam, lecz pomyślałam sobie, iż w końcu odpocznę... - powiedziała nadal zła, lecz już spokojniej.

Ta cie nawet nie posłuchała tylko nadal rozpieszczała twojego kompana robiąc przy tym uśmiechniętą minę. Po chwili jednak do budynku wparowała Pinkie Pie, która momentalnie do ciebie podskoczyła. - Co się stało z twoim domem? - szepnęła ci do ucha z mieszaniną przerażenia jak i zdziwienia.

Po chwili razem wpadliście do klasy. W tym samym momencie wszyscy uczniowie dziwnie na was popatrzyli, lecz milczeli. Raz po raz któryś zrobił lekki uśmieszek.

- Nie ma sprawy - powiedziała z uśmiechem udając się do pomieszczenia, które było prawdopodobnie łazienką. Po jakimś, niedługim czasie wyszła z niej, mając w kopytkach kilka bandaży i miskę z wodą oraz szmatkę. Po chwili powoli obtarła ci wodą twoje kolano, a następnie owinęła je opatrunkiem. Potem bez słowa usiadła na łóżku obok ciebie.

Fluttershy powoli pokiwała głową. - T-tak... zawsze tak robi, l-lecz można się do tego przyzwyczaić.

Zobaczyłaś ponownie ten sam widok, czyli śpiącą księżniczkę, która raz po raz zmieniała swoją pozycję leżenia, lecz poza tym nic więcej.

Otrzepałem kopytko z resztek krwi i innych tkanek po czym ruszyłem ponownie do stodoły i otworzyłem ją. - Możemy już iść... na razie jest spokojnie.