Nightmare

Shy zadrżała, a po chwili już byłeś w górze, podniesiony przez Ghosta.

- Jasne - rzucił, wziął dynamit, który kilka sekund później już był wetknięty w jedyną wolną przestrzeń w zaporze.

Problem. Nie miałeś już rąk, więc nie miałeś czym chwycić skał.

FS powoli pomachała skrzydełkami i jakoś doleciała do dziury. Nie mogła przecisnąć przez nią nawet głowy.

Po kilku pełnych milczenia minutach dotarliście do ściany, powstałej wyraźnie podczas osypania się stropu. Na samym szczycie była mała dziurka, przez którą przedostał się promyk słońca.

- Jasne - rzucił jedyny człowiek w towarzystwie i razem z Shy ruszyli tunelem.

FS i Ghost gadali sobie przy wejściu do tunelu, a na twój widok umilkli.

Nietrudno było odnaleźć jaskinię zdatną do przeżycia, w której spędziłeś ostatnie kilka godzin. Dash jęczała przez sen, próbując się przewrócić na drugi bok.

Wrócili po jakichś pięciu minutach, oboje zarumienieni. - Chyba znalazłam wyjście... - powiedziała cicho FS, pewnie aby zmienić temat.

Ghost dał ci kilka znaków, które wyraźnie znaczyły, że masz wyjść.

(nic się nie dzieje ) Wszystkim posmakowała sałatka i zjedli ją z apetytem. Nicnierobienie było fajne, ale nudziło się po dłuższym czasie.

Ghost spojrzał na ciebie, jakby miał cię zamordować, gdybyś sobie nie poszedł.

Przez kilka minut szliście w ciemności, aż zobaczyliście wracającą Shy. Miała wesołą minkę i przymknięte oczy.

- To idziemy - powiedział. Rozejrzał się i zapytał: - W którą stronę?

- Ale, co się stało? - zapytał, wstając.

- Myślałem nad wetknięciem jej pomiędzy kryształy klapy. Wybuch powinien oczyścić nam drogę.

Ghost chyba nie zauważył, tylko uśmiechnął się i odpakował ładunek wybuchowy. - Masz coś do podpalenia?

- Spoko. W razie czego, mam coś, sam nie wiem, czemu to wziąłem. Może przeczucie... Wyjął z plecaka laskę dynamitu w folii ognioodpornej.

- Pierwsze pytanie: gdzie my jesteśmy?

- Sam nie wiem...

Ghost westchnął zrezygnowany i powiedział cicho, prawie niesłyszalnie: - Tak.

Ghost milczał, jakby nie słyszał twojego pytania.

- To było dawno, dziwię się, że pamiętasz.

- Nie wiem, o czym mówisz - powiedział, odwracając wzrok.