Nightmare

Odprowadziły cię wrzaski kuca, a wycieraczka umilkła. Dopiero w pokoju zdałeś sobie sprawę, że nie znasz poprawnej pozycji śpiącego kucyka, czytaj: nie wiesz jak położyć się do spania.

Drzwi nie chciały się otworzyć, a wycieraczka wciąż wrzeszczała. Z pokoju obok wyszedł jakiś jednorożec i zaczął coś ci wrzeszczeć o ciszy i, że 'ta klacz za drzwiami' rzuciła zaklęcie ochrony nocnej na swoją komnatę.

Ponownie zjechała cię wycieraczka.

Jedno, dwusekundowe słówko padło ze słów szefa: Spier*alaj.

- O to bedziesz musiał ją zapytac, gdy wróci do swojego wieku.

- Raczej nie, zwykle otrzymuje raporty od żołnierzy z całego kraju.

Pokuś podeszła do laptopa i szybko napisała: - Sorki, ale te pytanka są zbyt trudne da Chrys. Jeśli nie wiesz, co się stało, spójrz na pierwszy post zapisów do sesji.

Chrysunia przechyliła główkę. - Bleee?

Po wędrówce spędzonej na śpiewaniu i rozmowie rozbiliście obóz koło dużego jeziora z kolorowymi rybami.

Kuce rycząc wniebogłosy, jakby był koniec świata kopali wciąż wieżę. Zauważyłeś Twi w bandażach wchodzącą do swej komnaty.

W szpitalu dowiedziałeś się, że już ją wypuścili. Magia potrafi działać cuda.

- Dobry pomysł - ucieszył się i nałożył jagód dla małej. Kilka sekund później namiot był w jego jukach.

Pokuś położyła się do łóżka, starając się zrobić jak najmniejszą krzywdę sobie tą czynnością. Myślała jeszcze przed snem o swoich przyjaciółkach, które się rozjechały po Equestrii. Następnie odeszła w krainę koszmarów...

-_- 1. Nie. 2. Nie. 3. Nie wiem, co to znaczy.

- To nie ma sensu! - odwrzasnęła. W kocu puściła ciebie i pognała jak szalona w góry.

Dust zachowywał się, jakby ta cała przygoda się nie wydarzyła.

- Oki jest - powiedział z uśmiechem, nalewając ci i sobie zupy.

Kiedy się obudziłeś, Dust gwiżdżąc podgrzewał zupę.

Tik-tak, mruga, tik-tak, padł na ziemię i zasnął.

Fioletowej bluzka pasowała ci do sierści, zielona była wygodna, a czerwona lekka, na gorące dni. Do tego żółta kurtka na deszcz. Żadnych spodni...

U siebie znalazłeś kosz z jabłkami i kufel z cydrem, a także nowe ubrania specjalnie uszyte na twoje nowe ciało.

Niby to była książka dla źrebaków, ale ciężko było się z niej uczyć. Dopiero, kiedy zrobiło się ciemno na zewnątrz udało ci się podnieść stos książek aż pod sufit. Potem mogłeś już unieść więcej, ale byłeś potwornie zmęczony i głodny.

- Nawet dobrze... - powiedziała, zdejmując magią książkę z półki i kładąc ją przed tobą. Tytuł głosił "Lewitacja dla źrebaków". - Miłej nauki - dodała, wychodząc.