Kitsun

-Ładny zegarek Co byś zrobił/a gdybyś przez godzinę mógł/a latać niczym Rainbow Dash

Na razie zdradzę, że yoyuje. Moje umiejetności to jakieś 30% przesyłanego filmiku

-Przestańcie się kłócić. Moim zdaniem najlepiej byłoby zostać tu. Mellion wie gdzie jesteśmy, a kto wie czy ci banici nie otoczyli już naszego obozu. Jak Silverleaf znajdzie pozostałych to najprawdopodobniej wróci tutaj. Nie ma, więc co się niecierpliwić tylko trzeba spokojnie wszystko przeczekać. Powiedziałem do klaczy, próbując ją pouczyć, jednakże rozumiem bardzo dobrze przez co przechodzi. Ja od zawsze lgnąłem do niebezpieczeństwa, jak pszczoły do miodu. W normalnych okolicznościach pobiegłbym już za Clover. Jednak ten jeden cios buzdyganem, który mnie powalił uświadomił mi, że nie mam co zgrywać bohatera.

Dotyk ptaszka był gorący i kojący, jednakże ból wydawał się nie ustawać. Miałem wiele pytań do ptaka, jednak najpierw priorytety. Clover, nie przyzwyczajona do warunków polowych, zaczęła już odczuwać trudy tej wyprawy. Trzecia zasada dobrego karawaniarza brzmi "Staraj się by każdy uczestnik karawany dobrze się czuł" Dlatego położyłem pocieszająco kopytko na jej ramieniu i powiedziałem: -Spokojnie Clover. Na pewno wszystko będzie dobrze. - starałem się pocieszyć roztrzęsioną klacz - Nam już nic się raczej się nie stanie. Jesteśmy na środku oświetlonej przez księżyc polany. Co miało już zaatakować to zaatakowało, a wiadomo, że nocne zwierzęta atakują z ukrycia. A nawet jakby coś miało się wyłonić, to napotka na mój wierny półtorak - Widząc, że mówiąc o niebezpieczeństwach niezbyt jej pomagam to postanowiłem zmienić temat - Olo i Silverleaf na pewno sobie poradzą, a Onyksis to także nie ułomek. zajmą się napastnikami i znowu spotkamy się przy naszym ognisku. Po mojej przemowie zacząłem odwracać się w stronę majestatycznego ptaka, jednak przypomniało mi się i zwróciłem się jeszcze raz do Clover: Tak przy okazji. Wielkie dzięki za opiekę. Gdybym z tobą nie został to zgaduje, że wykrwawił bym się uganiając się za Silverleafem. Krótko więc mówiąc zawdzięczam Ci życie W końcu zwróciłem się do feniksa: No cóz Indis, jeszcze nie mieliśmy szansy się poznać, więc pozwól że się przedstawię. Jestem Treasure Chest i raczej już wiesz, że jestem poszukiwaczem skarbów i kupcem. Ale to tyle formalności. Mam takie jedno pytanko i mam nadzieje, że mi na nie odpowiesz. Co cię łączy z Silverleafem, albo może Mellionem? Kiedy odezwałaś się w lesie to nazwałaś go ukochanym. - zapytałem z wielkim znakiem zapytania na twarzy

A ten temat to niby co

Jak mieszkasz blisko Szczecina to zapraszam na kawę ^^

Glaceon

Nawet to byłoby lepsze. Lubię wyzwania :aWe6O:

No wiesz... Nadzieja jest podstawą do marzenia, a marzenie jest podstawą do jego spełnienia. Dlatego ja wierzę, że kiedyś będę siedział ze swoją wybranką, przy świetle świec i będziemy nawalać się w Tekkena, a ja będę dawał jej wygrać od czasu do czasu =3

Wolny, poszukujący gracza numer 2. Najlepiej płci pięknej =w=

(Treasure na Treasure'a też się odmienia. Jakby co =P) -Eh...No dobra - powiedziałem z lekkim poddaniem do Clover. Mało jest rzeczy, które mnie wkurzają. Jednakże nie znoszę, gdy jest okazja do pomocy komuś, a ja tego nie mogę zrobić. Nie miałem wyboru, więc poddałem się leczeniu. Fakt ten niezbyt mi się jednak podobał.

Ruszyłem szarżując w stronę Clover chcąc zaatakować przeciwnika doń mierzącego. Jednakże po chwili zwolniłem, gdyż...przeciwnika tam nie było. Trochę to było dziwne, bo zarówno Mellion jak i ja widzieliśmy w tym miejscu Trihoofeńczyka. -Noc może spłatać niezłego figla - skomentowałem halucynacje. Cieszyłem się z wygranej nad przeciwnikami. Mimo iż bym zginął gdyby nie boska interwencja i pomoc ptaszka Melliona. Trochę mieszał mnie też fakt, że w głowie narodziło mi się wiele pytań. Kim są Trihoofeńczycy? Czego od nas chcą? Czemu ptak Melliona ma taki ładny głos? Chwilę zmieszania przerwał mi głos Clover informujący mnie, że warto byłoby sprawdzić jak się ma Onyksis (Z ciekawości zapytam Sajback. Imię twojej postaci się odmienia, czy jak pisze Anathiela w każdej formie jest tak samo?). Prawda o ile dobrze pamiętam to Onyksis i Clover odeszli z obozowiska wspólnie. Coś musiało ich rozdzielić. Możliwe, że to byli kolejni Trihoofeńczycy. Zarzuciłem swój półtorak na plecy, podszedłem do Clover i powiedziałem do niej: Jeżeli pamiętasz drogę do Onyksisa to prowadź. Po czym podążałem przy niej. Starałem się być skupiony, by w każdym momencie być gotowym do wyciągnięcia miecza i obrony naszej towarzyszki.

To jest Turoń: To jestem ja: Co byś zrobił/a gdybyś przeniósł/a się do świata Pokemonów i został/a Magikarpem

imadło

Chciałbym spróbować Yerba Mate jednak póki co musze ograniczyć się do Herbaty Swirlix czy Spritzee

motywacja

równoległość

Ma mnie cała zabawa ominąć? A w życiu! - powiedziałem do Silverleafa. Wziąłem swój półtorak i pobiegłem za nim by obronić naszą kompankę. Użyłem tej samej techniki jak wtedy gdy spotkałem Silverleafa. Zaszarżowałem w uzbrojonego kuca od domu. Gdy zaatakowałem wrzasnąłem do agresora: CZEGO TY OD NAS CHCESZ? My tylko idziemy swoja drogą. Komu zawiniliśmy?