timber

-Co nie zmienia faktu, że ta jest pyszna. Nie wyobrażam sobie raju jaki czulibyśmy przy jedzeniu tych lepszych. - Klacz uwielbiała prawić komplementy. - Ależ jakim pozorom, Lucky? - w tym momencie urwała, biorąc łyżkę zupy. - Nie wiem o jakie pozory ci chodziło, może poprostu nie znam cię za dobrze.

-Zamierzasz - wzięła łyżkę zupy - Pyszne, świetnie gotujesz! A, no tak. Zamierzasz oszukiwać? - Powiedziała, z niechęcią zbierając karty, a następnie wystawiając jedną na środek.

Wysunęła jedną z kart. -Dobrze, teraz ty.

Moda na Beton

[Wiem, wiem. W miarę.] Timber wyciągnęła karty, podając je Lucky'emu, a następnie biorąc te, które zostały podane przez niego.

-Kierki... Okej, może być. - odparła, przeglądając swoje karty. - Zacznij więc. - dodała, spoglądając na swoją Damę pik z lekkim, niezauważalnym obrzydzeniem.

Biały jednorożec

Beton z piekła Mój mały Beton - Beton to magia Wszystkie betony idą do nieba Wszystkie betony idą do betoniarek 2 Hot Beton Past Beton Imagine Beton Beton Betonbook Twarzobeton Złodziejka Betonu Jack Beton Kapitan Beton Legendy z sowiego Betonu

-Tak, dość głodni. - odparła, zwracając się do Lucky'ego - Ty wybierz, rzadko gram w karty.

-Ehh... Mogę zagrać. - odparła klacz.

-Będzie się działo. - uśmiechnęła się chytrze Alicja.

Odetchnęła głęboko. Nienawidziła żyć na uwięźi. Skoczyła na kanapę, po czym Przytuliła się do swojego szalika. -Kucyki... Błagam was. Popełniacie tylko błąd... Błąd...

Uśmiechnęła się. -Florie, co jest? - spytała cicho.

-Ou... Dzięki. - odparła, szybko, podnosząc szaliki, a następnie pomagając ogierowi włożyć je do torby. No. Prócz jednego, którego założyła na szyję.

Zaśmiała się. -Lekko. Nastała ogromna śnieżyca, której nie widać końca. Eh... Idę do domu po szalik.

-Nic takiego. - odparła, po czym kaszlnęła głośno.

Zaszła na dół lekko rozdrażniona. - Rany...

[Czemu czuje się teraz jak taka Alicja, kolejna, bezwartościowa, Alicja?] Zaśmiałam się cicho, po czym szybkim ruchem doskoczyłam do Astry.

-Gotowa! - odparowałam, po czym zaczęłam przerzucać sztylecik z ręki do ręki.

-Toż gdyby ktoś chciał, a niebyłby kucykiem ziemnym, pewnie nie miałby problemu. [Myślenie Timber jest nieprawidłowe, niestety]

-Wiem, wiem. Ale... Są pegazy, które latają wysoko i nisko, jednorożce, które przyzywają słońce i księżyc unoszą, a gdzieś tam, są też kucyki ziemne, które... - urwała - orają pole.

-Rozumiesz, niedługo poślą generałów na szukanie nowej krainy, a wtedy to wszystko zaćmi inne sprawy. Zaćmi innych. Ukryje. I tak jak zawsze, będę zwykłym kucykiem, mieszkającym w samotnym domu na końcu drogi.

-Ehh... - Odetchnęła. - Wiem... Niestety. - Zwiesiła łebek.

-Nie żartuj sobie, nie. Chciałam sobie jedynie... Pozwiedzać. - odparła, nerwowo się uśmiechając.

Odetchnęła głęboko, po czym poszła na górę. Jej rola jest taka, jak rola małej sosenki w wielkim lesie. Żadna...