Arcybiskup z Canterbury

- Hmm... Miałbyś potem spore problemy, a na terenie internatu nie można trzymać zwierząt. Rozkładających się zwlok pewnie też nie.

Syd spojrzał na drzewo i skoncentrował się. Roślina w mgnieniu oka wypuściła nowe liście i "ożyła". Co prawda tylko na chwilę, ale efekt był.

- Tak? To niezbyt dobrze. Gdybyś umarł, mógłbyś być zombie - stwierdziła Tori.

Sydowi chyba jako jedynemu sztuczka z drzewem się podobała. Robił kiedyś gorsze rzeczy, więc śmierć drzewa nie zrobiła na nim wrażenia.

- Latorośl Dionizosa - odważył się wtrącić Syd.

- Potrafię wyczarować szczura, nie wiem, czy to dobrze - odrzekła z uśmiechem. - A ty? Jak lekcje minęły?

Tori wróciła radośnie do pokoju, usiadła na łóżku i stwierdziwszy, że nie ma pracy domowej, udała się na dwór.

Syd uśmiechnął się do przestrzeni obok Eleanor. - Więc miłego dnia, Francesco - powiedział.

Tori po śniadaniu wróciła do pokoju, zabrała przygotowane dzień wcześniej rzeczy i ruszyła na lekcje.

Tori wstała, poszła do łazienki, machinalnie ubrała się w granatową tunikę, czarne spodnie i trampki, których nie zawiązała. Wyglądała jak żywy trup, kiedy wyszła z pokoju.

- Hades nie jest złym gościem - odezwał się Syd.

Syd odwrócił się do Nicka z kamiennym, niepokojącym wyrazem twarzy. Pod jego oczami pojawiły się cienie i wyglądał teraz niemal jak trup. - I can see dead people - wyszeptał i wyglądał na przerażonego. - Mówi, że jej też jest miło i zawsze chciała mieć córkę, ale zmarła jako stara panna... Oj, tego miałem nie mówić - uśmiechnął się.

- Francisca Delle. Stoi obok ciebie. Zmarła w wieku osiemnastu lat... - Syd mrugnął do przestrzeni obok Eleanor. -... Z pięćdziesięcioletnim hakiem. Twierdzi, że była kiedyś Miss Karoliny Północnej.

- I taka postawa mi się podoba. - Puścił dziewczynie oczko. - Francisca Delle mówi, że masz piękne włosy i że za młodu też takie miała - powiedział.

(poranek ->po lekcjach)

- Milusi... Oczywiście. Adekwatnie do zachowania innych. Ale mówiąc szczerze - przybliżył twarz do ucha dziewczyny - nie polecam ci spędzać czasu dłużej w moim towarzystwie. - Wyprostował się i z powagą pokiwał głową.

- Syd - poprawił chłopak Nicka. - Nazywam się Syd, nie "Ten-od-Tanatosa". - Ruszył w kierunku domku, z trudem otworzył drzwi i położył na łóżku swoją torbę podróżną. Wyszedł, z kopniaka zamknął drzwi i wrócił do pozostałych. - Witaj, Eleanor - pocałował dłoń dziewczyny. - Witaj, Thorval - potrząsnął dłonią chłopaka.

- Do kogo mam się zgłosić po zakwaterowanie? Przydałby się jakiś przyjemny grobowiec, albo katakumby... - stwierdził Syd.

Syd sięgnął po dłoń Pagana i potrząsnął nią energicznie z uśmiechem. Podobnie zrobił z tymi którzy akurat przyszli, przy kobietach powtarzając rytuał zaprezentowany przy Hazel. - Niewolniku? Nie słyszałem nigdy żeby z własnych dzieci robić niewolników... I chyba nie jestem wyjątkiem.

- Żniwiarz Dusz, Mroczny Kosiarz, Kostucha, Śmierć. Słowem: Tanatos. Ale z tego co wiem, to nasz obóz, nie naszych rodziców i to my się tutaj liczymy, nie oni. Miło mi poznać. - Schylił się i pocałował dziewczynę w dłoń.

Obozem szedł wysoki chłopak o kruczoczarnych włosach. Ubrany był w czarne spodnie, czarną bluzę i równie czarne trampki. Zauważył zbiorowisko ludzi i podszedł do nich. - Witajcie, panie i panowie - zaczął podniosłym tonem. - Nazywam się Syd. - Zaczął podawać każdemu z osobna rękę.

Imię i nazwisko: Syd Owens Płeć: Mężczyzna Wygląd: Wysoki, o bladej karnacji i długich, czarnych włosach. Ma turkusowe oczy, duży nos i wąskie usta. Ubiera się zwykle na czarno. Charakter: Wesoły, o ile ktoś lubi czarny humor. Lubi być w centrum uwagi, ale też nie zabiega o to nazbytnio. Dusza towarzystwa, potrafi znaleźć wspólny język ze wszystkimi. Rodzic: Tanatos (widzi i porozumiewa się łatwo z duchami i zjawami, podporządkowuje je swojej woli. potrafi ożywiać zwłoki i przejąć nad nimi kontrolę (maksymalnie dwa ciała w jednym momencie)

Tori pozbierała się do łazienki, umyła i ruszyła do łóżka.

- Ale to kreatywne - skomentowała Tori. - Przecież było już takie zadanie. Ciekawiej jest, jak za każdym razem jest co innego.

Tori zakręciła butelką. Ta zatrzymała się przed Cat. - Zaśpiewaj coś wesołego - powiedziała dziewczyna.